مسجدالاقصی نماد مقاومت پایدار

امروز ۳۰ مردادماه یادآور خاطره تلخ به آتش کشیدن مسجدالاقصی به دست صهیونیست‌ها در سال ۱۳۴۸ است. سال‌ها پس از این رخداد به پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران و تصویب اعضای سازمان کنفرانس اسلامی در سی‌امین نشست این سازمان، این روز به نام روز جهانی مسجد نامگذاری شد. با اینکه ۵۴ سال از آن رخداد می‌گذرد، اما به نمادی برای تصویرگری استقامت و مقابله با صهیونیسم تبدیل شده‌است.

چرا مسجدالاقصی مهم است؟

مسجدالاقصی به عنوان یکی از مقدس‌ترین و در عین حال کلیدی‌ترین و پرمناقشه‌ترین نقاط روی زمین همواره در طول تاریخ مطرح بوده است.

این مسجد جایگاه ویژه‌ای در بین مسلمانان دارد و نخستین قبله و سومین مکان مقدس آن‌ها به شمار می‌رود. پیامبر اسلام در شب اسرا به این مسجد منتقل شد و خارق‌العاده‌ترین گردهمایی تاریخ بشر در اینجا رخ داد. در واقعه اسرا تمام انبیا در مسجدالاقصی به حضرت محمد (ص) اقتدا کردند و پشت سر ایشان نماز خواندند.

در اسلام، نام مسجد الاقصی در کنار مسجد الحرام، مسجد النبی و مسجد کوفه به عنوان با فضیلت‌ترین مساجد آورده شده و در احادیث آمده است که نماز خواندن در مسجد الاقصی با هزار بار نماز خواندن در مساجد دیگر برابر است. این مکان مدفن بسیاری از پیامبران و اصحاب پیامبران است به عنوان نمونه و به احتمال زیاد حضرت سلیمان در این مکان دفن شده است.

مسجد الاقصی را داوود نبی بنا نهاد و حضرت سلیمان آن را تکمیل کرد. پیامبر اکرم (ص) تا هفده ماه پس از هجرت به سمت این مسجد نماز می‌گذارد و معراج پیامبر قبل از هجرت از این مسجد صورت گرفته است.

دولت پادشاهی اردن متولی رسمی مجموعه مسجدالاقصی است. بر اساس پیمان‌نامه‌ی صلحی که در سال ۱۹۹۴ میلادی، میان اسرائیل و اردن بسته‌شد، مقرر شد تا عبادت یهودی‌ها در محوطه مجموعه مسجدالاقصی منع شود و دولت اردن متولی رسمی مجموعه مسجدالاقصی باشد. مجموعه مسجدالاقصی زیر نظر مفتی بیت‌المقدس اداره می‌شود.

علت نامگذاری این مسجد به نام مسجد الاقصی، به خاطر دوری آن از مسجدالحرام بوده است. الاقصی در لغت به معنای دور، دورترین و به نهایت رسیده‌ترین است. مسجدالاقصی به معنی دورترین مسجد است.

از جهل هویت تا سرقت و تخریب مکرر

یهودیان تا به امروز از شیوه‌های مختلف برای تسلط به مسجدالاقصی استفاده کرده اند که عبارتند از اجازه ورود یهودیان به مسجدالاقصی، ممانعت از ورود مسلمانان، هتک حرمت، تقسیم بندی میان مسلمانان و یهودیان و ساخت و ساز‌های متعدد از جمله آن‌ها به شمار می‌رود.

اما آنچه بیش از همه اهمیت دارد این است که اشغالگران در نظر دارند مسجد قبة الصخره و یا مسجد قبله‌ای را به جای کل محوطه مسجدالاقصی نشان دهند و ذهن مسلمانان را از فضای کلی این مکان مقدس منحرف سازند.

از طرفی مسجدالاقصی در حمله ۱۹۶۷ رژیم صهیونیستی به کرانه باختری به تصرف این رژیم درآمد، از آن زمان در اشغال است. این اشغال ازنظر کشور‌های جهان و قطعنامه‌های سازمان ملل متحد، غیرقانونی است و به موجب آن، نیرو‌های رژیم صهیونیستی باید از آن عقب‌نشینی کنند.

از زمان اشغال یهودیان که اعتقاد دارند که بقایای معبد «هیکل» (معبدی که بنا به اعتقادات یهودی توسط سلیمان نبی به دستور خداوند ساخته شده و شرح آن در کتاب مقدس، بخش عهد عتیق آمده است) در زیر مسجدالاقصی قرار دارد، برای تخریب مسجد الاقصی و احیای آن معبد تلاش می‌کنند.

افزون بر تخریب، آن‌ها طی سال‌های اخیر بار‌ها اقدام به سرقت اشیا، مدارک و آثار باستانی از محوطه مسجدالاقصی و اطراف آن کرده‌اند. حتی برخی از اشیای به سرقت رفته را در موزه‌ای به نمایش هم گذاشته بودند. اما یکی از این سرقت‌ها که بعداً رسمی هم شد، سرقت سنگ بزرگی از مسجدالاقصی بود.

عوامل صهیونیست در آوریل سال ۲۰۰۹، سنگی را از قصر الاماره، قسمت جنوبی مسجد الاقصی به سرقت بردند و آن را درون محوطه کنست در محله صهیونیست‌ها قرار دادند. این رژیم با این کار‌ها قصد تاریخ‌سازی برای خودش دارد و به این ترتیب قصد دارد خود را صاحب حق در این منطقه جلوه دهد.

اقدام دیگر صهیونیسم علیه مسجدالاقصی به حملات و دست اندازی‌های مکرر بر می‌گردد. مسجدالاقصی در گذشته حملات معمول نیرو‌های صهیونیستی را تحت پوشش‌های مختلف تجربه کرده است. با این حال، این مسجد در سال‌های اخیر به ویژه پس عملیات «سیف القدس» (شمشیر بیت‌المقدس) اهمیت و معنای بیشتری یافته است.

در مجموع، اهمیت نمادی، چون مسجدالاقصی باعث شده که امروزه علاوه بر پیروزی‌های گروه‌های مختلف جهادی در فلسطین، محور مقاومت در لبنان و دیگر نقاط منطقه دست برتر را در مبارزات مستقیم و غیرمستقیم با رژیم صهیونیستی داشته‌باشد؛ رژیمی که دچار با تنش‌ها و اختلافات داخلی در سراشیبی سقوط سرعت گرفته‌است.

منبع: ایرنا