شاعرانِ امروز به اندازه توانشان در زمینه آرمان‌های انقلاب قلم زده‌اند

باشگاه خبرنگاران جوان - شعر انقلاب، پیش از پیروزی انقلاب به وجود آمد؛ شاعرانی مانند حمید سبزواری پا به پای جریان‌های انقلاب شعر سرودند تا به امروز رسیده است.

برای اینکه بدانیم گام‌هایی که تاکنون در این زمینه برداشته شده توانسته آرمان‌های انقلاب را در شعر بازگو کند یا نه، با حسین اسرافیلی از شاعران آیینی کشورمان گفتگو کردیم:

آقای اسرافیلی؛ شعر انقلاب در چند سال اخیر چه مسیری را طی کرده است؟

در ابتدا باید بگویم هر شعری که در زمان انقلاب، پس از آن و تا امروز سروده شده است، در حیطه شعر انقلاب قرار می‌گیرد. اینکه تاچه حد شعر امروز ما اهداف و آرمان‌های انقلاب را بیان می‌کند، جای تامل دارد. شاعران امروز ما به اندازه وسعشان در زمینه آرمان‌های انقلاب قدم برداشته و قلم زده اند. یک جایی هم بوده است که از این آرمان‌ها و اهداف دور شدند.

شاعران نسل جوان امروز چطور عمل می‌کنند؟

جوانان و نسل جدید شاعران انقلاب همانطور که در خیابان‌ها و مدارس می‌بینیم از آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی فاصله گرفتند. یا مشکل مسئولان ما بودند که نتوانستند اهداف و آرمان‌های انقلاب را به نسل جوان منتقل کنند یا اینکه خود مسئولان ما هم از این اهداف دور شدند. خود به خود نسل جوان شاعران ما به اهداف اولیه انقلاب با شک و تردید نگاه کردند و به سرودن شعر عاشقانه روی آوردند. البته ۸۰ درصد ادبیات ما را همین اشعار عاشقانه دربرمی‌گیرد.

چطور می‌توان شاعران جوان را به سمت سرودن درباره اهداف و آرمان‌های انقلاب سوق داد؟

وقتی فاصله از اهداف و آرمان‌های انقلاب ایجاد شد بازگشت به آن کار سختی است. فاصله‌ای که سیاستگذاران فرهنگی مان ایجاد کردند. این مسئله یک شبه حل نمی شود. 

کیفیت شعر انقلاب امروز در چه حدی است؟

زبان اشعار امروز در حال تغییر است؛ با مطالعه شعر از فرم زبان آن می‌توان فهمید شعر ۲۰ تا ۳۰ سال پیش سروده شده است یا اینکه در زمان کنونی گفته شده است. القای برخی نگاه‌ها در شعر امروز دیده می‌شود که می‌تواند برای آینده نگران کننده باشد.

نحو زبان چطور پیش می‌رود؟

نحو و نگارش کلام در شعر کاملا تغییر کرده است. الان فرهنگستان زبان و ادب فارسی خواب است و وزارت ارشاد هم این مسئله را رها کرده است. صدا و سیما، شورای فرهنگ عمومی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی باید به مردم آموزش دهند متاسفانه حتی دانشجویان ما بی سواد هستند. شاعران آیینی ما به خوبی کار می‌کنند، اما مسئله اینجاست که یک دست صدا ندارد.

انتهای پیام/