کردستانی ها نگران شیوع بیماری طاعون نباشند/ موردی از بیماری در استان مشاهده نشده است

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سنندج،شهاب محمدی معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره‌کل حفاظت محیط زیست کردستان با اشاره به شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع برخی استان‌های کشور از جمله البرز، اظهار داشت: براساس پایش و بررسی‌های انجام شده تاکنون موردی از این بیماری در استان کردستان مشاهده و شناسایی نشده است.

محمدی اضافه کرد: یکی از برنامه‌های مستمر اداره کل حفاظت محیط زیست استان در طول سال پایش زیستگاه‌های حیات وحش به ویژه در مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع است.

او  افزود: از چند ماه پیش همه روستا‌های اطراف مناطق حفاظت شده استان که امکان تداخل چرای دام‌های روستاییان و حیات وحش وجود دارد برعلیه بیماری‌های مختلف توسط دامپزشکی واکسینه شدند.

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره‌کل حفاظت محیط زیست کردستان  یادآور شد: بیشتر پراکنش قوچ و میش در مناطق حفاظت شده شهرستان‌های بیجار، قروه و سقز و پراکنش کل وبُز را هم در مناطق بدر و پریشان قروه و شاهو وکوسالان سروآباد و کامیاران داریم.

محمدی اظهار داشت: اکیپ نظارت و گشت و کنترل این اداره‌کل به همراه تیم دامپزشکی با شدت بیشتر نسبت به ماه‌های گذشته در حال رصد و پایش وضعیت حیات وحش و دام‌های موجود در استان هستند.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ تلفات راس وحوش و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان "طاعون بزی" نیز شناخته می‌شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا است که نشخوار کنندگان کوچک و شتر‌ها را درگیر می‌کند.

علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می‌شود و بیماری PPR جزء فهرست بیماری‌های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) است و کشور‌ها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش کنند.

ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس است و انتقال ویروس به شکل ریزقطره‌های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام‌های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است.

وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخور‌ها و بستر نیز می‌تواند یکی از راه‌های انتقال بیماری باشد، اما موربیلی ویروس‌ها به مدت طولانی نمی‌تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند.

همه گیری PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل و موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون است که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.

انتهای پیام/م