سوره‌ای که باعث دوستی خدا و آسانی ازدواج می‌شود+صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره طه بیستمین سوره جزء شانزدهم و از سوره‌های مکی قرآن است، ابلاغ وحی بدون سختی برای پیامبر (ص)، دستور به اعتدال و میانه روی در همه چیز حتی در دعا و عبادت، قصه آدم و ماجرای هبوط وی از بهشت و داستان حضرت موسی (ع) از موضوعات این سوره است.

در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (ص) آمده هر کس سوره طه را قرائت کند خداوند در روز قیامت ثواب همه مهاجران و انصار را به او عطا می‌کنداز امام صادق (ع) هم نقل شده خواندن سوره طه را ترک نکنید، زیرا خداوند آن را دوست دارد و هرکس آن را بخواند، او را نیز دوست خواهد داشت و هر که به خواندن آن مداومت کند خداوند در روز قیامت نامه عملش را به دست راست او دهد، بر اعمال او سخت‌گیری نکند و آن‌قدر به او پاداش عطا کند تا خشنود شود، برای تلاوت این سوره در تفسیر برهان آثار و برکاتی، چون آسان شدن ازدواج و برآورده شدن حاجات بزرگ ذکر شده است.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۴۷ سوره طه با صدای محمود علی البنا

متن آیاتی از سوره طه همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

طه ﴿١﴾ 

طا، ها

مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ﴿٢﴾  

قرآن را بر تو نازل نکرده، ایم که در رنج افتی

إِلا تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿٣﴾

تنها هشداری است برای آن که می ترسد

تَنْزِیلا مِمَّنْ خَلَقَ الأرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلا ﴿٤﴾

از جانب کسی که زمین و آسمانهای بلند را آفریده است نازل شده

الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى ﴿٥﴾

خدای رحمان بر عرش استیلا دارد

لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الأرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى ﴿٦﴾  

از آن اوست آنچه در آسمانها و زمین و میان آنهاست و آنچه در زیر زمین است

وَ إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفَى ﴿٧﴾

و اگر سخن بلند گویی ، او به راز نهان و نهان تر آگاه است

اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ لَهُ الأسْمَاءُ الْحُسْنَى ﴿٨﴾

الله ، آن، که هیچ خدایی جز او نیست ، نامهای خوب از آن اوست

وَ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿٩﴾

آیا خبر موسی به تو رسیده است؟

إِذْ رَأَى نَارًا فَقَالَ لأهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى ﴿١٠﴾

آنگاه که آتشی دید و به خانواده خود گفت : درنگ کنید، که من از دور آتشی می بینم ، شاید برایتان قبسی بیاورم یا در روشنایی آن راهی بیابم

فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ یَا مُوسَى ﴿١١﴾

چون نزد آتش آمد، ندا داده شد: ای موسی ،

إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٢﴾

من پروردگار تو هستم پای افزارت را بیرون کن که اینک در وادی مقدس طوی هستی

وَ أَنَا اخْتَرْتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوحَى ﴿١٣﴾

و من تو را برگزیده ام پس به آنچه وحی می شود گوش فرادار

إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی ﴿١٤﴾

خدای، یکتا من هستم هیچ خدایی جز من نیست پس مرا بپرست و تا مرا یاد کنی نماز بگزار

إِنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ أَکَادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى ﴿١٥﴾

قیامت آمدنی است می خواهم زمان آن را پنهان دارم تا هر کس در مقابل کاری که کرده است سزا ببیند

فَلا یَصُدَّنَّکَ عَنْهَا مَنْ لا یُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى ﴿١٦﴾

آن کس که به آن ایمان ندارد و پیرو هوای خویش است ، تو را از آن رویگردان نکند، تا به هلاکت افتی

وَ مَا تِلْکَ بِیَمِینِکَ یَا مُوسَى ﴿١٧﴾

ای موسی ، آن چیست به دست راستت؟

قَالَ هِیَ عَصَایَ أَتَوَکَّأُ عَلَیْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِی وَلِیَ فِیهَا مَآرِبُ أُخْرَى ﴿١٨﴾

گفت : این عصای من است بر آن تکیه می کنم و برای گوسفندانم با آن برگ، می ریزم و مرا با آن کارهای دیگر است

قَالَ أَلْقِهَا یَا مُوسَى ﴿١٩﴾

گفت : ای موسی ، آن را بیفکن

فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِیَ حَیَّةٌ تَسْعَى ﴿٢٠﴾

بیفکندش به ناگهان ماری شد که می دوید

قَالَ خُذْهَا وَلا تَخَفْ سَنُعِیدُهَا سِیرَتَهَا الأولَى ﴿٢١﴾

گفت : بگیرش ، و مترس بار دیگر آن را به صورت نخستینش باز می گردانیم

وَ اضْمُمْ یَدَکَ إِلَى جَنَاحِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ آیَةً أُخْرَى ﴿٢٢﴾

دست خویش در بغل کن ، بی هیچ عیبی ، سفید بیرون آید این هم آیتی دیگر،

لِنُرِیَکَ مِنْ آیَاتِنَا الْکُبْرَى ﴿٢٣﴾

تا آیتهای بزرگ تر خود را به تو بنمایانیم

اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿٢٤﴾

نزد فرعون برو که سرکشی می کند

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی ﴿٢٥﴾

گفت : ای پروردگار من ، سینه مرا برای من گشاده گردان

وَ یَسِّرْ لِی أَمْرِی ﴿٢٦﴾

و کار مرا، آسان ساز

وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی ﴿٢٧﴾

و گره از زبان من بگشای

یَفْقَهُوا قَوْلِی ﴿٢٨﴾

تا گفتار مرا بفهمند

وَ اجْعَلْ لِی وَزِیرًا مِنْ أَهْلِی ﴿٢٩﴾

یاوری از خاندان من برای من قرار ده ،

هَارُونَ أَخِی ﴿٣٠﴾

برادرم هارون را

اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی ﴿٣١﴾

پشت مرا بدو محکم کن

وَ أَشْرِکْهُ فِی أَمْرِی ﴿٣٢﴾

و در کار من شریکش گردان

کَیْ نُسَبِّحَکَ کَثِیرًا ﴿٣٣﴾

تا تو را فراوان ستایش کنیم

وَ نَذْکُرَکَ کَثِیرًا ﴿٣٤﴾

و تو را فراوان یاد کنیم

إِنَّکَ کُنْتَ بِنَا بَصِیرًا ﴿٣٥﴾

که تو بر حال ما آگاه بوده ای

قَالَ قَدْ أُوتِیتَ سُؤْلَکَ یَا مُوسَى ﴿٣٦﴾

گفت : ای موسی ، هر چه خواستی به تو داده شد

وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَیْکَ مَرَّةً أُخْرَى ﴿٣٧﴾

و ما بار دیگر به تو نعمت فراوان داده ایم ،

إِذْ أَوْحَیْنَا إِلَى أُمِّکَ مَا یُوحَى ﴿٣٨﴾

آنگاه که بر مادرت آنچه وحی کردنی بود وحی کردیم

أَنِ اقْذِفِیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فِی الْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِی وَعَدُوٌّ لَهُ وَأَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّةً مِنِّی وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَیْنِی ﴿٣٩﴾

که او را در، صندوقی بیفکن ، صندوق را به دریا افکن ، تا دریا به ساحلش اندازد و یکی از دشمنان من و دشمنان او صندوق را برگیرد محبت خویش برتو ارزانی داشتم تا زیر نظر من پرورش یابی

إِذْ تَمْشِی أُخْتُکَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى مَنْ یَکْفُلُهُ فَرَجَعْنَاکَ إِلَى أُمِّکَ کَیْ تَقَرَّ عَیْنُهَا وَلا تَحْزَنَ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّیْنَاکَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاکَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِینَ فِی أَهْلِ مَدْیَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ یَا مُوسَى ﴿٤٠﴾

آنگاه که خواهرت می رفت و می گفت : می خواهید شما را به کسی که، نگهداریش کند راه بنمایم ? ما تو را نزد مادرت بازگردانیدیم تا چشمانش روشن گردد و غم نخورد و تو یکی را بکشتی و ما از غم آزادت کردیم و بارها تو را بیازمودیم و سالی چند میان مردم مدین زیستی و اکنون ، ای موسی ،در آن هنگام که مقدر کرده بودیم آمده ای

وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی ﴿٤١﴾

تو را خاص خود کردم

اذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوکَ بِآیَاتِی وَ لا تَنِیَا فِی ذِکْرِی ﴿٤٢﴾

تو و برادرت آیات مرا ببرید و در رسالت من سستی مکنید

اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿٤٣﴾

به سوی فرعون بروید که او طغیان کرده است

فَقُولا لَهُ قَوْلا لَیِّنًا لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَى ﴿٤٤﴾

با او به نرمی سخن گویید، شاید پند گیرد، یا بترسد

قَالا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ یَفْرُطَ عَلَیْنَا أَوْ أَنْ یَطْغَى ﴿٤٥﴾

گفتند: ای پروردگار ما، بیم داریم که بر ما تعدی کند یا طغیان از حد بگذراند

قَالَ لا تَخَافَا إِنَّنِی مَعَکُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى ﴿٤٦﴾

گفت : مترسید من با شما هستم می شنوم و می بینم

فَأْتِیَاهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّکَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ لا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاکَ بِآیَةٍ مِنْ رَبِّکَ وَ السَّلامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى ﴿٤٧﴾