شاعر تو را من چشم در راهم، چشم به راه آدم ها

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، برای رسیدن به خانه نیما در یوش، ۷۰ کیلومتر از آمل به سمت تهران که بروید به یک پل قدیمی می رسید.

ادامه کوه های جاده هراز و رودخانه زلال بلده شما را به یوش و خانه نیما می رساند.

علی اسفندیاری ملقب به نیما یوشیج ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در روستای یوش و بخش بلده مازندران دیده به جهان گشود و امروز زادروز ۱۲۰ سالگی اش است.

ایزدی مسئول پایگاه موزه نیما یوشیج در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،گفت: خانه موزه نیما از نمونه بناهای به جا مانده از دوره قاجار است و در سال ۱۲۰۷ هجری قمری توسط جد پدری نیما، علی خان ناظم الایاله ساخته شد و این بنا در سال ۱۳۶۸ توسط سازمان میراث فرهنگی کشور از وارث نیما خریداری شد.

وی افزود: در این خانه موزه تمام وسایل نیما شامل سند ازدواج، سلاح و دوربین شکاری، سند ازدواج، حکم کارگزینی، عینک، شناسنامه همسر، دست نوشته ها، آینه و شمعدان و دیگر وسایل زندگی برای بازدید عموم در این موزه وجود دارد.

یکی از بازدید کننده های این موزه در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،گفت: تمام وسایل زندگی نیما در این مکان قابل مشاهده است و دیدن سند ازدواج نیما جالب ترین نکته این خانه موزه است.

فرد دیگری که از شهرستان آمل به این خانه موزه آمده بود، می گوید: مسافت طولانی برای آمدن به این مکان سبب شد تا برای اولین بار به خانه نیما بیایم.

وی افزود: وسایل زندگی نیما نشان دهنده سبک زندگی او است و می توانیم درک کنیم که سبک زندگی هنرمند با مردم عادی متفاوت است.

قصه رنگ پریده نخستین اثر چاپ شده نیما

نخستین شعری که از نیما به چاپ رسید قصه رنگ پریده بود که در اسفند ۱۲۹۹ در قالب مثنوی و به وزن مثنوی مولوی سروده شد و یک سال بعد انتشار داده شد.

در سال ۱۳۱۶ نیما با سرودن ققنوس در شکل و بیانی تازه شیوه ای نو می آفریند و با این آفرینش شعر نو در زبان فارسی متولد می شود.

از آثار معروف نیما می توان به دو نامه، کندوهای شکسته، دنیا خانه من است، کشتی و توفان، افسانه، تو را من چشم در راهم و آی آدم ها اشاره کرد.

همچنین نیما اشعاری با گویش مازندرانی دارد که با عنوان روجا چاپ شده است.

پدر شعر نو فارسی با سال ۱۳۰۵ با عالیه جهنگیر ازدواج کرد و دارای یک پسر به نام شراگیم شد.

گوشه ای از وصیت نیما به بازماندگان

قسمتی از وصیت نامه علی اسفندیاری ملقب به نیما یوشیج به شرح زیر است:

امشب فکر می کردم با این گذران کثیف که داشتم ام بزرگی که فقیر و ذلیل می شود حقیقة جای تحسر است.

فکر میکردم برای دکتر مفتاح چیزی بنویسم که وصیت نامه من باشد به این نحو که بعد از من هیچکس حق دست زدن به آثار مرا ندارد بجز دکتر محمد معین اگر چه مخالف ذوق من باشد.

دکتر محمد معین حق دارد در آثار من کنجکاوی کند ضمنا دکتر ابوالقاسم جنتی عطائی و آل احمد با او باشند به شرطی که هر دو با هم باشند.

ولی هیچکس از کسانی که به پیروی از من شعر صادر فرموده اند در کار نباشند کاغذ پاره های مرا باز کنید.

دکتر معین که هنوز او را ندیده ام مثل کسی است که او را دیده ام اگر شرعا می توانم برای ولد خود قیم داشته باشم دکتر معین قیم است ولو اینکه او شعر مرا دوست نداشته باشد.

اما ما در زمانی هستیم که ممکن است همه این اشخاص نامبرده از هم جدا بد شان بیاد و چقدر بیچاره است انسان «نیما» به اینجا تغییرمسیر دارد.

بیماری ذات الریه علت خاموشی پدر شعر نو فارسی

نیما یوشیج درحالی‌که به علت سرمای شدید یوش، به ذات‌الریه مبتلا شده بود، برای معالجه به تهران آمد.

معالجات تأثیری نداشت و در ۱۳ دی ۱۳۳۸ درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد.

سپس در سال ۱۳۷۲ خورشیدی بنا به وصیتش پیکر او را به خانه ‌اش در یوش منتقل کردند.

مزار او در کنار مزار خواهرش، بهجت‌الزمان اسفندیاری (درگذشت به تاریخ ۸ خرداد ۱۳۸۶) و مزار سیروس طاهباز در میان حیاط جای گرفته‌است.

گزارش از سیده حکیمه موسوی

انتهای پیام/آ