شکنجه‌گر روانی ساواک که بود؟

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تاریخ موجب می‌شود تا علاوه بر شناختن و برخورد با انسان‌های برجسته در زمینه‌های گوناگون، گذر زمان را در انسان‌های بزرگ و یا کسانی که فریفته پول، قدرت و ثروت شده‌اند ببینیم.    
   
گذشته و تاریخ کشور ما نیز خالی از این آدم‌ها نیست و هر برهه‌ای داستانی پر از شخصیت‌های مختلف را در بر می‌گیرد. یکی از این مقاطع دوران انقلاب اسلامی است. مقطعی که مدتی است با پخش مجدد سریال «معمای شاه» حال و هوای روزهای نه چندان دور سرزمینمان را با افراد موثر در آن زمان روایت می‌کند.    
 
یکی از سازمان‌هایی که با هدف سرکوب انقلابیون و خنثی  کردن مبارزات مردم عليه رژيم پهلوی حکومت تشکیل شده بود، ساواک نام داشت. گروهی که شکنجه‌گران مخوف و سنگدلی داشت و نام آن‌ها در تاریخ معاصر نیز ثبت شده است. 

یکی از این افراد که فرشید صمدی پور در معمای شاه نقش او را ایفا می کند، منوچهر وظيفه خواه، با اسم مستعار منوچهری است.

وی از جمله شکنجه گران سنگدلی است که انقلابیون زیادی را با خشن ترین روش ها شکنجه و بازجویی کرده است.

منوچهری در سال  1319 متولد شد و از جوانی در ساواک مشغول به کار شد.

او رفته رفته در این سازمان به جهت سرسپردگی و روش‌های مخوفی که در شکنجه و بازپرسی داشت، به زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری منتقل شد. 

وی در کار خود از هیچ روشی دریغ نمی کرد و طبق صحبت‌های برخی از افراد که با او روبرو شده بودند، سوزاندن و فروکردن سوزن به زیر ناخن‌ها، اجبار زندانیان به زدن همدیگر و روش‌های این چنینی را از اقدامات او خوانده اند.

علاوه بر این‌ها استفاده از شکنجه های روحی و روانی نیز از دیگر اقداماتی بود که وظیفه خواه در آن تبحر داشت.

اقدامات و سرسپردگی او در ساواك در حدی بود که وی مدال جشن‌های ۲۵۰۰ ساله، نشان درجه ۳ کوشش و نشان درجه ۳ پاس را دریافت کرد.

مرضیه حدیدچی معروف به طاهره دباغ  که در زمان انقلاب مدت ها در زندان بود، در خصوص این شکنجه گر این طور گفته است: 

«بازجوی من منوچهری بود که دائم به من شوک الکتریکی می‌داد و بعد تازه با کابل به جانم می‌افتاد. منوچهری به‌قدری زشت و کریه‌المنظر بود که حتی نگاه کردن به چهره‌اش نوعی شکنجه محسوب می‌شد و انسان تا مدت‌ها مشمئز و ناراحت بود. بازجوهای ساواک بسیار آلوده و پست بودند و برای به حرف در آوردن زندانی‌ها، از هیچ کار پلیدی روی گردان نبودند.»

منوچهری بعد از پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۷ از ایران فرار کرد و پس از مدتی در اثر افسردگی خودکشی کرد.


گزارش از فاطمه شهدوست


انتهای پیام/