یازدهمین روز از بازخوانی صحیفه سجادیه:
سفارش امام سجاد(ع) در طلب عاقبت بخیری از خداوند
دهمین دعا از صحیفه سجادیه به طلب عاقبت بخیری از خدای باری تعالی از سوی چهارمین امام شیعیان سفارش شده است.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دریازدهمین دعا از صحیفه سجادیه،امام زین العابدین(ع) در طلب عاقبت بخیری از پروردگار بزرگ دعای زیر را می خواند.
وَ كانَ مِن دُعائِهِ عليهالسّلام بِخَواتِم الْخَيْرِ:
در طلب عاقبت به خيرى:
يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاكِرينَ، وَ يا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاكِرينَ، وَ يا مَنْ طاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطيعينَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
اى كه يادت يادكنندگان را شرف است، و شكرت شكرگزاران را كامروايى است،
و اى كه فرمانبرداريت براى فرمانبرداران نجات و رهائى است، بر محمد و آلش درود فرست.
وَاشْغَلْ قُلوُبَنا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَاَلْسِنَتَنا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ، وَ جَوارِحَنا بِطاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طاعَةٍ، فَاِنْ قَدَّرْتَ لَنا فَراغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَراغَ سَلامَةٍ لاتُدْرِكُنا فيهِ تَبِعَةٌ،
و دلهاى ما را به ياد خودت از هر ياد، و زبان ما را به شكر خودت از هر شكر و اعضايمان را به طاعت خودت از هر طاعت مشغول بدار، و اگر براى ما فراغتى از كار مقدّر كردهاى پس آن را فراغت همراه با سلامتى قرار بده.
وَ لاتَلْحَقُنا فيهِ سَئْمَةٌ، حَتّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئاتِ بِصَحيفَةٍ خالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئاتِنا، وَ يَتَوَلّى كُتَّابُ الْحَسَناتِ عَنّا مَسْرُورينَ بِما كَتَبُوا مِنْ حَسَناتِنا، وَاِذَا انْقَضَتْ اَيّامُ حَياتِنا،
تا به دنبال آن هيچ بلایی به ما نرسد، و در آن فراغت ملالتى به دامن حيات ما ننشيند، تا نويسندگان اعمال زشت از نزد ما با دفترى خالى از كردار بد برگردند، و نويسندگان خوبيها به سبب آنچه از حسنات ما نوشتهاند شادان و مسرور بازآيند، و چون روزگار حياتمان سپرى شود.
وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ اَعْمارِنا، وَاسْتَحْضَرَتْنا دَعْوَتُكَ الَّتى لابُدَّ مِنْها وَ مِنْ اِجابَتِها، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاجْعَلْ خِتامَ ماتُحْصى عَلَيْنا كَتَبَةُ اَعْمالِنا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لاتُوقِفُنا بَعْدَها عَلى ذَنْبٍ اجْتَرَحْناهُ،
و اوقات عمرمان به سر رسید، و آن دعوت تو (مرگ) كه از خودش و اجابتش گزيرى نيست
ما را فراخواند، پس بر محمد و آلش درود فرست، و پايان آنچه را كه نويسندگان پرونده بر ما مىنويسند توبهاى مقبول قرار ده كه بعد از آن ما را بر معصيتى كه كردهايم.
وَ لامَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْناها، وَلاتَكْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلى رُؤُوسِالْاَشْهادِ، يَوْمَ تَبْلُ اَخْبارَ عِبادِكَ، اِنَّكَ رَحيمٌ بِمَنْ دَعاكَ، وَ مُسْتَجيبٌ لِمَنْ ناداكَ.
و نافرماني كه مرتكب شدهايم توبيخ و سرزنش نكنى، و پردهاى كه بر ما پوشاندهاى در برابر ديده حاضران از روى كار ما برمدار، در روزى كه اخبار بندگانت را آشكار مىسازى، زيرا كه تو نسبت به هر كه تو را بخواند مهربانى، و تقاضاى هر كه تو را صدا بزند اجابت كنندهاى.
انتهای پیام/
