طلب فضل و عدل از خداوند در نگاه امام الساجدین (ع)

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در دهمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه خدای بزرگ را قسم می‌دهیم به فضل، احسان و عدلش و پناه به پروردگار باری تعالی می‌بریم.

 
و کان من دعائه عليه السلام في اللجا الي الله تعالي:

و از دعای آن حضرت در پناه بردن به خدای بزرگ:
 
اَللَّهُمَّ اِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنّا فَبِفَضْلِكَ، وَ اِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنا فَبِعَدْلِكَ، فَسَهِّلْ لَنا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ اَجِرْنا مِنْ عَذابِكَ بِتَجاوُزِكَ، فَاِنَّهُ لاطاقَةَ لَنا بِعَدْلِكَ، وَ لانَجاةَ لِأَحَدٍ مِنّا دُونَ عَفْوِكَ،

بارخدايا، اگر بخواهى بر ما ببخشى، از سر فضل می ‏بخشى، و اگر بخواهى ما را به عذاب مبتلا كنى، از سر عدل مبتلا می كنى، الهى به رسم احسان، بخششت را نصيب ما كن، و به آئين چشم‏پوشى ما را از عذاب برهان كه ما را طاقت عدل تو نيست، و بدون بخشش تو براى هيچ يك از ما آزادى ميسّر نيست.
 
يا غَنِىَّ الْاَغْنِيآءِ، ها، نَحْنُ عِبادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ اَنَا اَفْقَرُ الْفُقَرآءِ اِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنا بِوُسْعِكَ، وَ لاتَقْطَعْ رَجآءَنا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ اَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ،
 
اى بی نيازترين بی نيازها، اينك ما بندگان توايم در برابر درگاهت، و من نيازمندترين نيازمندان به توام، پس تهيدستى ما را به توانگريت چاره كن، و رشته اميد ما را با منع كردن لطفت قطع مكن كه اگر چنين كنى، كسى را كه از رحمتت نيكبختى خواسته بدبخت كرده ‏اى.
 
وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ، فَاِلى‏ مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنا عَنْكَ؟ وَ اِلى‏ اَيْنَ مَذْهَبُنا عَنْ بابِكَ؟ سُبْحانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذينَ اَوْجَبْتَ اِجابَتَهُمْ، وَ اَهْلُ السُّوءِ الَّذينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ. وَ اَشْبَهُ الْاَشْيآءِ بِمَشِيَّتِكَ،  
 
و آن را كه از فضل تو عطا خواسته محروم نموده ‏اى، در اين حال از پيشگاهت به سوى چه كسى رو كنيم؟ و از درِ رحمتت به كجا رويم؟

پاك و منزهى، ما از آن درماندگانيم كه قبول دعاى آنان را واجب كرده‏ اى، و از آن گرفتارانيم كه رفع گرفتارى را به ايشان وعده داده ‏اى. و شبيه ‏ترين چيزها به خواسته تو هستیم.
 
وَ اَوْلَى الْاُمُورِ بِكَ فى عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنا اِلَيْكَ، وَاَغِثْنا اِذْ طَرَحْنا اَنْفُسَنا بَيْنَ يَدَيْكَ.
 
و سزاوارترين كار به بزرگوارى تو، رحمت آوردن بر كسى است كه از تو رحمت می خواهد، و به فرياد رسيدن كسى است كه به تو فريادرسى كرده، پس بر زارى ما نزد خود رحمت آر، و به خاطر اينكه خود را در پيشگاهت به خاك افكنده‏ ايم به فريادمان رس.
 
اَللَّهُمَّ اِنَّ الشَّيْطانَ قَدْ شَمِتَ بِنا اِذْ شايَعْناهُ عَلى‏ مَعصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ لاتُشْمِتْهُ بِنا بَعْدَ تَرْكِنا اِيّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنا عَنْهُ اِلَيْكَ.  
 
الهى، شيطان، ما را چون در نافرمانيت او را همراهى كرديم سرزنش می كند، پس بر محمد و آلش درود فرست، و اكنون كه شيطان را به خاطر تو واگذاشتيم و از طرف او به سوى تو روى آورديم وى را به سرزنش ما شاد مكن.
 

انتهای پیام/