شعر فاقد اندیشه اصلا شعر نیست، چه برسد به «انقلابی»!
پیمان طالبی، شاعر جوان، معتقد است كه در بررسی شعر انقلاب باید اندیشه موجود در شعر را مد نظر قرار داد. اگر این اندیشه‌ها تضادی با آموزه‌های انقلاب اسلامی ندارند، قطعا می‌توانند شعر انقلاب اسلامی باشند.
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری؛ پیمان طالبی درباره شعر انقلاب اسلامی گفت: شعرها را از یك منظر می‌توان به دو دسته «شعرهای اندیشه‌گرا» و «شعرهای فاقد اندیشه» تقسیم كرد؛ من بشخصه شعرهای فاقد اندیشه را شایسته عنوان «شعر» نمی‌دانم چه برسد به اینكه بخواهیم آن را انقلابی بدانیم. اما درباره شعر اندیشه‌گرا باید دید ماهیت این اندیشه چیست!
وی ادامه داد: اگر اندیشه موجود در چنین شعرهایی در تضاد با آرمان‌های انقلاب اسلامی باشد به هیچ نحوی نمی‌توان آن‌ها را جزئی از شعر انقلاب اسلامی به حساب آورد. اما اگر این اندیشه‌های موجود در شعر امروز تضاد و تقابلی به آموزه‌ها و آرمان‌های انقلاب اسلامی ندارند و به نوعی با آن آرمان‌ها پیوند دارند، می‌توانند بخشی از شعر انقلاب اسلامی قلمداد شوند.
این شاعر جوان اظهار كرد: در این زمینه باید با نگاهی باز وارد شد و به دور از مرزبندی‌های تنگ‌نظرانه كه تاكنون هیچ سودی به حال فرهنگ و هنر و ادبیات ما نداشته است، آثار شاعران را بررسی كرد.
وی افزود: ممكن است شاعرانی باشند كه در شعرهایشان اشارات مستقیم به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و بیداری اسلامی و... نكرده باشند. ولی فحوا و فضای شعریشان در یك افق كلان در پیوند با آموزه‌های انسانی و دینی و انقلابی ما باشد؛ به نظر من این شعرها همه در فضای انقلاب اسلامی و تحت تاثیر فرهنگ این انقلاب سروده شده و می‌توانند شعر انقلاب باشند.
طالبی گفت: بر این اساس من معتقدم در بررسی شعری باید محتوای اشعار و اندیشه موجود در شعر را مد نظر قرار داد، اگر این اندیشه‌ها تضادی با آموزه‌های انقلاب اسلامی ندارند قطعا می‌توانند شعر انقلاب اسلامی باشند.
وی با بیان اینكه من خودم در زمره شاعران عاشقانه‌سرا نیستم، افزود: شاعران زیادی هستند كه صرفا شعر عاشقانه می‌گویند، وقتی این اشعار تضاد و تعارضی با انقلاب اسلامی ندارند، هیچ مانعی وجود ندارد كه آن‌ها را در زمره شاعران انقلاب اسلامی بدانیم. این دید وسیع می‌تواند كمك شایانی به شاعران ما بكند و مانع ضربه‌هایی شود كه مرزبندی‌ها و نگاه‌های ایدئولوژیك به ادبیات و هنر وارد می‌سازد.
انتهای پیام/
