گزارش مؤسسه بروکینگز: چرا آزادسازی رمادی به رغم برتری قاطع نیروهای عراق، 7 ماه به طول انجامید؟
به ادعای پایگاه اینترنتی بروکینگز، بی‌تدبیری نخست‌وزیر عراق و مانع‌تراشی‌های ایران، آزادسازی رمادی را به تعویق انداخت.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی مؤسسه بروکینگز در گزارشی نوشت: آزادسازی رمادی برای عراق و آمریکا یک موفقیت محسوب می‌شود؛ اما این پیروزی چندان هم چشمگیر نیست. آزادسازی رمادی با وجود برتری قاطع نیروهای امنیتی عراق، حدود 7 ماه به طول انجامید. این شهر مدت‌ها در کنترل حدود هزار و در ماه‌های آخر صدها تروریست داعشی بود. این در حالی است که ارتش عراق حدود 10 هزار نیرو با تجهیزات سنگین نظامی برای مبارزه با تروریست‌ها در اطراف این شهر متمرکز کرده بود. این مسئله به معنای مبارزه یک داعشی در مقابل ده نیروی عراقی یا حتی یک به 20 است که برای شکست مجهزترین دشمن نیز به راحتی کفایت می‌کند.
در ادامه این گزارش آمده است: به مسائل ذکر شده، باید سه نکته را نیز افزود. نخست آن که عناصر داعش به لحاظ کارآزمودگی برتری چندانی نسبت به نیروهای عراقی و پیشمرگه کرد ندارند. دوم آن که ارتش عراق تحت حمایت هوایی نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا قرار دارد. در نهایت باید گفت بسیاری از یگان‌های ارتش عراق بوسیله نیروهای آمریکایی آموزش دیده‌اند و به همین دلیل بسیار بهتر از هم‌قطاران خود که تحت چنین آموزشهایی نبوده‌اند عمل می‌کنند.
به ادعای این گزارش، می‌توان گفت یکی از دلایل به طول انجامیدن روند آزادسازی رمادی، نواقص موجود در فرماندهی و ساختار ارتش عراق و در نمای کلی‌تر سیاست‌های نظامی این کشور است. گرچه نوری المالکی، نخست‌وزیر عراق، مدتهاست سکان فرماندهی کل قوا را در این کشور در دست دارد، همچنان در این زمینه با قطعیت عمل نمی‌کند. در دوران حصر رمادی یگان‌های ارتش از فرماندهان مختلف دستور می‌گرفتند که بسیاری از آن‌ها برای همکاری با یکدیگر بی‌میل بودند. این مسئله باعث می‌شد عملیات نیروهای عراق هفته‌ها به تعویق بیافتد یا با مشکل مواجه شود.
مسئله حائز اهمیت دیگر، روابط پیچیده میان گروه‌های مختلف عراقی و مسائل مذهبی است. در روند آزادسازی این شهر، برقراری ارتباط و جلب اعتماد مردم اغلب سنی استان انبار کار ساده‌ای نبود. با وجود همکاری نزدیک مسئولان این استان، آموزش صدها نفر از مردان قبایل سنی، زمان زیادی به طول انجامید. زیرا آزادسازی این شهر به دست نیروهای سنی، نکته مهمی بود که باید لحاظ می‌شد. مسئله‌ای که به دلیل انجام نشدن تلاش برای آشتی ملی سنی‌ها و شیعه‌های این کشور، به رغم تمایل دو طرف، همچنان مشکل‌آفرین است.
در انتهای این گزارش ادعا شده است: آخرین قطعه این پازل، ایران یا بهتر است بگوییم نیروهای شیعه تحت حمایت این کشور است. نیروهای سنی و آمریکایی هنگام برنامه‌ریزی برای آزادسازی رمادی اعلام کردند در صورت مشارکت نیروهای شیعه، حاضر به همکاری نیستند. زیرا این مسئله به اختلافات فرقه‌ای در این کشور دامن خواهد زد. این مسئله چندان به مذاق تهران و نیروهای شیعه تحت حمایتش خوش نیامد. تهران تلاش کرد برای نشان دادن اهمیت حضور خود، به هر طریقی شده بر سر راه آزادسازی رمادی سنگ بیاندازد و مانع‌تراشی کند. این مسئله نیز به نوبه خود در به درازا کشیدن روند آزادسازی رمادی نقش مهمی داشت.
انتهای پیام/
