داود نماینده در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
مستندخوانی به روزنامه‌خوانی تبدیل شده است
گوینده مستند گفت: مستندسازهای ایرانی باید به طور جدی از لحاظ تحقیقات، اقتصاد و ابزارهای کاری حمایت شوند.
داود نماینده، گوینده برنامه‌های سیما در خصوص تأثیرگذاری تکنیک‌ها و ابزارهای بکار رفته در ساخت مستندها بر روی کیفیت کار و البته عامل اصلی یعنی صدای گوینده در گفتگو با خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران، گفت: ابتدا لازم است یک تعریفی از گفتار ارائه دهیم. کار گفتار در رادیو، خبر و دوبله متفاوت است دوبله صداپیشگی است و نیاز به بازی دارد.
وی ادامه داد: صدا باید دارای ریتم موسیقیایی بوده و حسی که از طریق فیلم، مستند و ... به گوینده منتقل می‌شود، باید قابل لمس باشد به طوری که باید ببینیم گوینده چه میزان احساس تخصصی، فنی و ... نسبت به کار دارد.
نماینده افزود: مستندسازهای متخصص، ابزارهای ساخت مستند مانند تکنیک، فکر، فیلم، صدا، موسیقی و ... را به گونه‌ای درست کنار هم قرار می‌دهند که مانند هارمونی موسیقی عمل می‌کنند. همچون موسیقی پدرخوانده که در فضای داستان هارمونی برقرار کرده است. در نتیجه در چنین فضا و فیلمی، گوینده ارتباط عمیقی با بازی‌ها برقرار می‌کند.
نخستین مجری تلویزیون بعد از پیروزی انقلاب تأکید کرد: یک گوینده کار بلد و مسئول در ابتدای امر به سراغ محتوای کار می‌رود یعنی اینکه تحقیقات کار و مقدمات تولید به چه شکلی صورت گرفته که در نهایت، کار تأثیرگذار بوده است.
داود نماینده در رابطه با متناسب بودن لحن گوینده با کارهای مستند اظهار داشت: در قصه‌های جنگ، من راوی هستم و از آدم‌های گمنامی می‌گویم که در جنگ حضور داشته و در پی نام دنیا نبوده و به دنبال الهی شدن بودند. در این کار دارای وجهه‌‌ی الهی و لحن ارزشی و معنوی هستم.
وی ادامه داد: نمونه‌‌ی دیگر مستند «مهاجران» است که قصه‌ی انسان‌هایی را بازگو می‌کند که خارج از ایران در کشورهای اروپایی و دیگر کشورها، بسیار موفق عمل کرده و در کارهای بسیار مهمی جولان می‌دهند. بنابراین در این اثر، راوی طوری ادای دین می‌کند که زحمات این اشخاص و عزت و احترام آنها حفظ شود.
نماینده در ارتباط با چگونگی وضعیت گویندگی کارهای مستند عنوان کرد: متأسفانه مستندخوانی، به روزنامه‌خوانی تبدیل شده است و این متأثر از ضعف مدیریت در کار است که تفاوتی ندارد برای مستند چه اتفاقی بیفتد. در حالی که مستند، محتوای ارزشی و علمی خاص خود را دارد و اگر ما نسبت به این موضوع بی‌تفاوت باشیم، عالم به علم دست اندرکاران آن اثر نبوده‌ایم، در حالی که عمل به این موضوع، شأن آنها را افزایش می‌دهد.
گوینده مستند «فرقه‌های سری» در خصوص ایجاد انگیزه در دانشجویان و تقویت ذهنی آنها و همچنین ارتباط بین مستندهای علمی با کار و تحصیلات آنها بیان کرد: متأسفانه ما از تقویت ذهنی و ایجاد انگیزه در دانشجویان غافل هستیم، تحقیق دارای سطح پایینی بوده و در همه‌ی ژانرها، نگاه‌های ضعیفی داریم. توجه به بار علمی جامعه از مدرسه شروع می‌شود و در مؤلفه‌هایی همچون فرهنگ، جغرافیا و حتی جهان و خود ما قرار دارد.
وی افزود: مدیریت فرهنگی باید به دنبال انگیزه‌های روحی جوانان باشند چرا که جوانان برای بروز خود هیجان زیادی دارد و هیچ ایرادی ندارد که این هیجان، با بار علمی بروز داده شود.
داود نماینده ادامه داد: ما در مورد فرهنگ باید زیاده‌طلب باشیم، وقتی یک مستند ساخته می‌شود، عزت و بار علمی مستند، یعنی توجه به فرهنگ‌ساز جامعه، به این منظور باید ادبیات رفتاری و گفتاری در جامعه اصلاح شود اگر ادبیات رفتاری جایگاه ویژه خود را داشته باشد، روابط اخلاقی و انسانی شکل گرفته و وحدت و انسجام به وجود می‌آید.
گوینده مستند «حس برتر» در مورد اطلاع از سلیقه و علاقه‌ی مردم و ارتباط آن با مستندهای ساخته شده گفت: در این رابطه باید بگویم یک کار سطحی صورت گرفته است، یعنی تلفن‌های مردمی و جویا شدن علاقه‌ی آنها از طریق تلفن.
وی افزود: اصولا مردم در ساختار مستندسازی درگیر نیستند و ما توجه زیادی به سلایق آنها نداریم. ما باید از نظرات مردم آمرگیری کرده و از طریق آمار به ژانرهای مستندی که مردم می‌توانند در فرهنگ‌سازی آنها دخیل باشند، توجه کنیم. بنابراین بهتر است همه‌ی مستندهای قوی و ضعیف را بپذیریم و با پرورندان و تقویت کارهای ضعیف، انگیزه ایجاد کنیم.
نماینده در ارتباط با در اختیار بودن ابزارهای فنی توسط مستندسازان ایرانی گفت: اگر ابزارهی فنی از هر جهت، نوع فیلم، صدا، موسیقی و ... حتی به اندازاه‌ی 50 درصد کشورهای پیشرو در زمینه‌ی ساخت مستند، در اختیار مستندسازان ایرانی باشد، ایرانی توانایی فکری، ذهنی و عملی‌اش به مراتب بیشتر از آنها خواهد بود. به عنوان نمونه مستند آقای افشین‌پور در جشنواره فجر، برای صدا و تصویر مورد توجه قرار گرفت.
وی تأکید کرد: مستندسازهای ایرانی باید به طور جدی از لحاظ تحقیقات، اقتصاد و ابزارهای کاری حمایت شوند.
گوینده مستند آینه‌ی عبرت در خصوص فعالیت‌های خود در زمینه‌ی تجربه‌ی مستندسازی اظهار داشت: در حدود 18- 17 سال مستندهای مربوط به مواد مخدر را می‌ساختم و تلاش می‌کردم تا نشان دهم یک معتاد مجرم نیست، بلکه بیمار است. سپس در سال 68 به سراغ معضلات اجتماعی رفته و حدود 400- 1300 مستند در این زمینه، مانند قاچاق مواد مخدر، مسائل خانوادگی و ... ساخته‌ام.
وی در خصوص حضور دو گوینده در یک کار بیان کرد: مستندهایی را شاهد بوده‌ام که از دو گوینده استفاده شده است و این امر با توجه به فضا و برای تنوع، امکان‌پذیر است ولیکن باید دقت کرد که هارمونی صدا، نت موسیقیایی و گفتار را دارد یا نه؟ چرا که نت موسیقیایی در مستند حرف اول را می‍‌‌‌زند و نکته بعدی خوب گفتن است که مورد بی‌توجهی صاحبان کار قرار گرفته است.
داود نماینده در مورد کارهایی که توسط او مدیریت شده گفت: در حدود 6- 5 هزار کار را دوبله کرده‌ام که در برخی از آنان مدیر دوبلاژ و در بعضی خودم هم حرف زده‌ام. قابل ذکر است به عنوان نمونه از بین این مستندها کاری که در رابطه با ساختمان‌هاست را خودم حرف نزده و گوینده انتخاب می‌کنم و این موضوع انتخاب خودم است، زیرا من اجازه می‌دهم خاطره خوب بجا بماند.
مجری برنامه‌ی «به وقت مهتاب» در رابطه با تفاوت شهرت از طریق چهره و صدا عنوان کرد: مردم صدای مرا زودتر از چهره‌ام می‌شناسند، چهره رفته رفته فیت می‌شود در طول روز مردم صدا را بیشتر می‌شنوند و به آن توجه می‌کنند، چرا که صدا در اذهان ماندگارتر است، به قول فروغ فرخزاد، تنها صداست که می‌ماند،البته اگر حرمت ماندگاریش حفظ شود.
داود نماینده در پایان از صدای خود و حسی که به کشورش دارد اینگونه گفت: صدای خودم را در 20 سال پیش نمی‌پسندم، زیرا هم اکنون به پختگی آن توجه می‌کنم. من عرق ملی و توجه خاصی به کشورم دارم، ایران عزیزترین موجودیت جغرافیایی برای من است.
گفتنی است در حال حاضر داود نماینده از طریق کارهایی همچون شبه گربه، میمون‌های برفی و زندگی خرس‌ها با شبکه‌های مختلف سیما همکاری دارد.
انتهای پیام/
