«علی نصیریان»: «مهرجویی» بازی در سینما را به من یاد داد/«مسعود جعفری جوزانی»: کاش جوانان اخلاق را از بزرگان به ارث می‌بردند

به گزارش خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران؛ برنامه شب گذشته هفت در حالی  روی آنتن رفت که محمود گبرلو سردبیر برنامه گفت:در سال 93 بیش از 60 برنامه، 300مهمان هنرمند سینما، 40 میز گرد و نقد، 27 مهمان منتقد، بیش از 2000خبرتصویری سینمایی و 150 گزارش ویژه از پشت صحنه فیلم‌ها داشتیم.

وی در ادامه افزود: هدف برنامه هفت ارتقای سطح سینما و ایجاد دوستی بین سینماگران و همچنین تشویق مردم به سینما رفتن است. دعا کنید در سال 94 نیز بتوانیم موفق باشیم یاد تمام گذشتگان را گرامی می‌داریم و برای همه هنرمندان آرزوی سلامتی داریم؛در ادامه پس از پخش تصاویری با مضمون "نوروز" گبرلو به گفتگو با علی نصیریان پرداخت.

علی نصیریان گفت:من بازیگری را از تئاتر شروع کردم و اکنون بیش از 60 سال است که در حرفه بازیگری فعالیت می‌کنم. هنوز هم پس از گذشت این همه سال شور و حال درونی گذشته را دارم اما از لحاظ جسمی باید روی خود کار کنم.

وی در ادامه افزود: دلیل ماندگاری من در حرفه بازیگری از عشق و علاقه درونی ام به این حرفه نشات می گیرد. زیرا در گذشته مشوق برای کلاس بازیگری نداشتیم. اما شوق درونی من سبب ماندگاری ام در این حرفه شد افزون بر این‌ها پشتکار و توجه در این حرفه بسیار مهم است. پشتوانه کار ما علم و فرهنگ به روز شده است و یک بازیگر باید مدام مطالعه و مشاهده داشته باشد اما در بخش اجرایی تمرین حرف اول را می زند.

بازیگر فیلم "گاو" اظهار داشت: هنگامی که ما تئاتر را شروع کردیم این حوزه بر اساس تئاتر لاله زار پیش نرفت و از لحاظ بازیگری از رمانیسم به مدرن آمدیم و این سبک با تئاتر احساسی و الهامی از نظر نوع، زبان و شخصیت‌ها  تفاوت‌های بسیاری داشت؛ سینمای جدید نیز در اواخر دهه ی 40 به همت کیمیایی و گلستان و... شروع به کار کرد. فیلم "گاو" هم قبل از اینکه سینمایی شود به صورت تئاتر در تلویزیون کار شده بود و گاو نشات گرفته از تئاتر آن زمان بود.

وی ادامه داد: مهرجویی سبب آشنایی ما با سینما شد. قبل از گاو من تئاتر کار کرده بودم و آشنایی با لنز و نور و حرکات دوربین نداشتم و مهرجویی این چیزها را به ما آموزش داد.

بازیگر فیلم "پستچی سه بار در نمی‌زند" عنوان کرد: هیچ اشکالی ندارد که یک بازیگر بازیگری را با تئاتر آغاز نکند اما باید یکسری مطالعه و تحصیلات اکادمیک در این حوزه داشته باشد. زیبایی، فیزیک و جوانی بخشی از کار را تشکیل می‌دهند؛اما بازیگر باید یکسری تعلیماتی هم دیده باشد. در کل تئاتر بازیگر را در شخصیت پردازی پخته تر می‌کند.

وی افزود: در همه جای دنیا گروه‌های بازیگری ثابت هستند و رفاقت‌هایی با هم دارند. در زمان مهرجویی هم ما گروه ثابتی داشتیم که با هم صمیمی بودیم و حتی رفت و آمدهای خانوادگی می‌کردیم. شناخت داشتن بازیگران از یکدیگر سبب می‌شود پارتنرهای بهتری برای هم باشند و بهتر در مقابل هم بازی کنند. دوست بودن بازیگران با هم در نحوه ی بازی و عملکردشان موثر است.

علی نصیریان خاطرنشان کرد: دو راه برای ارتقای دانش فکری وجود دارد، اول استفاده از برخورد با آدم ها و دیگری خود آموزی؛ در گذشته افرادی چون جلال آل احمد و یا افراد فرنگ رفته ای بودند که هنگام برخورد و صحبت با آنها دید جدیدی نسبت به تئاتر پیدا می کردیم و بعد به سراغ مطالعه کتاب های مربوطه می رفتیم  اما خود آموزی مسئله ای مهم و به معنای گوش سپردن به حرف استاد است که کمک زیادی به بازیگران می کند و همیشه باید بدانیم که فرهنگ سکوی پرتاب ما است.

وی در ادامه افزود: رابطه ی هنرمند با مردم بسیار مهم است و یک نمایش اتفاق نمی‌افتد مگر زمانی که مردم حضور داشته باشند و هر چه تعداد آنها بیشتر باشد شور هنر مند هم بیشتر می شود. من از شخصیت‌های اجتماعی ایده‌های زیادی می گیرم و اولویت اولم در انتخاب یک نقش حس اولی است که پس از خواندن فیلم نامه به من دست می‌دهد و کارگردان در اولویت دومم قرار دارد. زمانی که مسعود جعفری جوزانی می خواست اولین فیلمش را بسازد به سراغ من آمد من او را نمی شناختم؛اما به دلیل فیلم نامه خوبش حاضر به همکاری با وی شدم همچنین او گفت که فارغ التحصیل دانشگاه سانفرانسیسکو است و من مطمئن بودم که دانش بالایی دارد اما برای بوی پیراهن یوسف حاتمی کیا را می شناختم.

بازیگر فیلم شکار چی شنبه اظهار داشت: من علی حاتمی را از تئاتر می شناختم و او در تئاتر نمایشنامه می نوشت. حاتمی یک سناریو را به صورت کامل نمی نوشت و بخش هایی از یک پلان را روز فیلمبرداری به دست بازیگر می‌داد و به تازه بودن دیالوگ‌ها اعتقاد خاصی داشت.

وی ادامه داد: یکی از عقایدش این بود که دوبلور باید به جای بازیگر صحبت کند چون بازیگر کار خود را می کند و دوبلور سبب اضافه شدن چیزی به ان می‌شود.

این بازیگر عنوان کرد: ما تاریخ دوری در فیلمنامه و نمایش نامه نویسی نداریم، ما در گذشته نمایش‌های مذهبی و آیینی داشتیم اما تئاتر به شکل ارسطویی در نمایش هایمان نبوده است متاسفانه در ساختار و متن نمایشنامه نویسی ضعیف هستیم ولی با وجود ارتباطات امروزی و کتاب‌ها نمی‌توانیم آن را ارتقا دهیم همچنین یکسری ممیزی‌ها سبب عدم جذابیت فیلمنامه هایمان می‌شود. ما چیزهای جذابی که در سینمای دنیا است را از فیلمنامه‌هایمان حذف می‌کنیم و جایگزینی برای آنها داریم. ممیزی‌های موجود برای کسانی که خواهان کار خلاقانه هستند مشکل ساز است.

وی در ادامه افزود: سینما باید مسائل روز جامعه را بیان کند تا مردم بتوانند آن را درک کنند افزون بر این  باید جنبه ی سرگرم کننده نیز داشته باشد. اگر تنها مباحث اموزشی را در سینما مطرح کنیم سینما با یک مقاله هیچ فرقی ندارد.

نصیریان ادامه داد: من فرصت زیادی برای دیدن فیلم ها ندارم اما مطمئن هستم در هر نسلی ستاره هایی وجود دارند و چشمه بازیگری هیچ گاه نمی‌خشکد. من هنوز به شدت وابسته کارم هستم و این عشق و علاقه از بین نمی‌رود بعضی اوقات جوانان من را برای دیدن کار‌هایشان صدا می‌زنند؛اما به دلیل نداشتن اشتیاق نمی توانم بروم.

وی افزود: اوقات فراغتم را باخانواده می گذرانم یا کتاب میخوانم. من آموزشگاه‌های بازیگری را توصیه نمی کنم زیرا به دلیل زیاد شدنشان حس می کنم ماهیت دکان پیدا کرده است اما مثلا آموزشگاهی که استادش سمندریان بود خوب است ولی در کل حس خوبی به آموزشگاه‌های بازیگری ندارم و به نظرم دوستداران بازیگری به صورت دانشگاهی درس این حرفه را بخوانند.

بازیگر فیلم کفش‌های میرزا نوروز خاطرنشان کرد: نمی توانم برای الگو بودن یا نبودن بازیگران جوان نظر دهم اما به نظرم می شود به آنها اعتماد کرد. کار با حسن فتحی برایم خوب بود و او کارگردان خوبی است و نقش شکار چی شنبه را خودم انتخاب کردم و علاقه مند به بازی در آن بودم.

بنابراین گزارش، مسعود جعفری جوزانی در این لحظه  به جمع نصیریان و گبرلو اضافه شد و گفتگو ادامه پیدا کرد.

مسعود جعفری جوزانی گفت: نصیریان یک انسان بزرگ و هنرمند ویژه ای است که ای کاش جوانان نظم و اخلاق را از بزرگان به ارث می بردند، بزرگانی چون نصیریان، کشاورز، انتظامی و رشیدی عشق خاصی به کارشان دارند، به گونه ای که در فیلم شیر سنگی ما در سیاه چادر هایی بودیم که رتیل‌های زیادی در آنها بودند اما ما حافظ می‌خواندیم و توجهی به آنها نداشتیم به یاد می آورم نصیریان و کشاورز دستشان را به خاک می مالیدند تا زبری و خشنی عشایر را پیدا کند اما بازیگران امروزی تا هتلشان مشخص نشود بازی نمی کنند.

وی در ادامه افزود:من در سال 81 پروانه ساخت ایران برگر را گرفتم و تصمیم داشتم از علی نصیریان، کشاورز و عبدی برای ایفای نقش در این فیلم استفاده کنم اما به من گفتند که آقای ضرغامی به صدا و سیما آمده و به ساختن در چشم باد ادامه دهید و این پروژه در آن زمان متوقف شد تا اینکه الان فقط نصیریان شاداب بود و نتوانستم از بقیه ی آن بازیگران استفاده کنم. من مدتی بود که به مطالعه تاریخ معاصر ایران پرداختم و فهمیدم که همه چیز در تاریخ در حال تکرار شدن است. من می خواستم بگویم که نباید اینقدر عبوس باشیم و گاهی حرف های تراژدی را باید ادیبانه و به زبان طنز گفت تا گیرایی داشته باشد.

کارگردان سریال در چشم باد اظهار داشت: من آرزو می کنم هر ایرانی دو بار این فیلم را ببیند یک بار در کمال آرامش ببیند و بخندد و بار دیگر در مورد آن فکر کند. این فیلم بهترین فیلمی است که تا کنون ساخته ام و تکرار تاریخ را نشان می دهد ما هنوز نمی دانیم باید چه قول هایی بدهیم و چه بگوییم اما همیشه روح ملی مان به سراغمان می آید و قبل از اینکه سقوط کنیم می پیچیم.

وی افزود: ایران برگر به شدت جدی است و از فرط تراژیک بودن کمدی می شود. من یک بچه لر هستم و چون به این زبان اشراف داشتم به سراغ آن رفتم و قصد جسارت به قومی را نداشتم چون قصه اصلا قومیتی نیست. ما در درونمان یک دیکتاتور کوچک داریم که می خواهیم یکدیگر را تخریب کنیم اما من می خواستم ظرف کوچکی از یک دریا را انتخاب کنم تا تاثیرش بهتر نمایان شود. جوزان روستای من است و در انجا به زبان لری صحبت می کنند شاید اگر من زبان کردی را انتخاب می کردم به خوبی نمی توانستم از پسش بر آیم.

علی نصیریان نیز گفت: برای من یک کاراکتر بسیار مهم تر از طنز یا جدی بودنش است و مهم نوع کار می باشد به نظرم ایران برگر یک طنز اجتماعی متفاوتی بود و لری صحبت کردن در ان برایم بسیار سخت بود و بار ها به جوزانی به شوخی گفتم یک بازیگر لر برای این کار بیاور.

وی ادامه داد: ساختار این فیلم یک ساختار تمثیلی است و شاید برای زیاد شدن نمک کار و یا روش خان منشانه از لرها استفاده شده است و گرنه این فیلم ساختار ژورنالیستی ندارد و تمثیل آن خوب است.

جوزانی در پایان گفت از همه ی مردم ممنونم که با حمایت هایشان ما را سر پا نگه داشته اند امیدوارم این فیلم دیده شود اگر هم این اتفاق نیفتاد به دنبال اشکالات خود می رویم، مردم ایران همیشه انتخاب های خوبی دارند و امیدوارم این فیلم را برای دیدن انتخاب کنند.

نصیریان نیز اظهار داشت: از همه ی مردم تشکر می کنم و سال 94 را پیشاپیش به آنها تبریک می گویم.

در پایان این بخش فیلم کفش های میرزا نوروز بهترین فیلم نصیریان از نگاه تماشاگران شناخته شد و گبر لو تاریخ اولین برنامه ی هفت در سال 94 را 21 فروردین ماه این سال اعلام کرد.

گفتنی است؛ کمال تبریزی، احمد طالبی نژاد و مهدی کرم پور از دیگر مهمانان این برنامه بودند.

انتهای پیام/