جهانگیر الماسی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
خودم هم نمی‌دانم چرا اینقدر کم‌کار شده‌ام
کارگردان «رنج سرمستی» گفت: من از کسی دلخور نیستم اما تهیه‌کننده نباید دزد باشد در حالی که تهیه‌کننده من کسی بود که فقط پول می‌خواست.
جهانگیر الماسی بازیگر سینما و تلویزیون در خصوص حضور کم‌رنگ خود در سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران گفت: علت اصلی آن را خودم هم نمی‌دانم و از کسی هم دلخور و طلب‌کار نیستم، مگر آنکه خدا از ما دلخور باشد.
وی ادامه داد: ما باید بیشتر در حوزه مدیریت‌ها و سلیقه‌های تولید نسبت به کار رسانه‌ای جستجوگر باشیم، ممکن است ببینید در ایران شایعه شده که کار تلویزیون نسبت به کار سینما سطحی است ولی به لحاظ جامعه‌شناسی می‌توان فهمید که مخاطبان تلویزیون بسیار بیشتر از سینما هستند و بینندگان تلویزیون متشکل از اکثریت یک جامعه و کشور است ولی سینما ممکن است 60 هزار بیننده بیشتر داشته باشد.
الماسی در ادامه افزود: از نظر من تلویزیون خیلی بالاتر و جدی‌تر از سینما عمل می‌کند چون در خانواده تأثیرگذار است، سلیقه عمومی و مسائل جامعه را تشکیل می‌دهد، می‌تواند جریان‌ها را جهت بدهد و هدایتشان کند و به عکس این جریان و توانمندی رسانه‌ها در فرهنگ ما را نشان می‌دهد و اهمیتش خیلی بالاتر از سینما است.
وی اظهار داشت: در سینما عده‌ای خود فیلم را انتخاب می‌کنند و بلیت می‌خرند و اکنون در جامعه‌ی ما کارایی تلویزیون بیشتر است ولی سینما در اروپا به لحاظ کیفیت بصری به خاطر آثار نو و جذاب ارزش بیشتری دارد همچنین به وجه هنری و صنعتی هم توجه می‌کند و در بازار آزاد کار می‌کند ولی تلویزیون وجه رسانه‌ای پیدا می‌کند.
الماسی در ادامه تصریح کرد: اول باید هنر در سینما و تلویزیون ارزش پیدا کند و بعد از آن وظیفه تهیه‌کننده و نهادهای مرتبط است که بازاریابی کند و کار را جلو ببرد، تهیه‌کننده کسی نیست که پول را بدزدد بلکه کسی است که سلیقه اعطا می‌کند و در اینجا منظور تهیه‌کننده دولت است و نه تهیه‌کننده مجری، من با کسی کار کردم که بی‌سواد بود و تنها به دنبال پول بود در حالی که کار تهیه‌کننده بازاریابی و فروش فیلم جدید است.
وی ادامه داد: ما در دوره‌ای به دنیا می‌آییم زندگی می‌کنیم، رنج و خوشی می‌کشیم و می‌رویم ولی این آثار ماست که بر جای می‌ماند و باید برای این زندگی که در آن وارد شدیم سرگرمی فراهم کنیم و اصل این دو روز زندگی این است که تأثیر مثبتی در هم‌نوعان خود بگذاریم، اعتقادات و رویاهایمان را برای بهتر بودن رشد دهیم و این از نظر من وظیفه‌ی هنر است ولی در ایران ما آن را مشاهده نمی‌کنیم.
انتهای پیام/ رض
وی ادامه داد: ما باید بیشتر در حوزه مدیریت‌ها و سلیقه‌های تولید نسبت به کار رسانه‌ای جستجوگر باشیم، ممکن است ببینید در ایران شایعه شده که کار تلویزیون نسبت به کار سینما سطحی است ولی به لحاظ جامعه‌شناسی می‌توان فهمید که مخاطبان تلویزیون بسیار بیشتر از سینما هستند و بینندگان تلویزیون متشکل از اکثریت یک جامعه و کشور است ولی سینما ممکن است 60 هزار بیننده بیشتر داشته باشد.
الماسی در ادامه افزود: از نظر من تلویزیون خیلی بالاتر و جدی‌تر از سینما عمل می‌کند چون در خانواده تأثیرگذار است، سلیقه عمومی و مسائل جامعه را تشکیل می‌دهد، می‌تواند جریان‌ها را جهت بدهد و هدایتشان کند و به عکس این جریان و توانمندی رسانه‌ها در فرهنگ ما را نشان می‌دهد و اهمیتش خیلی بالاتر از سینما است.
وی اظهار داشت: در سینما عده‌ای خود فیلم را انتخاب می‌کنند و بلیت می‌خرند و اکنون در جامعه‌ی ما کارایی تلویزیون بیشتر است ولی سینما در اروپا به لحاظ کیفیت بصری به خاطر آثار نو و جذاب ارزش بیشتری دارد همچنین به وجه هنری و صنعتی هم توجه می‌کند و در بازار آزاد کار می‌کند ولی تلویزیون وجه رسانه‌ای پیدا می‌کند.
الماسی در ادامه تصریح کرد: اول باید هنر در سینما و تلویزیون ارزش پیدا کند و بعد از آن وظیفه تهیه‌کننده و نهادهای مرتبط است که بازاریابی کند و کار را جلو ببرد، تهیه‌کننده کسی نیست که پول را بدزدد بلکه کسی است که سلیقه اعطا می‌کند و در اینجا منظور تهیه‌کننده دولت است و نه تهیه‌کننده مجری، من با کسی کار کردم که بی‌سواد بود و تنها به دنبال پول بود در حالی که کار تهیه‌کننده بازاریابی و فروش فیلم جدید است.
وی ادامه داد: ما در دوره‌ای به دنیا می‌آییم زندگی می‌کنیم، رنج و خوشی می‌کشیم و می‌رویم ولی این آثار ماست که بر جای می‌ماند و باید برای این زندگی که در آن وارد شدیم سرگرمی فراهم کنیم و اصل این دو روز زندگی این است که تأثیر مثبتی در هم‌نوعان خود بگذاریم، اعتقادات و رویاهایمان را برای بهتر بودن رشد دهیم و این از نظر من وظیفه‌ی هنر است ولی در ایران ما آن را مشاهده نمی‌کنیم.
انتهای پیام/ رض
