"جبار آذین" در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
سینمای ایران با اقتباس تولید یافت اما امروز در این زمینه خیلی ضعیف است
منتقد سینما گفت: حمایت نکردن متولیان سینما و پیگیر نبودن خود فیلمسازان در عقب ماندن اقتباس سینمایی نقش مهمی داشته است.
"جبار آذین" منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص جایگاه اقتباس در سینمای ایران گفت: وقتی صحبت از اقتباس می‌شود، نگاه اصلی معطوف به ادبیات است و اقتباس از روی آثار ادبی در جهان سابقه طولانی داشته و در کشور ما هم قدمتش کم نیست.
وی گفت: با توجه به گستردگی ادبیات که یک بخش آن به متون کهن ایران زمین، داستان‌ها و شعرهایی برمی‌گردد که بزرگان باستان خلق کرده‌اند و بخش دیگر آثار معاصر ایران و جهان است، می‌توان آثار اقتباسی مطلوبی ارائه داد.
وی اظهار داشت: از بدو پیدایش سینما در ایران "عبدالحسین سپنتا" کار خودش را در سینما با اقتباس از آثار ادبی و هنری شروع کرد و فیلم‌هایی مثل "چشم‌های سیاه"، "لیلی و مجنون" و "فردوسی" از جمله آثار "سپنتا" هستند که در همان آغاز شکل گیری سینما در ایران ساخته شده‌اند.
آذین گفت: در ادامه فیلم‌های متعددی با دستمایه قرار دادن آثار ادبی و هنری در سینمای ایران ساخته شدند که از میان آن‌ها کمتر اثری موفق شد هم به سینما وفادار بماند و هم ادای دین به منبع اقتباس کرده باشد.
وی افزود: در واقع اقتباس هنری و سینمایی در کشور ما به جز موارد بسیار نادری مثل اقتباس فیلم "گاو" از نمایشنامه فیلم مشهور "عزاداران بیل" نوشته "غلامحسین ساعدی" در اکثر موارد به توفیق نرسیده‌اند.
وی ادامه داد: علت اصلی عدم توفیق این آثار غلبه ادبیات بر اثر سینمایی بوده است و فیلمسازان ما نتوانسته‌اند تلفیق و هماهنگی درستی میان ادبیات و سینما برقرار کنند.
این منتقد سینما ادامه داد: در تلویزیون نمونه خوبی مثل "قصه‌های مجید" را داریم اما سازنده همین سریال و دیگرانی چون "بهروز افخمی" نتوانسته‌اند بین ادبیات و سینما آشتی برقرار کنند، به همین دلایل سینمای اقتباسی در ایران ناموفق بوده است. این در حالی است که فرهنگ و ادب ما انباشته از داستان‌ها، افسانه‌ها و قصه‌های مذهبی است، به علاوه حمایت نکردن متولیان سینما و پیگیر نبودن خود فیلمسازان در عقب ماندن اقتباس سینمایی نقش مهمی داشته است.
وی در پایان گفت: سینماگر باید سینماگر باشد و ادبیات را هم به درستی بشناسد و با زبان و فرهنگ روز جامعه عجین شده باشد، در این صورت می‌توان امیدوار بود ما آثار اقتباسی قوی و غنی در سینما داشته باشیم و اقتباس حرفه‌ای باعث پیشرفت سینما می‌شود.
انتهای پیام/ اس
وی گفت: با توجه به گستردگی ادبیات که یک بخش آن به متون کهن ایران زمین، داستان‌ها و شعرهایی برمی‌گردد که بزرگان باستان خلق کرده‌اند و بخش دیگر آثار معاصر ایران و جهان است، می‌توان آثار اقتباسی مطلوبی ارائه داد.
وی اظهار داشت: از بدو پیدایش سینما در ایران "عبدالحسین سپنتا" کار خودش را در سینما با اقتباس از آثار ادبی و هنری شروع کرد و فیلم‌هایی مثل "چشم‌های سیاه"، "لیلی و مجنون" و "فردوسی" از جمله آثار "سپنتا" هستند که در همان آغاز شکل گیری سینما در ایران ساخته شده‌اند.
آذین گفت: در ادامه فیلم‌های متعددی با دستمایه قرار دادن آثار ادبی و هنری در سینمای ایران ساخته شدند که از میان آن‌ها کمتر اثری موفق شد هم به سینما وفادار بماند و هم ادای دین به منبع اقتباس کرده باشد.
وی افزود: در واقع اقتباس هنری و سینمایی در کشور ما به جز موارد بسیار نادری مثل اقتباس فیلم "گاو" از نمایشنامه فیلم مشهور "عزاداران بیل" نوشته "غلامحسین ساعدی" در اکثر موارد به توفیق نرسیده‌اند.
وی ادامه داد: علت اصلی عدم توفیق این آثار غلبه ادبیات بر اثر سینمایی بوده است و فیلمسازان ما نتوانسته‌اند تلفیق و هماهنگی درستی میان ادبیات و سینما برقرار کنند.
این منتقد سینما ادامه داد: در تلویزیون نمونه خوبی مثل "قصه‌های مجید" را داریم اما سازنده همین سریال و دیگرانی چون "بهروز افخمی" نتوانسته‌اند بین ادبیات و سینما آشتی برقرار کنند، به همین دلایل سینمای اقتباسی در ایران ناموفق بوده است. این در حالی است که فرهنگ و ادب ما انباشته از داستان‌ها، افسانه‌ها و قصه‌های مذهبی است، به علاوه حمایت نکردن متولیان سینما و پیگیر نبودن خود فیلمسازان در عقب ماندن اقتباس سینمایی نقش مهمی داشته است.
وی در پایان گفت: سینماگر باید سینماگر باشد و ادبیات را هم به درستی بشناسد و با زبان و فرهنگ روز جامعه عجین شده باشد، در این صورت می‌توان امیدوار بود ما آثار اقتباسی قوی و غنی در سینما داشته باشیم و اقتباس حرفه‌ای باعث پیشرفت سینما می‌شود.
انتهای پیام/ اس
