میراث فرهنگی دروازه رفت و آمد مدیران ناراضی/ صندلی باوفا یا مدیران بی‌وفا

به گزارش خبرنگار حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران از قدیم گفته‌اند که صندلی ریاست به کسی وفا نمی‌کند و این گفته را به عینه در بسیاری از تغییر و تحولات سیاسی و اداری جوامع و ادوار مختلف دیده‌ایم. اما داستان سریالی تغییر مدیریت سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درست برعکس این گفته است. سازمانی که سالیان سال است مظلوم واقع شده و در حالی که هنوز یک راهکار مشخص و مدونی برای جلوگیری از تخریب آثار تاریخی وضع نشده است.
 
این سازمان دروازه رفت و آمد مدیران مرتبط و غیرمرتبط با میراث فرهنگی شده است که برخی حتی چندان رضایتی از این سمت نداشتند. سازمان میراث فرهنگی متولی هویت و شناسنامه تاریخ و تمدن ایران است اما هر از گاهی هویت خود را نیز فراموش می‌کند چرا که با تصمیمات شخصی و سلیقه‌ای چند تکه شده و بخشی به شیراز، بخشی به اصفهان و بخشی نیز سکوی پرش برخی‌ها می‌شود....
 
و حالا این سازمان به مانند فرزندی شده که پدر آن را نمی‌خواهد وقتی محمدعلی نجفی به سازمان میراث فرهنگی آمد، هر چند شاید از همان ابتدا چندان تمایلی به حضور در این مسند نداشت اما در یک اقدام شایسته تمامی مدیران برجسته میراث فرهنگی که خود از بنیانگذاران این سازمان بودند را به سازمان بازگرداند. علاوه بر آن حضور خود "نجفی" که از مدیران برجسته و توانای کشور محسوب می‌شد و خود قوت قلبی برای فعالان و دوستداران حوزه میراث فرهنگی بود. اما به یک باره زلزله‌ای مهیب بر پیکره ارگ آزادی افتاد و رئیس و معاونان نام آشنای این ارگ قدیمی را از پست خود دور کرد.
 
اگر بپذیریم که "نجفی" به خاطر مشکلات قلبی از سازمان رفت‌، خداحافظی برخی معاونان وی که خود خاک خورده این سازمان بوده و حق پدری برگردن این سازمان دارند توجیه پذیر نیست!
 
یادم هست "مهدی حجت" در مراسم معارفه خود گفت: زمانی با چشمان اشک بار از پله‌های سازمان پایین رفته و حالا پس از حدود 10 سال از بازگشت خود به سازمان و انجام کارهای اصلاحی و زیربنایی ابراز خرسندی می‌کرد اما معلوم نیست در این سازمان به قول نجفی لگدکوب شده چه اتفاقاتی افتاده که حتی دوستداران سینه چاک آن نیز رغبت حضور در پست‌های مدیریتی آن را ندارند.
 
بر اساس این گزارش متوسط عمر مدیریت‌های ریاست سازمان کمتر از سه ماه بوده است در حالی که مدیریت بر سازمانی که متولی هویت تاریخی ما بوده و نیازمند تقویت زیرساخت‌ها و طرح ریزی‌ برنامه‌های بلند مدت است، با این عمر مدیریت، چندان امیدوارکننده به نظر نمی‌رسد با این حال ضمن آرزوی سلامتی برای دکتر نجفی، امید می‌رود با حضور دکتر سلطانی‌فر و ارایه برنامه‌های بلند مدت دیگر شاهد جابه جایی‌های عجولانه و شتاب زده در سازمان میراث فرهنگی نباشیم.

یادداشت: رضا شوکتی/

انتهای پیام/ اس