در مذاکرات با ايران بايد انعطاف‌پذيري و مصالحه داشته باشيم/ کنگره باید تحریم‌های بیشتر را به تعويق اندازد

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پايگاه اينترنتي «شوراي آتلانتيک» در تحليلي به قلم «نيکلاس برنز» مقام سابق وزارت امور خارجه آمریکا، استاد ديپلماسي و سياست بين‌الملل دانشگاه هاروارد و عضو هيئت مديره شوراي آتلانتيک، نوشت: درحاليکه افراطيون در کنگره آمريکا طي تعطيلي دولت سعي داشتند کنترل آنرا  بدست گيرند، ديپلمات‌هاي وزارت خارجه  مايلها دورتر در  حال پيگيري تلاشي بسيار موثرتر  در ژنو بودند. با کمال تعجب مذاکره کنندگان آمريکايي و ايراني بدون آنکه بوق و کرناي چنداني به راه اندازند، گفتگو درباره برنامه هسته‌اي در حال پيشرفت ايران را که مدتها انتظار آن مي‌رفت، آغاز کردند. آنها اولين  نشست شان را «مفيد و رو به جلو» توصيف کردند. در اصطلاح ديپلماتيک، اين بدين معني است که آنها شروع غيرمترقبه خوبي داشتند.

در ادامه اين گزارش آمده است: شوراي آتلانتيک اخيرا ميزبان مباحثاتي در خصوص مذاکرات ژنو  درباره ايران بود. باراک اوباما رئيس جمهور آمريکا و جان کري وزير خارجه حق دارند که موضوع هسته‌اي ايران را در صدر اولويت‌هاي بين‌المللي آمريکا در سال پيش‌رو مي دانند. اگر آنها بتوانند به توافقي دست يابند، دستاورد مهمي خواهد بود.

«نيکلاس برنز» مدعی است: «آنها براي پيشرفت بايد بين دو راهبرد متضاد  توازن برقرار کنند: اول اينکه، هيچ توافقي حاصل نخواهد شد مگر آنکه دو طرف مصالحه کنند. آمريکا و ايران مغرورتر و قوي تر از آنند که تسليم خواست‌هاي يکديگر شوند. اين بايد يک مذاکره واقعي باشد که طي آن ايران با محدوديت‌ها و بازرسي هاي سرزده از فعاليتهاي هسته‌اي اش موافقت کند. آمريکا به نوبه خود احتمالا بايد مجوز يک برنامه غني‌سازي محدود را در آينده به ايران بدهد.    

اما دوم آنکه، تنها راه تحقق چنين قراردادي اين است که آمريکا فشار چشمگيري بر ايران وارد سازد. آمريکا و اتحاديه اروپا  تا زماني‌که تهران با آينده‌اي بدون سلاح هسته‌اي موافقت نکرده است، نبايد تحريم‌هاي عمده بر ضد آنرا لغو کنند.»

وی ادعا می‌کند:‌ «هر چه باشد تنها دليلي که  ايران پاي ميز مذاکره آمده است،‌ تاثير تحريم‌هاي اعمال شده بر ایران است.»

به نوشته برنز؛ حفظ چنين توازني بين انعطاف‌پذيري و فضاي باز ديپلماتيک از يک سو و اعمال پيوسته تحريم ها از سوي ديگر چالشي براي تيم اوباما خواهد بود و با پيشرفت مذاکرات به کمک کنگره و  اسرائيل نياز خواهد داشت. کنگره در تصويب تحريم‌هاي بسيار سخت، با اکثريت قاطع دو حزبي، بر ضد ايران قاطع عمل کرده است. اسرائيل نيز به اين روند کمک کرده است. بنيامين نتانياهو  نخست وزير اسرائيل به اظهارات شديدالحن علني روی اورده است. کنگره و اسرائيل نقش اصلي پليس بد را در مورد ايران بازي کرده اند.

مقام سابق وزارت امور خارجه آمریکا ادامه می‌دهد: «ما در اينجا است که زمان، خلاقيت و رسيدن به توازن درست اهميت زيادي پيدا مي کند. آمريکا  اکنون بايد از اهرم فشار براي ترغيب ايران به صرف‌نظر از برنامه هسته‌اي استفاده کند. اين امر ايجاب خواهد کرد که تا حدي انعطاف‌پذيري و مصالحه داشته باشيم تا بتوانيم به راه‌حلي دست يابيم که براي ايران و آمريکا قابل پذيرش باشد.»

وی در پایان توصیه می‌کند: «ممکن است لازم باشد اوباما براي حصول توافق چند ماه پاي ميز مذاکره بماند. اما کنگره اکنون تهديد مي کند که حتي تحريم‌هاي بيشتري اعمال خواهد کرد و اسرائيل بر روي ايده مذاکره آب سرد مي ريزد. بسياري در دولت اوباما معتقدند تحريم‌هاي جديد ممکن است مذاکرات را در همان بدو شروع مختل نمايد. کنگره بايد اعمال تحريم‌هاي بيشتر را به تعويق اندازد و در مورد مذاکرات که به روشني از اختيارات قانوني قوه مجريه است، به اوباما احترام بگذارد. اسرائيل هم بايد به تلاش ديپلماتيک اوباما اعتماد و از آن حمايت کند. اين راهبرد نويد بخش آمريکا يک تلاش مشترک کم سابقه دوحزبي بوده است و طرح عملياتي اوباما تقريبا شبيه همان طرحي است که جرج بوش رئيس جمهور (سابق) در قبال ايران داشت. اگر رهبران کنگره اکنون بتوانند از توازن دقيقي که اوباما بين انعطاف‌پذيري و سخت‌گيري در مورد ايران برقرار مي‌کند، حمايت نمايند، ممکن است بتوان از طريق ديپلماسي به جاي زور، مانع از هسته‌اي شدن ايران در آينده شد. اگر  جمهوري‌خواهان و دموکراتها با رئيس جمهور به هنگام اجراي اين بازي ديپلماتيک پاياني  همراهي کنند، فوق‌العاده نخواهد بود؟ يا اينکه چنين چيزي در واشنگتن با حزب‌بازي‌هاي شديدي که ما را به تعطيلي کشاند، توقع خيلي زيادي است؟

انتهای پیام/