گزارش گروه بين الملل باشگاه خبرنگاران، برخي از مناطق گردشگري كشور هند به شرح ذيل مي‌باشد:

بندر گوا منطقه فوق العاده زیبایی است که سواحل شنی وسیع، زیبا، آرام و لذت بخشی دارد.

طبیعت به شدت سبز، نخل‌های زیباترین سواحل و مراکز تفریحی ساحلی و امکانات مطلوب گردشگری با هزینه نسبتا کم از مهمترین عوامل جذب گردشکران به این منطقه است.




او آن زمان ۴۶ سال داشت. پس از مرگ جسدش را در چین به خاک سپردند، ولی او قبل از مرگ وصیت کرده بود در هر کجای دنیا که بمیرد باید پیکرش را به گوا بیاورند. گفته می‌شود به خاطر همین وصیت چهار ماه پس از مرگ زاویر، گور او را گشودند و جسد را دست نخورده یافتند، یعنی جسد بطور معجزه‌آسایی نگندیده بود. پیکر او را از چین به گوا آوردند و اکنون در این کلیسا آرمیده است.


افزون بر آن تندیس گاندی در گوا، کلیسای سنت فرانسیس، کلیسای جامع گوا، سنت آگوستین بازار مارگو، کلیسای مارگو، کلیسای سنت آندرو، معبد ماهاسیا، کلیسای پتناجیم، بازار ماپوسا و بازار آنجونا از مراکز دیدنی منطقه گوا به شمار می‌روند.

گجرات
گُجَرات (به زبان گجراتی: ગુજરાત) ایالتی در غرب هندوستان است. مساحت آن ۱۹۶٬۰۲۴ کیلومتر مربع و طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ جمعیت این ایالت ۵۰٬۶۷۱٬۰۱۷ نفر بوده‌است.

گجرات صنعتی‌ترین منطقه در کشور بزرگ هند محسوب می‌شود: ۱۹٫۸ درصد کل تولیدات صنعتی هند از این ایالت است. همچنین ۱۰ درصد محصولات معدنی، ۲۰ درصد صادرات، ۲۵ درصد تولید منسوجات، ۴۰ درصد تولیدات دارویی، ۴۷ درصد تولیدات پتروشیمی از این ایالت است.


گجرات با ۱۶۷۰ کیلومتر مربع طولانی‌ترین ساحل این کشور را دارد.



معنی نام هاریانا را برخی «محل آمدن خدا» و برخی «آریانا (سرزمین آریا)» دانسته‌اند.

هیماچال پرادش
هیماچال پــِرادش (به هندی: हिमाचल प्रदेश) یکی از ایالات شمال غربی کشور هند است.

مرکز این ایالت شهر شیملا است.


معنی واژگانی نام این ایالت «سرزمین کوه‌های برفی» است. نام این منطقه در قدیم دِوا بومی (به معنی سرزمین خدا) بود. حضور آریاییان در این منطقه به پیش از دوره ریگ‌ودا می‌رسد.



ایالت جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم می‌شود: جامو، کشمیر و لِداخ (Ladakh). این ایالت دارای جاذبه‌های گردشگری بی‌شماری است. به «دره کشمیر» به‌سبب دورنماهای زیبا و رشته‌کوه‌های شگفت، « بهشت روی زمین» گفته می‌شود و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زایر هندو و مسلمانان آن‌ها را زیارت می‌کنند. «لداخ» نیز به سبب کوه‌های دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبت کوچک» شهره است.

جامو و کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است. ۶۷٪ جمعیت این ایالت پیرو اسلام هستند و در دره کشمیر این آمار به ۹۵٪ می‌رسد. این ایالت اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیک‌ها و بودایی‌ها را داراست.

بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبانهای کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت می‌کنند. با این وجود اردو با رسم‌الخط فارسی، زبان اداری این ایالت است و اغلب مردم به زبان‌های هندی و انگلیسی به‌عنوان زبان دوم تکلم می‌کنند.

جارکند
جارکند یا جارخند ( هندی: झारखंड انگلیسی: Jharkhand اردو: جھارکھنڈ ) ایالتی در شرق کشور هندوستان است.

این ایالت در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ از بخش جنوبی ایالت بیهار جداشد و اکنون از شمال با این ایالت، از غرب با اوتار پرادش و چتیسگر، از جنوب یا اوراسیا و از شرق با بنگال غربی هم مرز است و ۷۴.۶۷۷ کیلومتر مربع مساحت دارد. شهر صنعتی رانچی پایتخت این ایالت است.

کارناتاکا
كارناتاکا (انگلیسی:Karnataka ; کانارا:ಕನಾ೯ಟಕ) یکی از ایالت‌های جنوبی کشور هند است.
مرکز این ایالت شهر بنگالورو (یا همان بنگلور) است که با جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون، سومین شهر پرجمعیت کشور هندوستان بشمار می‌آید.


بسیاری از مردم این ایالت به زبان کانادا (یا بطور لفظی کانارا) گویش می‌کنند. این ایالت در گذشته ایالت میسور نام داشته که در سال ۱۹۷۳ بطور رسمی به کارناتاکا تغییر نام پیدا کرده‌است.

کرالا
کِرالا (به زبان مالایالم: കേരളം) ایالتی در جنوب کشور هند است که خط ساحلی طولانی و زیبایی با دریای عرب دارد.

مرکز آن شهر تریواندروم است.


کوچی و کوزیکود از دیگر شهرهای بزرگ این ایالت هستند. زبان رایج کرالا زبان مالایالم از تبار دراویدی است.

مادایا پرادش
مادیا پرادش (هندی: मध्य प्रदेश، انگلیسی: Madhya Pradesh که معمولاً به صورت MP نمایش داده می‌شود) یکی از ایالت‌های هندوستان است که در مرکز این کشور واقع شده و اغلب این ایالت را «قلب هندوستان» می‌خوانند.

مرکز آن شهر بوپال است و بزرگترین شهر و پایتخت تجاری آن شهر ایندور می‌باشد.


مادیا پرادش بین ایالت‌های اوتار پرادش، چتیسگر، ماهاراشترا، گجرات و راجستان محصور است و مساحت آن ۳۰۸.۲۵۲ کیلومتر مربع می‌باشد.

این ایالت پیش از آنکه در روز اول نوامبر سال ۲۰۰۰ چتیسگر را از آن جدا کنند بزرگترین ایالت هند بود.

مهاراشترا
مَهاراشترا (به مراتی: महाराष्ट्र) یکی از ایالات کشور هند است.

مرکز این ایالت شهر مومبای (بمبئی)، یکی از مهمترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای هند است.


واژه «مهاراشترا» از لغت Rathi مشتق و به معنای رانندگان ارابه‌های جنگی بوده که به آنها مهاراتیس می‌گفتند.

این ایالت سومین ایالت بزرگ هند است و از نظر جمعیت پس از اوتار پرادش دومین ایالت به‌شمار می‌آید.

درآمد سرانه در این ایالت ۶۰ درصد بالاتر از میانگین ملی است.

شهر نظامی و دانشجویی پونا در این ایالت می‌باشد. در این ایالت تعداد زیادی از دانشجویان ایرانی و ایرانیان مقیم در هند زندگی می‌کنند. همچنین اغلب پارسیان هند در این ایالت مستقر هستند.

مانیپور
مانیپور ایالتی در شمال شرق هندوستان است. مساحت آن ۲۲٬۳۴۷ کیلومتر مربع و مرکزش شهر ایمپال است.

مانیپور از سوی شمال به ایالت ناگالند، از جنوب به میزورام و از غرب به آسام محدود و از شرق به کشور میانمار محدود می‌شود.

مگالایا
مگالایا (به انگلیسی:Meghalaya ) یکی از ایالت‌های شمال شرق کشور هند است جمعیتی در حدود 2 میلیون در آن زندگی می‌کنند و در هسایگی ایالت آسام قرار دارد . مناطق سرسبز و کوهستانی بسیاری دارد و مردم آن آب و هوای نسبتا سردی را در طول سال تجربه می‌کنند.

مرکز این ایالت شهر شیلانگ است.
بسیاری از مردم این ایالت به زبان خسی گویش می‌کنند .

میزورام
میروزام ایالتی است در شمال شرقی هند که یکی از هفت ایالت خواهر هندوستان می‌باشد. مرکز این ایالت شهر ایزوال است.


این ایالت با ایالت‌های تریپورا، آسام، مانیپور همسایه بوده و با کشورهای بنگلادش و میانمار مرز مشترک دارد.

در سال ۲۰۰۱ جمعیت این ایالت ۸۸۸.۵۷۳ بوده و با ۸۸.۴۹٪ نرخ باسوادی دومین ایالت هند از این نظر به حساب می‌آید.

ناگالند
ناگالَند (به هندی: नागालैंड) یکی از ایالت‌های شمال شرقی کشور هند است.


مرکز این ایالت شهر کوهیما و بزرگ‌ترین شهر آن دیماپور است.

حدود ۸۴ درصد از مردم ناگالند از تیره‌های ناگا هستند که به زبان‌هایی از خانواده چینی-تبتی گویش می‌کنند. جنبش جدایی‌خواهی ناگالند و سرکوب آن از سوی دولت هند از سال ۱۹۴۷ که هند مستقل شده تا کنون، ۲۵ هزار نفر قربانی گرفته است.

اوریسا
اوریسا ایالتی در شرق کشور هندوستان در کنار خلیج بنگال است. اوریسا نام امروزی منطقه ای باستانی است که کالینگا نامیده می‌شد که آشوک امپراتور سلسله موریا در ۲۶۱ پیش از میلاد به آنجا حمله کرد.


اوریسا نوزدهمین ایالت بزرگ هند از نظر وسعت و یازدهمین از نظر کثرت جمعیت است و مرکز آن بوبانسور می‌باشد.

پنجاب
پنجاب در زبان فارسی به معنی پنج رود (آب) است. پنجاب می‌تواند به یکی از موارد زیر مربوط باشد:

پنجاب (پاکستان)، ایالتی در پاکستان
پنجاب (هند)، استانی در هند
ولسوالی پنجاب، در افغانستان
پنجاب (افغانستان)، مرکز ولسوالی پنجاب در افغانستان

راجستان
راجـِستان (राजस्थान) بزرگ‌ترین ایالت هندوستان است. ایالت راجستان در شمال غربی هند واقع شده. در غرب آن پاکستان، در جنوب غربی آن گجرات، در جنوب شرقی آن مادیا پرادش، در شمال شرقی آن اوتار پرادش و هاریانا و در شمال آن پنجاب قرار دارد.

مساحت راجستان ۳۴۲٬۲۳۹ کیلومتر مربع و مرکز آن شهر جیپور است. منطقه راجستان از ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد و پیش از آن مسکونی بوده‌است.


قبایل بهیل و مینا را نخستین ساکنان این منطقه می‌دانند. آریائیان در حدود ۱۴۰۰ پیش از میلاد به راجستان آمدند و با پس راندن بومیان پیشین به سوی جنوب، برای همیشه در راجستان نشیمن گزیدند.
پشتون‌ها، ترک‌ها، ایرانی‌ها و مغول‌ها نیز بعدها به منطقه آمدند و با مردمان آن آمیختند.

سیکیم
سیکیم ایالتی است در شمال شرقی کشور هندوستان که در دامنه هیمالیا واقع است.

این ایالت کمترین جمعیت در هند را دارد و پس از گوا دومین ایالت کوچک هند به حساب می‌آید.

مرکز این ایالت شهر گنگتوک است.

تامیل نادو
تامیل نادو (به تامیلی: தமிழ்நாடு) یکی از ۲۹ ایالت هند است.

مرکز و بزرگ‌ترین شهر این ایالت چنای (نام پیشین: مَدرَس) است.

تامیل نادو در جنوبی‌ترین قسمت شبه قاره هند واقع شده و با ایالت‌های کرالا، کارناتاکا، آندرا پرادش و همین طور ناحیهٔ پودوچری هم مرز است.

تامیل نادو یازدهمین ایالت هند از دید وسعت و هفتمین از دیدگاه جمعیت می‌باشد.

تریپورا
یکی از ایالتهای کشور هندوستان می‌باشد که در شمال شرقی هند و در منطقه آسام واقع گردیده است.
پایتخت و بزرگترین شهر این ایالت شهر زیبای اگرتلا می‌باشد.

اوتار پرادش
اوتار پرادش (به هندی: उत्तर प्रदेश، به اردو: اتر پردیش، به انگلیسی: Uttar Pradesh که معمولاً با UP نمایش داده می‌شود) به معنی ایالت شمالی است که یکی از ایالت‌های شمالی کشور هندوستان با جمعیتی بالغ بر ۱۹۰ میلیون نفر است. مساحت ایالت اوتار پرادش ۲۳۸۵۶۶ کیلومتر مربع است و در شمال هند واقع شده. این ایالت در میان ایالت‌های اوتارانچال، هیماچال پرادش، هاریانا، دهلی، راجستان، مادایا پرادش، چاتیسگر، جارکاند و بیهار محصور است.


شهر لکنو مرکز این ایالت است و بزرگترین شهر آن کانپور است که به‌عنوان مرکز مالی و صنعتی آن به‌شمار می‌رود.
مرتفع‌ترین شهر این ایالت الله‌آباد است و در این ایالت شهرهایی تاریخی مانند آگرا و بنارس وجود دارند که این ایالت را به یکی از قطب‌های مهم توریستی کشور هند تبدیل کرده‌است.

اوتارپرادش دارای سابقة تاریخی است و بخشهایی از این سرزمین مورداحترام هندوان و بوداییان است. نفوذ اسلام در اوتارپرادش به سده‌های قبل از ۶ق/۱۲م بازمی‌گردد. در دوره سلاطین دهلی و گورکانیان، اوتارپرادش تحت فرمان آنها قرار گرفت و آثار و بقایای این دوره در جاهای مختلف این ایالت باقی است.

ایالت اوتارپرادش دارای رودخانه‌های پر آب و زمین حاصل‌خیز، و از مراکز کشاورزی هند است. برخی از تولیدات کشاورزی اوتارپرادش عبارتند از: برنج، گندم، سیب‌زمینی، نیشکر، توتون و پنبه. تولیدات صنعتی اوتارپرادش کاغذ، توتون، نساجی و چرم‌سازی است و از این میان، صنعت‌چرم‌سازی دارای اهمیت بسیاراست.

اوتاراکند
اوتاراکند یا اوتاراکهَند یا اوتارانچال(به معنی: منطقه، قسمت شمالی)، یکی از ایالت‌های شمالی کشور هندوستان است که در نوامبر سال ۲۰۰۰ از هیمالایا و استان مجاور اوتار پرادش به عنوان بیست و هفتمین ایالت هندوستان جدا شد.

بنگال غربی
بنگال غربی (به زبان بنگالی: পশ্চিমবঙ্গ؛ تلفظ: پُشچیمبُنگُ) یکی از ایالات شمال‌شرقی کشور هند است.

ایالت بنگال غربی با کشور بنگلادش هم‌مرز است و این ایالت به‌همراه بنگلادش، منطقهٔ قومی-زبانی بنگال را تشکیل می‌دهند.

در شمال شرقی این ایالت، ایالت‌های آسام و سیکیم و کشور بوتان قرار دارد و در جنوب غربی آن، ایالت اریسا. بنگال غربی همچنین از سوی باختر با ایالت‌های جارکند و بیهار و از سوی شمال غربی با نپال هم‌مرز است.

مرکز ایالت بنگال غربی شهر کلکته است.

قُطُب منار
ارتفاع این منار عظیم ۵/۷۲ متر است که ۳۹۹ پله دارد. این بنا از سنگ ساخته شده و جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو - اسلامی است. تزئینات روی این منار بی نظیر است. این بنا در کنار مسجد قوه الاسلام در سال ۱۱۹۹ میلادی توسط قطب الدین ایبک در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده. در صحن اصلی مسجد ستون فولادی بزرگی مربوط به قرن پنجم میلادی وجود دارد که عامه، حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند.


قطب منار

مزار مهاتما گاندی ( راج گت)
مزار یادبود مهاتما گاندی رهبر نهضت ضد استعمار هند.


آرامگاه یادبود "ماهانداس کارامچاند گاندی"(1948-1869) رهبر سیاسی و مذهبی هندی ها در شهر دهلی و در میان فضایی سرسبز قرار دارد است  سکویی چهار گوش  از مرمر سیاه. طبعا هندو ها مطابق رسوم شان جسد گاندی را سوزانده و به آب سپرده اند وحالا این مزار، محل ابراز ارادت و احترام هندیان، شخصیت های سیاسی، مذهبی جهان و البته علاقه مندان این شخصیت بزرگ تاریخ معاصر در سراسر دنیا به او به حساب می آید.
هر ساله در روز سی ام ژانویه، روز شهید، به یاد پدر ملی هند گردهمایی در این محل تشکیل می‌گردد.

کاخ ریاست جمهوری راشتراپاتی بهاوان  و مغول گاردن
در سمت منتهاالیه غربی میدان مرکزی دهلی نو که دروازه هند در میان آن قرار گرفته، مجموعه بزرگ کاخ ریاست جمهوری قرار دارد. دفتر نخست وزیر و وزارت خارجه (معروف به ساوت بلاک South Block) در حاشیه شرقی و ساختمان مدور مجلس هند نیز در حاشیه شمال شرقی این کاخ واقع شده است. این مجموعه، بخش اصلی از معماری انگلیسی دهلی‌نو است.


کاخ ریاست جمهوری دارای تالارهای بزرگ و ۳۴۰ اتاق است. باغ زیبا و معروف مغول گاردن در انتهای غربی محوطه این کاخ قرار دارد که سالی یک ماه، بازدید عموم از آن آزاد است. سالن معروف آشوکا در طبقه دوم این کاخ قرار دارد که محل برگزاری رسمی ترین برنامه‌های رئیس جمهور هندوستان است. سقف این سالن و حاشیه فوقانی دیواره‌های آن به مساحتی بیش از ۷۵۰ متر مربع، تماماً با نقاشیهای ایرانی و اشعار فارسی پوشیده شده‌است.

دروازه هند
دروازه هند (Gateway of India)در شهر مومبای یا بمبئی نام طاق نصرتی است که بریتانیایی‌ها آن را بنا نهاده‌اند. این طاق در منطقهٔ «کـُّلابـه» در جنوب شهر بمبئی و در مدخل بندرگاه (أپولوبندر) و در کنار دریا واقع است. ارتفاع این بنا ۲۶ متر است.


این بنا از نادر آثار تاریخی‌ای است که به مناسبت یک رویداد، برای پذیرایی از میهمان ساخته شده‌است. دروازه هندوستان یک طاق نصرت باشکوهی است که به مناسبت دیدار شاه جرج پنجم و شهبانو مری بریتانیا از هند ساخته شده بود.

این دروازه عظیم که احداث آن سال ۱۹۴۷ میلادی پایان یافت، بیشتر نقش سنگ قبر سلطه بریتانیا بر هند را ایفا کرد. در همان سال بود که ملوانان بریتانیایی از زیر همین دروازه زیبا رد شدند، سوار کشتی‌هایشان شدند و برای همیشه هندوستان را به مقصد انگلیس ترک کردند. جنس دروازه هندوستان بازالت یا نوعی سنگ آتش‌زنه زرد رنگ است که روی آن شبکه‌کاری شده‌است. آن حالت دروازه‌های یک کاخ مجلل را دارد، با چهار منار کوچک در چهار ضلع آن. بر تخته سنگ بزرگی که بر سر در طاق دروازه هند قرار دارد، نام پادشاه بریتانیای کبیر «جرج ششم» وتاریخ ورود او به شهر بمبئی حک شده‌است.

این مکان یکی از اماکن مشهور، تاریخی و گردشگری بمبئی به شمار می‌آید. سنگ بنای دروازه هند در ۲۱ مارس ۱۹۱۳ توسط لرد سیدنهام گذارده شد و در ۱۹۲۷ کامل گردید. در سال ۱۹۴۸ استعمارگران انگلیسی خاک هند را از همین دروازه ترک کردند. 

با توجه به این سابقه تاریخی، دروازه هند یکی از محبوب ترین محل‌ها برای گردهمائی گردشگران خارجی است. دروازه هند، در عین حال در کنار هتل تاج محل واقع شده که محل اقامت خارجی‌های ثروتمندتر است و برای رفتن به جزیره فیل‌ها از دیگر مناطق دیدنی این شهر باید از این مکان حرکت کرد و می‌توان از کنار آن نظاره‌گر ساحل زیبای دریای عرب بود.

قلعه كهنه (پورانا كيلا)
قلعه كهنه هند معروف به پورانا كيلا بر روي خرابه هاي شهر كهن پاندواها كه زماني دركنار رودخانه يامونا قرار داشته، توسط شيرشاه سوري طي سالهاي 1538 و 1545 ساخته شده است.


قلعه سرخ (رد فورت یا لال قلعه )
قلعه سرخ (رد فورت یا لال قلعه Red Fort or Lal Qila) بزرگترین مرکز جلب گردشگران در شهر دهلی پایتخت هندوستان است. لال در زبان هندی به معنی قرمز است. دستور احداث این قلعه را شاه جهان امپراتور گورکانی، وقتی که پایتخت خود را از اگرا به دهلی تغییر داد، صادر کرد. ساخت آن نه سال به طول انجامید و در سال ۱۶۴۸ تکمیل شد. این قلعه در کنار رود یامونا قرار دارد و به شکل یک هشت ضلعی نامنظم و که به وسیله دیواری از سنگهای قرمز رنگ محصور گشته که طول آن ۵/۲ کیلومتر و ارتفاع آن از ۱۶ تا ۳۳ متر متغیر است.


آرامگاه همایون
آرامگاه همایون یا «همایون تمب» آرامگاه همایون است که به نصیر الدین همایون مشهور بود، او دومین پادشاه امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان هند بود. این مقبره در منطقه نظام الدین و در مزکز شهر دهلی قرار دارد. این بنا مربوط به قرن شانزدهم میلادی است و از جاذبه‌های گردشگری پایتخت هند به‌حساب می‌آید. آرامگاه همایون اولین باغ ایرانی ساخته شده در شبه‌قاره هند است.


همایون دومین پادشاه گورکانی هند پس از پانزده سال که در دربار ایران پناهنده بود به کمک شاه طهماسب اول به کشورش بازگشت و به طور ناگهانی پس از چندماه از دنیا رفت. گفته می‌شود با شنیدن صدای اذان به سرعت از پله‌های کتابخانه‌اش پایین آمد که سقوط کرد و جان سپرد. او به هنر و علوم عشق می‌ورزید و در کتابخانه‌اش شمار زیادی از هنرمندان نقاش، خوشنویس، تذهیب‌کار و صحاف ایرانی و هندی را گرد آورده بود که به کار تولید و تکثیر آثار علمی و نسخه‌های نفیس هنری اشتغال داشتند. او در بازگشت به هند، گروهی از هنرمندان ایرانی را با خود به همراه برد. بنا بر این شگفت انگیز نیست که این مقبره و بناهایی که بعدها در هندوستان ساخته شد مانند تاج محل از الگوهای ایرانی و میراث معماری هند و ایران بهره گرفته باشد.

همسر وی حمیده بانو بیگم که در ایران با معماری ایرانی آشنا شده بود با الهام از مقابر ایرانی و فضای چهار باغ یا باغ جنت آرامگاه همایون را در سال ۱۵۶۲ یک سال پس از مرگ همایون آغاز و پس از هشت سال (نه سال پس از مرگ همایون) به پایان رساند.

معماران این باغ پدر و پسری بودند که از هرات به دهلی آورده شده بودند به نام‌های سید محمد بن میرک غیاث الدین و پدر وی میرک غیاث الدین.

معماری هند از زمان همایون بیش از پیش رنگ و بوی ایرانی یافت. همایون که شیفته فرهنگ و هنر ایرانی بود در همه شئوون از جمله معماری تحت تأثیر هنرمندان ایرانی قرار گرفت. آرامگاه همایون مانند سایر آثار معماری دوره گورکانی هند دارای عناصر فراوان معماری ایرانی است با این تفاوت که در کنار به کار رفتن کاشی‌کاری به رسم هندیان تخته‌سنگ‌هایی نیز در بنا به کار رفته‌است. تأثیر معماری ایرانی به بهترین وجهی در بنای آرامگاه همایون مشهود است. این بنا که یکی از ایرانی‌ترین بناهای هند است دارای کاشی‌کاری مختلط و ترکیب پیچیده شاه‌نشین‌های قوسی شکل و گنبدهای باریک است. این مقبره عظیم با سنگ سرخ تزئین و باغ آن کاملاًٌ شبیه چهارباغ اصفهان است./