احمدی نژاد پا جای پای چه کسانی می گذارد؟

دولتی ها تلاش دارند که جایگاهی اپوزیسیون گونه برای خود تعریف کنند تا از بدنه اصلاح طلبان و قشرهای خاکستری رای جمع کنند. بر اساس همین تحلیل بعید نیست که در هفته ها و ماههای آینده سطح تنش های دولت با برخی از نهادهای حاکمیتی بیش از پیش شود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، «هیچ‌کس نباید حتی اندیشه تأثیرگذاری و دخالت در انتخابات را به ذهن خود راه دهد...احدی نباید تلاش کند تا به جای مردم تصمیم بگیرد؛ هستند عده‌ای که خیال می‌کنند بیشتر از مردم می‌فهمند... کسانی که از قدرتی برخوردار هستند باید بگذارند تا ملت خود تصمیم بگیرند. باید وضعیت به گونه‌ای باشد تا همه مردم و سلایق گوناگون، بتوانند در انتخابات شرکت کنند و باید خواست ملت محقق شود. اگر چنین شود، دولت‌های غربی با دیدن این عظمت و اقتدار در ارزیابی‌های خود تجدید نظر خواهند کرد...»

اینها جملاتی از اصلاح طلبان داخلی نیست که در ذهن مخاطب تداعی گر تکرار باشد و یادآور ماههای منتهی به هر انتخاباتی در ایران. تا کنون این قبیل اظهار نظرها و اتخاذ مواضع از طرف طیف های منتقد شنیده می شد. آنها که یا به قصد تخطئه و منکوب کردن انتخابات و ترسیم یک چهره غیر واقعی از نظام سیاسی ایران چنین بحث هایی را مطرح می کردند یا با هدف مظلوم نمایی و توجیه شکست قبل از انتخابات و یا اینکه برای تحت الشعاع قراردادن فضای سیاسی و چه بسا گرفتن امتیازی و چراغ سبزی به بیان این قبیل اظهارات می پرداختند و برف نیامده پارو بر می داشتند و برای نظام خط مشی تعیین می کردند.

با همه اینها این اظهارات از طرف رئیس جمهوری بیان شده که خود از دل همین مکانیسم انتخابات و درون همین نظام سیاسی بیرون آمده و خود نیز مجری چندین انتخابات بوده که اتفاقا چنین اظهاراتی در آستانه همان انتخابات هم از زبان گروه های یاد شده در بالا بر زبان آورده شده بود. حال چگونه رئیس جمهور خود اینگونه و به تلویح هشدار می دهد که هیچ کس نباید به جای مردم تصمیم بگیرد و اندیشه دخالت در انتخابات را در سر بپروراند؟

وقتی این اعلام مواضع را در کنار برخی اقدامات و اظهارات رئیس جمهور و برخی رفتارهای جریان نزدیک به رئیس جمهور قرار می دهیم، زوایه های جدید برای تحلیل و کشف این قبیل رفتارهای دولتی ها در چند ماهه باقی مانده تا انتخابات ریاست جمهوری و شوراها بر ما آشکار می شود.

تغییرات و جابجایی های وزرا و استانداران از جمله یکی از این اقدامات تامل برانگیز است که اتفاقا روند آن در نزدیکی های انتخابات اوج می گیرد و به گفته مسئولان دولتی به هیچ وجه انتخاباتی نیست!

تداوم تنش زایی و دامن زدن به اختلافات با نهادها و دستگاههای دیگر کشور از سوی دولت هم یکی دیگر از رفتارهای قابل توجه در دو- سه ماهه اخیر است. دولت که در طول چند سال گذشته سیر تنش زایی با مجلس و شهرداری داشته، در ماه های اخیر دستگاه قضایی را نیز وارد این گود کرده است. علاوه بر اینها رئیس جمهور گاها با برخی اظهارات کنایه آمیز بعضی نهادهای دیگر مثل سپاه را نیز بی نصیب از اشاره های معنادار خود نگذاشته است.

جدیدترین نمونه ها موضوع استخدام 124 هزار نفر در استانهای مختلف کشور و اعطای مجوز به استانداران است که صدای اعتراض بسیاری از کارشناسان و و بخصوص نمایندگان مجلس را بلند کرده است و البته تمایل دولت برای اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها با محوریت افزایش میزان یارانه نقدی چه بسا ترجیع بند این اقدامات باشد که همگی در کنار هم پیام های خاصی را صادر و اهداف معینی را دنبال می کنند.

بر اساس برخی خبرهای منتشر شده، رئیس جمهور دوشنبه هفته جاری وزرای اقتصادی کابینه را به همراه اعضای کارگروه کنترل بازار و مسئولان ذخیره‌سازی کالا گردهم جمع کرده و از برنامه اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانه‌ها در آینده‌ای نه چندان دور سخن گفته است. رئیس‌جمهوری گزارشی از آخرین وضعیت موجودی کالاهای اساسی کشور را به همراه آخرین گزارش از ذخیره‌سازی گندم و آرد از مسئولان طلب کرده تا بر مبنای آن، زمان اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانه‌ها را معین کند. بر این اساس، تب و تابی میان اعضای کابینه اقتصادی دولت در حال انجام است و خبرها حکایت از آن دارد که در مورد نرخ برخی از کالاها از جمله نان و بنزین نیز در این جلسه بحث و بررسی صورت گرفته است.

این تحرکات جدید دولت و تمایل بیش از حد دولت برای اجرایی کردن فاز دوم هدفمندی یارانه ها، در حالی است که مجلس شورای اسلامی ممنوعیت اجرای فاز دوم را در سال جاری تصویب کرده و از این طریق راه را بر هر افزایش قیمت ناشی از هدفمندی یارانه ها بسته است.

هر کدام از این اقدامات ممکن است جداگانه هدف خاصی را دنبال کند که در مجموع یک بسته انتخاباتی را می سازند. در حقیقت اینها ایما و اشاره های انتخاباتی است که دولت از چند ماه مانده به انتخابات آغاز کرده است. حال آنکه آقای رئیس جمهور در ظاهر خود را بی رقبت به بحث کردن و اندیشیدن به انتخابات نشان می دهد. از رصد مجموع اقدامات دولت چند مولفه مشخص حاصل می شود؛

1- دولتی ها ( مجموعه اطرافیان رئیس جمهور) تلاش دارند خود را به عنوان نیرویی مستقل و جدا از تقسیم بندی های اصول گرایان و اصلاح طلبان معرفی کنند.

2- القای این مطلب که کارشکنی ها و سنگ اندازی ها از سوی نهادها و مراکز پیدا و پنهان مانع از اجرای کامل برنامه های دولت شده و لذا تحقق کامل این برنامه های عدالت طلبانه نیاز به زمان بیشتری دارد.

3- جامعه هدف تبلیغات و برنامه های دولت از سوی طبقات محروم جامعه به سمت طبقه متوسط شیفت پیدا کرده است.

4- به لحاظ فکری دولت و گفتمان مد نظر دولتی ها متمایز از گفتمان رسمی نظام سیاسی می اندیشند.

5- برنامه تبلیغاتی دولت می خواهد القا کند که رئیس جمهور و دولت او سعی در حل و فصل مشکلات دارند اما برخی موارد امنیتی و مصلحتی- که مربوط به نظام است- مانع از حل مسایل می شود و این ربطی به دولت ندارد.

6- دولت با دادن وعده های غیر عملی بازی دو سر برد را تصور می کند. افزایش یارانه و استخدام تعداد زیادی از افراد اگر گرفت که رای جذب می کند اگر هم با مخالف روبه رو شد که ابزار تبلیغاتی می شود با این توجیه که ما می خواستیم ولی دیگران نگذاشتند.

مولفه های یاد شده کامل کننده این گمانه هستند که رئیس جمهور و تیم نزدیک به او در انتخابات پیش رو در کنار حفظ طبقات پایینی و محروم جامعه با افزایش یارانه نقدی، طبقات متوسط جامعه را نیز مد نظر دارد. از نگاه تحلیل گران این مجموعه، اصلاح طلبان شانس چندانی برای حضور ر انتخابات ندارند و لذا دولت با طرح برخی مسایل می تواند بخش هایی از پایگاه اجتماعی آنها را جذب کند. طرح مسایل چون بازدید از زندان اوین، دامن زدن به اختلافات با مراکز و نهادهایی همچون دستگاه قضایی و سپاه و اظهارات در خصوص انتخابات آزاد و حضور همه سلایق در انتخابات و ... در این راستا ارزیابی می شود. در شرایطی که پیش بینی می شود همه کاندیداهای غیر دولتی در انتخابات پیش رو از موضع انتقاد از وضع موجود ظاهر شوند، دولت هم قصد دارد این حربه بران را از دست ندهد. دولتی ها تلاش دارند که جایگاهی اپوزیسیون گونه برای خود تعریف کنند تا از بدنه اصلاح طلبان و قشرهای خاکستری رای جمع کنند. بر اساس همین تحلیل بعید نیست که در هفته ها و ماههای آینده سطح تنش های دولت با برخی از نهادهای حاکمیتی بیش از پیش شود. آنها با بالا بردن انتظارات و دامن زدن به مطالبات سوال برانگیز جا در جای پای اصلاح طلبانی می گذارند که جامعخه ایرانی از آنها خاطره خوبی در ذهن ندارد. خاطره ای که فرجام آن نیز این روزها عیان است...
منبع : فردا