دانشنامه بين الملل/
نگاهی به تاريخچه "سودان" + تصاویر
جمهوری سودان کشوری است در شمال خاوری آفریقا و پایتخت آن خارطوم است. این کشور سومین کشور بزرگ آفریقا و نیز دومین کشور بزرگ عربی پس از الجزایر می‌باشد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، جمهوری سودان کشوری است در شمال خاوری آفریقا و پایتخت آن خارطوم است.
این کشور سومین کشور بزرگ آفریقا و نیز دومین کشور
بزرگ عربی پس از الجزایر می‌باشد.
پرچم سودان
پرچم سودان برای اولین بار در 20 May 1970 به رسمیت شناخته شد.به عنوان پرچم ملی و نشان غیر نظامی و نشان استان شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۱:۲ می‌باشد.
پرچم سودان
تاریخ
سرزمین سودان از لحاظ تاریخی بخشهای بزرگی از فرمانروایی‌های کوش و نوبیا را تشکیل می‌داده است.
گیتاشناسی طبیعی
جمهوری سودان با یک میلیون و ۸۸۶ هزار و ۰۶۸ کیلومتر مربع گستره در شمال آفریقا و در کنار دریای سرخ، میان مصر و اریتره است. درازای کرانه‌های سودان به ۸۵۳ کیلومتر می‌رسد. همچنین این کشور از سوی شمال ۱۲۷۳ کیلومتر با مصر، از شمال باختری ۳۸۳ کیلومتر با لیبی، از سمت باختر ۱۳۶۰ کیلومتر با چاد، از سمت جنوب باختری ۱۱۶۵ با آفریقای مرکزی، از سمت جنوب با جمهوری سودان جنوبی و بالاخره از سمت شرق ۶۰۵ کیلومتر با اریتره مرز مشترک دارد.
سردیس یک شاه نوبی
بخش پهناوری از سودان را دشت‌های بزرگی تشکیل می‌دهد که به دست دره بزرگ رودخانه نیل به دو بخش خاوری و باختری جدا می‌شود. همچنین ۵ درصد از خاک این سرزمین را زمین‌های قابل کشت و ۴۶ درصد از آن را چراگاه‌های طبیعی شامل می‌شوند. پست‌ترین بخش سودان در کرانهٔ دریای سرخ هم سطح آبهای جهان است و بلندای بلندترین بخش این کشور در قله «کینیتی» به ۳۱۸۷ متر می‌رسد. آب و هوای سودان گرم و خشک است.
آب و هوا
زمین‌های سودان دشت گسترده‌ای است و کوه‌ها و بلندی‌های آن در جنوب و دورترین بخش باختری آن قرار دارد. کوه‌های نوبه در مرکز و کوه‌های دریای سرخ دربخش خاوری سودان هستند.
سودان دربخش مداری آفریقا است و آب و هوای آن در جنوب استوایی و در مرکز سافنا و در شمال قاره‌ای است. بخش دریای سرخ خاوری دارای باران‌های زمستانی است و از مارس تا ژوئن (≈اسفند تا خرداد) درجه گرمای بالاست و در روز به ۴۲ و در شب ۲۷ درجه سلسیوس می‌رسد. با ریزش باران درجه گرما کاهش یافته و از ماه ژوئیه تا اکتبر (≈تیر تا مهر) ادامه می‌یابد. از نوامبر تا فوریه (≈آبان تا بهمن) هوا گرم و معتدل شده و درجه گرما در روز به ۳۰ درجه و در شب ۱۶ و یا پائین‌تر می‌رسد.
جمعیت و ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی
جمعیت
هماهنگ با تازه‌ترین برآورد، جمهوری سودان بیش از ۳۰ میلیون تَن جمعیت دارد که ۴۵ درصد از آنها زیر ۱۴ سال، ۵۳ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال و ۲ درصد بقیه بیشتر از ۶۵ سال سن دارند.
نرخ رشد سالانه جمعیت سودان ۶٪۳ درصد است. این کشور به ازای هر هزار نفر از جمعیت خود ۵۸/۳۴ نفر نرخ زاد و ولد، ۲۸/۱۲ نفر نرخ مرگ و میر و ۷/۰ نفر نرخ کوچ کردن دارد. امید به زندگی در بین مردان سودانی به ۴۹/۵۵ سال و در زنان این کشور به ۶۶/۵۷ سال می‌رسد.
از سوی دیگر ۵۲ درصد از ساکنان کشور سودان قبل از جدا شدن سودان جنوبی، از نژاد سیاهپوستان آفریقایی، ۳۹ درصد عرب و ۸ درصد از نژاد قبیله «بجا» بودند اما امروزه بیشتر مردم سودان از نژاد عرب سودانی می‌باشند اما در بعضی بخشهای جنوبی و همچنین در دارفور اکثریت با نژاد سیاه است.
مسلمانان ۹۷ درصد، و ۳ درصد باقی‌مانده را پیروان ادیان محلی آنیمیست و مسیحیان و اقباط تشکیل می‌دهند.همچنین اقلیتی از پیروان مذهب شیعه دوازده امامی در شهرهای خارطوم، ام درمان، شندی، ابوزبد، پورت سودان و دیگر استان‌های این کشور زندگی می‌کنند.
عربی زبان رسمی سودان است و زبان انگلیسی زبان دوم به شمار می‌آید.
دست کم ۹/۵۹ درصد از مردان و ۹/۴۴ درصد از زنان بالای ۱۵ سال سودان باسوادند. جنگهای خونین سودان با همسایگان و درگیری‌های داخلی این کشور از پیشرفت امکانات و بهداشت در این کشور جلوگیری کرده‌است. این کشور در چند سال گذشته از داشتن غذا و بهداشت بی‌بهره بوده‌است.
ویژگی‌های سیاسی
پایتخت سودان «خارطوم» نام دارد و از شهرهای مهم آن می‌توان بحیره، جزیره، اُمّ دورمان، کسالا و وراب را گفت..
(United Nations)سودان افزون بر سازمان کشورهای همبسته، (UN)، در بانک عرب برای پیشرفت اقتصادی آفریقا (ABEDA)، صندوق پیشرفت اقتصادی و اجتماعی عرب (AFESD)، اتحادیه عرب (AL)، صندوق پول اعراب (AMF)، اتحادیه اقتصادی آفریقای مرکزی (CAEU)، سازمان خواربار و کشاورزی کشورهای همبسته(FAO)، گروه ۷۷(G-۷۷)، آژانس جهانی انرژی اتمی (IAEA)، بانک جهانی بازسازی و پیشرفت وابسته به بانک جهانی (IBRD)، سازمان جهانی هواپیمایی کشوری (ICAO)، جامعه جهانی توسعه (IDA)، بانک پیشرفت اسلامی (IDB)، صندوق جهانی پیشرفت کشاورزی (IFAD)، بنگاه پولی جهانی وابسته به بانک جهانی (IFC)، سازمان جهانی کار (ILO)، صندوق جهانی پول (IMF)، سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO)، سازمان جهانی پلیس جنایی (INTERPOL)، کمیته جهانی المپیک (IOC)، سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO)، جنبش عدم تعهد (NAM)، سازمان یکپارچگی آفریقا (OAU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، کنفرانس صلح آفریقا (PCA)، کمیسیون سازمان کشورهای همبسته برای بازرگانی و پیشرفت (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورهای همبسته (UNESCO)، کمیسیون حقوق بشر سازمان کشورهای همبسته (UNHCR)، سازمان پیشرفت صنعتی ملل متحد (UNIDO)، فدراسیون جهانی اتحادیه کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)، و سازمان هواشناسی جهانی (WHO) عضویت دارد.
سودان که تا نیمه سده بیستم جزیی از خاک مصر به شمار می‌رفت و در چیرگی انگلیسی‌ها بود، در سال ۱۹۵۶ از مصر جدا شد و به استقلال رسید. ژنرال «عمر حسن احمد البشیر» از سال ۱۹۸۹ تاکنون رئیس جمهور سودان است.
ویژگی‌های اقتصادی
جنگهای داخلی، ناپایداری دیرین دستگاه سیاسی، ویژگی‌های بد آب و هوایی، پایین بودن ارزش کالاهای تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی از عمده دلایل تنگ دستی اقتصادی سودان به شمار می‌رود.
کم و بیش ۸۰ درصد از نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی کار می‌کنند ولی این بخش بیشتر غیرمکانیزه و پیشرفت چندانی نداشته‌است. صنایع سرپای سودان نیز بیشتر در زمینه فرآوری و تبدیل فراورده‌های کشاورزی ایجاد شده‌اند.
گوشه گیری کشور سودان در جهان، آسیب‌های به فراوانی به اقتصاد این جمهوری وارد کرده‌است ولی دولت این کشور به تازگی تصمیم گرفته تا با استفاده از الگوهای خارجی به بهبود بخش نفت بپردازد.
میزان تولید ناخالص داخلی سودان در سال ۱۹۹۹ به ۴/۱۱ میلیارد دلار رسید که دست کم ۴۱ درصد از آن مربوط به بخش کشاورزی، ۱۷ درصد مربوط به بخش صنعت و ۴۲ درصد مربوط به بخش خدمات است.
نرخ رشد تولید ناخالص داخلی این کشور در پایان سال ۱۹۹۹ میلادی به ۴ درصد رسید، درحالی که میانگین نرخ یاد شده در میان سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۸ (۹۵/۲-) درصد بود.
سودان کشور تهی‌دستی است به طوری که درآمد سرانه ملی آن به تازگی از ۳۲۰ دلار فراتر نرفته‌است و دست کم ۴۷ درصد از مردم آن در زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
نرخ تورم این کشور کم و بیش ۲۰ درصد است و شاخص بهای کالا و خدمات مصرفی آن رشدی برابر با ۱۶ درصد در سال دارد. سودان نزدیک به ۱۲ میلیون تَن نیروی کار دارد و نرخ بیکاری آن بیش از ۴۰ درصد است.
از سوی دیگر این کشور گنجایش تولید یک میلیارد و ۸۱۵ میلیون کیلووات ساعت انرژی الکتریکی دارد.
سودان دارای اندوخته‌های سرشار از سنگ آهن، نفت، مس، کروم، روی، تنگستن، میکا، نقره و طلاست. تولید طلای سودان در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی به حدود ۵ تن در سال رسید.
پارچه، سیمان، فراورده‌های نفتی، شکر، صابون و کفش مهمترین تولیدات صنعتی سودان هستند. بیشترِ فراورده‌های کشاورزی این سرزمین را پنبه، ارزن، خرما و سبزیجات هستند.
سودان در سال ۱۹۹۹ بالغ بر ۵۸۰ میلیون دلار کالا به خارج فرستاد که بیشتر شامل پنبه، کنجد و دام‌های اهلی بود.
عربستان سعودی، ایتالیا، آلمان، مصر، فرانسه، ژاپن و چین بزرگترین خریداران کالا از سودان هستند.
این کشور همچنین در سال ۱۹۹۹ میلادی بیش از ۴/۱ میلیارد دلار کالا خرید که بیشتر شامل مواد خوراکی، فراورده‌های نفتی، کالاهای صنعتی، ماشین آلات و ماشین‌های ترابری، دارو و دستگاه‌های پزشکی، پوشاک و پارچه بود. چین، فرانسه، انگلستان، آلمان، ژاپن، هلند و کانادا در ردیف عمده‌ترین صادرکنندگان کالا به سودان قرار دارند.
سودان نزدیک به ۲۴ میلیارد دلار بدهی خارجی دارد که دست کم ۵/۷ میلیارد دلار از آن کوتاه مدت است. واحد پول سودان «جنیه» است و پس از جدایی جنوب از شمال و از دست دادن منابع نفتی و جنگلی، نرخ تورم در این کشور افزایش زیادی داشته‌است و هر دلار آمریکا کم و بیش با 5/5 جنیه سودان خریداری می‌شود. (نرخ برابری ژوئن2011)
ویژگی‌های ارتباطی
در سودان بیش از پانصد هزار شماره تلفن ثابت و صدها هزار شماره تلفن همراه وجود دارد. مردم این جمهوری امواج ۱۲ ایستگاه رادیویی (AM)، یک ایستگاه رادیویی (FM) و یک ایستگاه رادیویی با طول موج کوتاه را دریافت می‌کنند و برنامه‌های تلویزیون سودان از راه ۳ شبکه دولتی در سراسر کشور پخش می‌شود.
از نظر ویژگی ترابری و راههای رفت‌وآمد نیز نزدیک به ۵۳۱۱ کیلومتر راه آهن، ۱۱ هزار و ۹۰۰ کیلومتر جاده اصلی و فرعی، ۵۳۱۰ کیلومتر راه آبی، ۷ بندر ماهی گیری و بازرگانی، ۶۱فرودگاه بزرگ و کوچک در سودان وجود دارد که تنها یک فرودگاه از آنها توانایی پذیرش هواپیماهای پهن پیکر را داراست.
تقسيمات كشوري
استان‌ها
کشور سودان به ۱۵ استان بخش گردیده‌است که به آنها ولایت می‌گویند، نام این استان‌ها و مراکز آنها در فهرست زیر آمده‌است:
ایالت خارطوم
یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
مرکز آن شهر خارطوم است. مساحت آن ۲۲,۱۲۲ کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود ۴,۷۰۰,۰۰۰ (برآورد سال ۲۰۰۰) دارد. شهر خارطوم پایتخت کشور سودان است.
خارطوم
خارطوم (به عربی: الخرطوم) پایتخت کشور سودان است.
جغرافیا
شهر خارطوم که مرکز استان خارطوم می‌باشد در نقطه پیوند رودخانه نیل سفید و نیل آبی قرار گرفته‌است.
خارطوم
به این پیوند دو نیل اصطلاحاً «مُگران» می‌گویند.
نام عربی شهر یعنی الخرطوم در همان معنی خرطوم فیل است.
تاریخچه
تاریخچه این شهر به سال ۱۸۲۱ بازمی‌گردد که ارتش مصر در جای کنونی این شهر یک پاسگاه دورافتاده ساخت.
سپس این شهر با خرید و فروش برده رونق پیدا کرد.
در حال حاضر با هجوم کشورهای گوناگون، این شهر روز به روز پیشرفت می‌کند به طوری که سال به سال شاهد تغییرات بسیاری در این شهر هستیم.
دریای سرخ (استان سودان
ایالت دریای سرخ (به عربی: ولایة البحر الأحمر) یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است. مرکز آن شهر بور سودان است.
دریای سرخ (استان سودان)
پرچم سودان
پرچم سودان برای اولین بار در 20 May 1970 به رسمیت شناخته شد.به عنوان پرچم ملی و نشان غیر نظامی و نشان استان شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۱:۲ می‌باشد.
پرچم سودان
تاریخ
سرزمین سودان از لحاظ تاریخی بخشهای بزرگی از فرمانروایی‌های کوش و نوبیا را تشکیل می‌داده است.
گیتاشناسی طبیعی
جمهوری سودان با یک میلیون و ۸۸۶ هزار و ۰۶۸ کیلومتر مربع گستره در شمال آفریقا و در کنار دریای سرخ، میان مصر و اریتره است. درازای کرانه‌های سودان به ۸۵۳ کیلومتر می‌رسد. همچنین این کشور از سوی شمال ۱۲۷۳ کیلومتر با مصر، از شمال باختری ۳۸۳ کیلومتر با لیبی، از سمت باختر ۱۳۶۰ کیلومتر با چاد، از سمت جنوب باختری ۱۱۶۵ با آفریقای مرکزی، از سمت جنوب با جمهوری سودان جنوبی و بالاخره از سمت شرق ۶۰۵ کیلومتر با اریتره مرز مشترک دارد.
سردیس یک شاه نوبی
بخش پهناوری از سودان را دشت‌های بزرگی تشکیل می‌دهد که به دست دره بزرگ رودخانه نیل به دو بخش خاوری و باختری جدا می‌شود. همچنین ۵ درصد از خاک این سرزمین را زمین‌های قابل کشت و ۴۶ درصد از آن را چراگاه‌های طبیعی شامل می‌شوند. پست‌ترین بخش سودان در کرانهٔ دریای سرخ هم سطح آبهای جهان است و بلندای بلندترین بخش این کشور در قله «کینیتی» به ۳۱۸۷ متر می‌رسد. آب و هوای سودان گرم و خشک است.
آب و هوا
زمین‌های سودان دشت گسترده‌ای است و کوه‌ها و بلندی‌های آن در جنوب و دورترین بخش باختری آن قرار دارد. کوه‌های نوبه در مرکز و کوه‌های دریای سرخ دربخش خاوری سودان هستند.
سودان دربخش مداری آفریقا است و آب و هوای آن در جنوب استوایی و در مرکز سافنا و در شمال قاره‌ای است. بخش دریای سرخ خاوری دارای باران‌های زمستانی است و از مارس تا ژوئن (≈اسفند تا خرداد) درجه گرمای بالاست و در روز به ۴۲ و در شب ۲۷ درجه سلسیوس می‌رسد. با ریزش باران درجه گرما کاهش یافته و از ماه ژوئیه تا اکتبر (≈تیر تا مهر) ادامه می‌یابد. از نوامبر تا فوریه (≈آبان تا بهمن) هوا گرم و معتدل شده و درجه گرما در روز به ۳۰ درجه و در شب ۱۶ و یا پائین‌تر می‌رسد.
جمعیت و ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی
جمعیت
هماهنگ با تازه‌ترین برآورد، جمهوری سودان بیش از ۳۰ میلیون تَن جمعیت دارد که ۴۵ درصد از آنها زیر ۱۴ سال، ۵۳ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال و ۲ درصد بقیه بیشتر از ۶۵ سال سن دارند.
نرخ رشد سالانه جمعیت سودان ۶٪۳ درصد است. این کشور به ازای هر هزار نفر از جمعیت خود ۵۸/۳۴ نفر نرخ زاد و ولد، ۲۸/۱۲ نفر نرخ مرگ و میر و ۷/۰ نفر نرخ کوچ کردن دارد. امید به زندگی در بین مردان سودانی به ۴۹/۵۵ سال و در زنان این کشور به ۶۶/۵۷ سال می‌رسد.
از سوی دیگر ۵۲ درصد از ساکنان کشور سودان قبل از جدا شدن سودان جنوبی، از نژاد سیاهپوستان آفریقایی، ۳۹ درصد عرب و ۸ درصد از نژاد قبیله «بجا» بودند اما امروزه بیشتر مردم سودان از نژاد عرب سودانی می‌باشند اما در بعضی بخشهای جنوبی و همچنین در دارفور اکثریت با نژاد سیاه است.
مسلمانان ۹۷ درصد، و ۳ درصد باقی‌مانده را پیروان ادیان محلی آنیمیست و مسیحیان و اقباط تشکیل می‌دهند.همچنین اقلیتی از پیروان مذهب شیعه دوازده امامی در شهرهای خارطوم، ام درمان، شندی، ابوزبد، پورت سودان و دیگر استان‌های این کشور زندگی می‌کنند.
عربی زبان رسمی سودان است و زبان انگلیسی زبان دوم به شمار می‌آید.
دست کم ۹/۵۹ درصد از مردان و ۹/۴۴ درصد از زنان بالای ۱۵ سال سودان باسوادند. جنگهای خونین سودان با همسایگان و درگیری‌های داخلی این کشور از پیشرفت امکانات و بهداشت در این کشور جلوگیری کرده‌است. این کشور در چند سال گذشته از داشتن غذا و بهداشت بی‌بهره بوده‌است.
ویژگی‌های سیاسی
پایتخت سودان «خارطوم» نام دارد و از شهرهای مهم آن می‌توان بحیره، جزیره، اُمّ دورمان، کسالا و وراب را گفت..
(United Nations)سودان افزون بر سازمان کشورهای همبسته، (UN)، در بانک عرب برای پیشرفت اقتصادی آفریقا (ABEDA)، صندوق پیشرفت اقتصادی و اجتماعی عرب (AFESD)، اتحادیه عرب (AL)، صندوق پول اعراب (AMF)، اتحادیه اقتصادی آفریقای مرکزی (CAEU)، سازمان خواربار و کشاورزی کشورهای همبسته(FAO)، گروه ۷۷(G-۷۷)، آژانس جهانی انرژی اتمی (IAEA)، بانک جهانی بازسازی و پیشرفت وابسته به بانک جهانی (IBRD)، سازمان جهانی هواپیمایی کشوری (ICAO)، جامعه جهانی توسعه (IDA)، بانک پیشرفت اسلامی (IDB)، صندوق جهانی پیشرفت کشاورزی (IFAD)، بنگاه پولی جهانی وابسته به بانک جهانی (IFC)، سازمان جهانی کار (ILO)، صندوق جهانی پول (IMF)، سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO)، سازمان جهانی پلیس جنایی (INTERPOL)، کمیته جهانی المپیک (IOC)، سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO)، جنبش عدم تعهد (NAM)، سازمان یکپارچگی آفریقا (OAU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، کنفرانس صلح آفریقا (PCA)، کمیسیون سازمان کشورهای همبسته برای بازرگانی و پیشرفت (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورهای همبسته (UNESCO)، کمیسیون حقوق بشر سازمان کشورهای همبسته (UNHCR)، سازمان پیشرفت صنعتی ملل متحد (UNIDO)، فدراسیون جهانی اتحادیه کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)، و سازمان هواشناسی جهانی (WHO) عضویت دارد.
سودان که تا نیمه سده بیستم جزیی از خاک مصر به شمار می‌رفت و در چیرگی انگلیسی‌ها بود، در سال ۱۹۵۶ از مصر جدا شد و به استقلال رسید. ژنرال «عمر حسن احمد البشیر» از سال ۱۹۸۹ تاکنون رئیس جمهور سودان است.
ویژگی‌های اقتصادی
جنگهای داخلی، ناپایداری دیرین دستگاه سیاسی، ویژگی‌های بد آب و هوایی، پایین بودن ارزش کالاهای تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی از عمده دلایل تنگ دستی اقتصادی سودان به شمار می‌رود.
کم و بیش ۸۰ درصد از نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی کار می‌کنند ولی این بخش بیشتر غیرمکانیزه و پیشرفت چندانی نداشته‌است. صنایع سرپای سودان نیز بیشتر در زمینه فرآوری و تبدیل فراورده‌های کشاورزی ایجاد شده‌اند.
گوشه گیری کشور سودان در جهان، آسیب‌های به فراوانی به اقتصاد این جمهوری وارد کرده‌است ولی دولت این کشور به تازگی تصمیم گرفته تا با استفاده از الگوهای خارجی به بهبود بخش نفت بپردازد.
میزان تولید ناخالص داخلی سودان در سال ۱۹۹۹ به ۴/۱۱ میلیارد دلار رسید که دست کم ۴۱ درصد از آن مربوط به بخش کشاورزی، ۱۷ درصد مربوط به بخش صنعت و ۴۲ درصد مربوط به بخش خدمات است.
نرخ رشد تولید ناخالص داخلی این کشور در پایان سال ۱۹۹۹ میلادی به ۴ درصد رسید، درحالی که میانگین نرخ یاد شده در میان سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۸ (۹۵/۲-) درصد بود.
سودان کشور تهی‌دستی است به طوری که درآمد سرانه ملی آن به تازگی از ۳۲۰ دلار فراتر نرفته‌است و دست کم ۴۷ درصد از مردم آن در زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
نرخ تورم این کشور کم و بیش ۲۰ درصد است و شاخص بهای کالا و خدمات مصرفی آن رشدی برابر با ۱۶ درصد در سال دارد. سودان نزدیک به ۱۲ میلیون تَن نیروی کار دارد و نرخ بیکاری آن بیش از ۴۰ درصد است.
از سوی دیگر این کشور گنجایش تولید یک میلیارد و ۸۱۵ میلیون کیلووات ساعت انرژی الکتریکی دارد.
سودان دارای اندوخته‌های سرشار از سنگ آهن، نفت، مس، کروم، روی، تنگستن، میکا، نقره و طلاست. تولید طلای سودان در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی به حدود ۵ تن در سال رسید.
پارچه، سیمان، فراورده‌های نفتی، شکر، صابون و کفش مهمترین تولیدات صنعتی سودان هستند. بیشترِ فراورده‌های کشاورزی این سرزمین را پنبه، ارزن، خرما و سبزیجات هستند.
سودان در سال ۱۹۹۹ بالغ بر ۵۸۰ میلیون دلار کالا به خارج فرستاد که بیشتر شامل پنبه، کنجد و دام‌های اهلی بود.
عربستان سعودی، ایتالیا، آلمان، مصر، فرانسه، ژاپن و چین بزرگترین خریداران کالا از سودان هستند.
این کشور همچنین در سال ۱۹۹۹ میلادی بیش از ۴/۱ میلیارد دلار کالا خرید که بیشتر شامل مواد خوراکی، فراورده‌های نفتی، کالاهای صنعتی، ماشین آلات و ماشین‌های ترابری، دارو و دستگاه‌های پزشکی، پوشاک و پارچه بود. چین، فرانسه، انگلستان، آلمان، ژاپن، هلند و کانادا در ردیف عمده‌ترین صادرکنندگان کالا به سودان قرار دارند.
سودان نزدیک به ۲۴ میلیارد دلار بدهی خارجی دارد که دست کم ۵/۷ میلیارد دلار از آن کوتاه مدت است. واحد پول سودان «جنیه» است و پس از جدایی جنوب از شمال و از دست دادن منابع نفتی و جنگلی، نرخ تورم در این کشور افزایش زیادی داشته‌است و هر دلار آمریکا کم و بیش با 5/5 جنیه سودان خریداری می‌شود. (نرخ برابری ژوئن2011)
ویژگی‌های ارتباطی
در سودان بیش از پانصد هزار شماره تلفن ثابت و صدها هزار شماره تلفن همراه وجود دارد. مردم این جمهوری امواج ۱۲ ایستگاه رادیویی (AM)، یک ایستگاه رادیویی (FM) و یک ایستگاه رادیویی با طول موج کوتاه را دریافت می‌کنند و برنامه‌های تلویزیون سودان از راه ۳ شبکه دولتی در سراسر کشور پخش می‌شود.
از نظر ویژگی ترابری و راههای رفت‌وآمد نیز نزدیک به ۵۳۱۱ کیلومتر راه آهن، ۱۱ هزار و ۹۰۰ کیلومتر جاده اصلی و فرعی، ۵۳۱۰ کیلومتر راه آبی، ۷ بندر ماهی گیری و بازرگانی، ۶۱فرودگاه بزرگ و کوچک در سودان وجود دارد که تنها یک فرودگاه از آنها توانایی پذیرش هواپیماهای پهن پیکر را داراست.
تقسيمات كشوري
استان‌ها
کشور سودان به ۱۵ استان بخش گردیده‌است که به آنها ولایت می‌گویند، نام این استان‌ها و مراکز آنها در فهرست زیر آمده‌است:
ایالت خارطوم
یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
مرکز آن شهر خارطوم است. مساحت آن ۲۲,۱۲۲ کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود ۴,۷۰۰,۰۰۰ (برآورد سال ۲۰۰۰) دارد. شهر خارطوم پایتخت کشور سودان است.
خارطوم
خارطوم (به عربی: الخرطوم) پایتخت کشور سودان است.
جغرافیا
شهر خارطوم که مرکز استان خارطوم می‌باشد در نقطه پیوند رودخانه نیل سفید و نیل آبی قرار گرفته‌است.
خارطوم
به این پیوند دو نیل اصطلاحاً «مُگران» می‌گویند.
نام عربی شهر یعنی الخرطوم در همان معنی خرطوم فیل است.
تاریخچه
تاریخچه این شهر به سال ۱۸۲۱ بازمی‌گردد که ارتش مصر در جای کنونی این شهر یک پاسگاه دورافتاده ساخت.
سپس این شهر با خرید و فروش برده رونق پیدا کرد.
در حال حاضر با هجوم کشورهای گوناگون، این شهر روز به روز پیشرفت می‌کند به طوری که سال به سال شاهد تغییرات بسیاری در این شهر هستیم.
دریای سرخ (استان سودان
ایالت دریای سرخ (به عربی: ولایة البحر الأحمر) یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است. مرکز آن شهر بور سودان است.
دریای سرخ (استان سودان)
جزیره (ایالت سودان)
یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جزیره (ایالت سودان)
مرکز آن شهر ود مدنی است.
دارفور جنوبی
دارفور جنوبی یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز آن شهر نیاله است.
دارفور جنوبی
دارفور جنوبی به همراه دو ایالت دیگر منطقه دارفور در غرب سودان را تشکیل می‌دهند.
مساحت دارفور جنوبی ۱۲۷,۳۰۰ کیلومتر مربع است و جمعیتی در حدود ۲,۷۰۰,۰۰۰ (برآورد ۲۰۰۰) دارد.
کردفان جنوبی
کُردُفان جنوبی یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز آن شهر کادوقلی است.
مساحت آن ۷۹٬۴۷۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن (در سال ۲۰۰۰ میلادی) ۱٬۱۰۰٬۰۰۰ نفر است.
سنار
سِنّار یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز آن شهر سنار است.
مساحت این ایالت ۳۷٬۸۴۴ کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۱٬۱۰۰٬۰۰۰ نفر است (برآورد سال ۲۰۰۰).
دارفور شمالی
دارفور شمالی یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
این ایالت بخشی از ناحیه بزرگ‌تر دارفور بشمار می‌آید.
دارفور شمالی
مساحت این ایالت ۲۹۶٬۴۲۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود ۱٬۴۰۰٬۰۰۰ (سال ۲۰۰۰) است. مرکز این ایالت شهر الفاشر است.
شمالیه
شمالیه یکی از ایالت‌های کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز این ایالت شهر دنقلا است.
شمالیه
مساحت این ایالت ۳۴۸,۷۶۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن تقریباً ۶۰۰,۰۰۰ نفر است (سال ۲۰۰۰).
دارفور غربی
دارفور غربی یکی از ۱۵ استان سودان است.
جغرافیا
این استان به همراه دو استان دیگر، منطقه دارفور را تشکیل می‌دهند.
مساحت دارفور غربی ۷۹٬۴۶۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن در سال ۲۰۰۶ در حدود ۱٬۰۰۷٬۰۰۰ نفر بوده‌است.
مرکز استان دارفور غربی شهر جُنَینه است.
بسیاری از خشونت‌های نزاع دارفور در این استان رخ داده‌است.
کسلا
کسلا (به عربی: کسلا) شهری در استان کسلا کشور سودان است که جمعیت آن در سرشماری سال ۱۹۹۳ میلادی ۲۳۴٫۶۲۲ نفر بوده و در سال ۲۰۰۷ میلادی ۴۳۶٫۴۹۴ نفر تخمین زده شده است.
نیل سفید
نیل سفید(به عربی: النيل الأبيض) یک رود در آفریقا است که با پیوستن به رود نیل آبی، نیل اصلی را تشکیل می‌دهد طول این رود حدود ۳٬۷۰۰ کیلومتر (۲٬۳۰۰ مایل) است که سرچشمه آن دریاچه ویکتوریا است و از دریاچه آلبرت در اوگاندا می‌گذرد و سپس در خارطوم، سودان به رود نیل آبی می‌پیوندد. البته در مورد سرچشمه واقعی آن هنوز جای بحث وجود دارد.
موقعیت نیل سفید و نیل آبی در آفریقا
در قرن نوزدهم تلاش برای یافتن سرچشمه رود نیل متمرکز بر نیل سفید بود و به علت آنکه سرچشمه این در ناحیه‌های ناشناخته آفریقا بود. جستجو در جنگل‌های آفریقا نمادی از جستجوی سرچشمه نیل سفید شده‌بود.
نیل آبی
نیل آبی (امهاری:ዓባይ; عربی: النيل الأزرق) یک رود است که از دریاچه تانا در اتیوپی سرچشمه می‌گیرد. این رود در خارطوم، سودان به نیل سفید می‌پیوندد و نیل اصلی را تشکیل می‌دهد. محل‌های بالایی این رود مقدس تصور می‌شود و اعتقاد است که این همان رود گیهون است که در سفر پیدایش به عنوان رودی تصویر شده‌است که از بهشت می‌آید.
یک آبشار سر راه نیل آبی
طول آن ۱٬۴۵۰ کیلومتر، دبی میانگین آن ۲٬۳۴۹ مترمربع در ثانیه است و حوزه آبخیز آن ناحیه‌ای با مساحت ۳۲۵٬۰۰۰ کیلومترمربع را دربرمی‌گیرد.
/انتهای پیام
یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جزیره (ایالت سودان)
مرکز آن شهر ود مدنی است.
دارفور جنوبی
دارفور جنوبی یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز آن شهر نیاله است.
دارفور جنوبی
دارفور جنوبی به همراه دو ایالت دیگر منطقه دارفور در غرب سودان را تشکیل می‌دهند.
مساحت دارفور جنوبی ۱۲۷,۳۰۰ کیلومتر مربع است و جمعیتی در حدود ۲,۷۰۰,۰۰۰ (برآورد ۲۰۰۰) دارد.
کردفان جنوبی
کُردُفان جنوبی یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز آن شهر کادوقلی است.
مساحت آن ۷۹٬۴۷۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن (در سال ۲۰۰۰ میلادی) ۱٬۱۰۰٬۰۰۰ نفر است.
سنار
سِنّار یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز آن شهر سنار است.
مساحت این ایالت ۳۷٬۸۴۴ کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۱٬۱۰۰٬۰۰۰ نفر است (برآورد سال ۲۰۰۰).
دارفور شمالی
دارفور شمالی یکی از ۱۵ ایالت کشور سودان است.
جغرافیا
این ایالت بخشی از ناحیه بزرگ‌تر دارفور بشمار می‌آید.
دارفور شمالی
مساحت این ایالت ۲۹۶٬۴۲۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود ۱٬۴۰۰٬۰۰۰ (سال ۲۰۰۰) است. مرکز این ایالت شهر الفاشر است.
شمالیه
شمالیه یکی از ایالت‌های کشور سودان است.
جغرافیا
مرکز این ایالت شهر دنقلا است.
شمالیه
مساحت این ایالت ۳۴۸,۷۶۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن تقریباً ۶۰۰,۰۰۰ نفر است (سال ۲۰۰۰).
دارفور غربی
دارفور غربی یکی از ۱۵ استان سودان است.
جغرافیا
این استان به همراه دو استان دیگر، منطقه دارفور را تشکیل می‌دهند.
مساحت دارفور غربی ۷۹٬۴۶۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن در سال ۲۰۰۶ در حدود ۱٬۰۰۷٬۰۰۰ نفر بوده‌است.
مرکز استان دارفور غربی شهر جُنَینه است.
بسیاری از خشونت‌های نزاع دارفور در این استان رخ داده‌است.
کسلا
کسلا (به عربی: کسلا) شهری در استان کسلا کشور سودان است که جمعیت آن در سرشماری سال ۱۹۹۳ میلادی ۲۳۴٫۶۲۲ نفر بوده و در سال ۲۰۰۷ میلادی ۴۳۶٫۴۹۴ نفر تخمین زده شده است.
نیل سفید
نیل سفید(به عربی: النيل الأبيض) یک رود در آفریقا است که با پیوستن به رود نیل آبی، نیل اصلی را تشکیل می‌دهد طول این رود حدود ۳٬۷۰۰ کیلومتر (۲٬۳۰۰ مایل) است که سرچشمه آن دریاچه ویکتوریا است و از دریاچه آلبرت در اوگاندا می‌گذرد و سپس در خارطوم، سودان به رود نیل آبی می‌پیوندد. البته در مورد سرچشمه واقعی آن هنوز جای بحث وجود دارد.
موقعیت نیل سفید و نیل آبی در آفریقا
در قرن نوزدهم تلاش برای یافتن سرچشمه رود نیل متمرکز بر نیل سفید بود و به علت آنکه سرچشمه این در ناحیه‌های ناشناخته آفریقا بود. جستجو در جنگل‌های آفریقا نمادی از جستجوی سرچشمه نیل سفید شده‌بود.
نیل آبی
نیل آبی (امهاری:ዓባይ; عربی: النيل الأزرق) یک رود است که از دریاچه تانا در اتیوپی سرچشمه می‌گیرد. این رود در خارطوم، سودان به نیل سفید می‌پیوندد و نیل اصلی را تشکیل می‌دهد. محل‌های بالایی این رود مقدس تصور می‌شود و اعتقاد است که این همان رود گیهون است که در سفر پیدایش به عنوان رودی تصویر شده‌است که از بهشت می‌آید.
یک آبشار سر راه نیل آبی
طول آن ۱٬۴۵۰ کیلومتر، دبی میانگین آن ۲٬۳۴۹ مترمربع در ثانیه است و حوزه آبخیز آن ناحیه‌ای با مساحت ۳۲۵٬۰۰۰ کیلومترمربع را دربرمی‌گیرد.
/انتهای پیام
