حضرت علی(ع)، وی را آماده دفن کرد و پس از کفن، بر او با تکبیری بلند نماز خواند و آنگاه دو بیت شعری که گفته شد را به عنوان هدیه بزرگ خویش بر کفش نوشت: بدون ره توشه ای از حسنات و قلب سلیم، برخدای کریم وارد شدم و ... هنگامی که ورود، بر کریم باشد، برداشتن زشت ترین چیزهاست