مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خودخواهی خوب است. اگر انسان خودش را بخواهد، به ضرر خودش کار نمیکند و اعمالی که میداند یا شنیده برایش خوب است، انجام میدهد. اگر آدمی اهل معرفت باشد چیزی را که برایش نافع است از دست نمیدهد.
برای آدم(ع) چنین منظرهای شگفتآور و غیرعادی بود، بیدرنگ از آنها خواست خود را معرفی کنند و بعد به سمت راست خود توجه کرد و از یکی از سفیدرویان پرسید: توکیستی؟
چرا فکر میکنیم در جایی که قرار داریم، بهترین جای دنیاست یا آن چه داریم، کافی است و دیگر نیازی به تلاش بیشتر نداریم یا آن چه که میدانیم، میتواند ما را به سرمنزل مقصود برساند.
شناخت این موضوع که چه عواملی میتواند قدرت تطبیق، درک، مفاهمه و تفاهم دوسویه را در جامعه ارتقا دهد بسیار مهم و حیاتی است. آیا ما در این خصوص باید بازنگریهایی جدی در اخلاق شبه مدرنی که این روزها سایهاندازیهایش را در روابطمان میبینیم، صورت دهیم؟