اين روزها رسم بر آن است که دوربين ها بيش از آنکه بر ميزها و صندلي ها خيره شوند،نظاره گر کوچه ها و خيابان ها هستند.چهره ايران را تنها اتاق هاي همفکري و دکورهاي سالن ترسيم نمي کند بلکه آنچه در کوچه و خيابان هاي شهر مي گذرد نيز اين چهره را نقاشي خواهد کرد و چه کسي است که بخواهد خطي بر اين چهره ببيند؟