آئین سنتی و مذهبی علم‌کشان یکی از مراسم روستای تاریخی « انجدان » در استان مرکزی است. این مراسم روز سوم محرم با عنوان «کاروان غم» برگزار می‌شود. بنا بر برخی روایات، سومین روز محرم مصادف با ورود کاروان امام حسین (ع) به کربلا است. عزاداران به منازل نگهداری علم‌ها می‌روند و با خواندن اشعاری در رثای امام حسین (ع)، عزاداری میکنند.
آئین سنتی مذهبی چغچغه‌زنی، یکی از رسوم قدیمی و مراسم خاص سوگواری مردمان و اهالی روستای تاریخی انجدان از توابع استان مرکزی است که برای عزاداری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در روز‌های نهم و یازدهم محرم برگزار می‌شود و در فهرست آثار میراث معنوی کشور نیز به ثبت رسیده است.
این آئین در روز‌های نهم (تاسوعا) و یازدهم محرم (روز اسارت خاندان سیدالشهداء) هر سال اجرا می‌شود و نحوه برگزاری آن به این صورت است که مردم محله دیلم‌آباد انجدان ابتدا به طرف محله پایین و بعد به طرف محله بالای روستا حرکت کرده و در حالی که ابزاری چوبی و خراطی شده به شکل سنگ به نام «چغچغه» در دست دارند، با نوا‌هایی حزن انگیز و زمزمه اشعار سوگواری عاشورایی به جای کوبیدن بر سر و سینه، چغچغه‌ها را به هم می‌کوبند. بر اساس گفته قدیمی‌ها در ابتدا این چغچغه از جنس سنگ بوده و به مرور به چوب تبدیل شده است. شبیه و نمونه این آئین مذهبی در برخی مناطق روستایی کاشان و ابیانه و مناطق دیگری از کشور نیز مشاهده شده است.
مراسم نخل گَردانی در روستای انجدان همزمان با عاشورای حسینی (ع)، سه شنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۸، با حضور عزاداران سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و اصحاب باوفایشان، برگزار شد.
با آغاز ماه محرم و ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع) مردم جای جای ایران به شیوه‌های مختلف به سوگ امام حسین (ع) و یاران با وفایش می‌نشینند و مردم استان مرکزی نیز با آیین‌هایی که از پشتوانه مذهبی، فرهنگی و صبغه تاریخی خاصی برخوردار هستند، عزاداری شهدای کربلا را برپا میکنند. آیین‌های سنتی عاشورایی روایتگر عاشقانه‌ای حزن‌انگیز از مردمان ایران است، روایت این عاشقانه از روز‌ها قبل از محرم شروع می‌شود، از ایامی که همه چیز مهیای عرض ارادتی دیگر است. خیمه‌ها در شهر پا می‌گیرد؛ دیوار‌ها و خیابان‌ها سیاه‌پوش می‌شوند و نوحه‌های محلی تا روستاهای دورافتاده ضجه می‌زنند و در نهایت مردم آماده می‌شوند تا یک بار دیگر مجلس عزایی به پا کرده و عارفانه در سوگ امام سوم خود به سوگ بنشینند. آیین‌های محلی محرم و عاشورا به فراخور فرهنگ و شیوه‌های مرسوم هر منطقه و استان متفاوت است اگرچه عزاداری و به سوگ نشینی شهیدان کربلا وجه اشتراک تمامی این آیین‌ها است، اما این آیین دارای تفاوت‌ها و ظرایف خاصی است که آن را در هر منطقه از کشور می‌توان دید و استان مرکزی نیز به واسطه قدمت چند هزار ساله برخی مناطق خود، از تنوع آئین‌های عاشورایی برخوردار است. یکی ازین آیین‌های مذهبی، تعزیه خوانی در ایام ماه محرم در روستای انجدان از توابع شهرستان اراک می‌باشد.
با آغاز ماه محرم و ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع) مردم جای جای ایران به شیوه‌های مختلف به سوگ امام حسین (ع) و یاران با وفایش می‌نشینند و مردم استان مرکزی نیز با آیین‌هایی که از پشتوانه مذهبی، فرهنگی و صبغه تاریخی خاصی برخوردار هستند، عزاداری شهدای کربلا را برپا میکنند. آیین‌های سنتی عاشورایی روایتگر عاشقانه‌ای حزن‌انگیز از مردمان ایران است، روایت این عاشقانه از روز‌ها قبل از محرم شروع می‌شود، از ایامی که همه چیز مهیای عرض ارادتی دیگر است. خیمه‌ها در شهر پا می‌گیرد؛ دیوار‌ها و خیابان‌ها سیاه‌پوش می‌شوند و نوحه‌های محلی تا روستاهای دورافتاده ضجه می‌زنند و در نهایت مردم آماده می‌شوند تا یک بار دیگر مجلس عزایی به پا کرده و عارفانه در سوگ امام سوم خود به سوگ بنشینند. آیین‌های محلی محرم و عاشورا به فراخور فرهنگ و شیوه‌های مرسوم هر منطقه و استان متفاوت است اگرچه عزاداری و به سوگ نشینی شهیدان کربلا وجه اشتراک تمامی این آیین‌ها است، اما این آیین دارای تفاوت‌ها و ظرایف خاصی است که آن را در هر منطقه از کشور می‌توان دید و استان مرکزی نیز به واسطه قدمت چند هزار ساله برخی مناطق خود، از تنوع آئین‌های عاشورایی برخوردار است. در روز سوم محرم اهالی روستای انجدان از توابع شهرستان اراک، علم‌هایی را که نمادی از پرچم حضرت ابوالفضل العباس (ع) است را داخل محله‌های روستا میگردانند و به درب منزل بزرگ هر طایفه که میرسند ازخداوند متعال برای افراد آن طایفه طلب سلامتی و برای گذشتگان آن‌ها هم طلب مغفرت می‌نمایند درضمن درمسیر راه شعر معروف محتشم کاشانی در رثای امام حسین (ع) (بازاین جه شورش که درخلق عالم است، بازاین چه نوحه وچه عزاوچه ماتم است) رامیخوانند و نهایتاً این علم‌ها را به تکیه‌های روستا جهت مراسم روز‌های تاسوعا و عاشورا منتقل میکنند.