نوائی عاشقانه می آید از آستان حریم کبریائی امامی که به توس خفته است،صدائی ملکوتی که سال هاست در تارو پود ایرانیان تنیده شده و نسل به نسل از شنونده و نوازنده آن به آیندگان منتقل می شود. هر چند که این نجوای عاشقانه به گوش ما آشناست اما این سنت موسیقیایی دارای تاریخچه ایست که پرداختن به آن حتی بارها و بارها دارای نکاتی شنیدنی است.