علت خوش‌بینی برخی از سیاستمداران و تحلیلگران در ایران نسبت به رویکرد دولت دوم ترامپ را باید در «بافت فکری و هویتی» این افراد جست‌و‌جو کرد. این افراد، خواهان «مذاکره» به عنوان یک ابزار دیپلماتیک نیستند؛ بلکه «تسلیم» در برابر خواسته‌های طرف آمریکایی را ضرورت می‌دانند.
واکنش رهبری جمهوری اسلامی نسبت به ادبیات و الگوی رفتاری ترامپ بیانگر آن است که اهداف بزرگ مطرح‌شده در دستورالعمل اجرایی و مصاحبه‌های رئیس‌جمهور امریکا با ضرورت‌های بقا و امنیت ملی ایران مغایرت دارد.
«ترامپ نسخه دوم» تعبیری است که رسانه‌های آمریکایی برای توصیف رئیس‌جمهور جدید این کشور به کار می‌برند که نشان از تغییر تاکتیکی – و نه راهبردی – در ساختار دولت آمریکا دارد. اما ولقعیت ترامپ چیز دیگری است.