باشگاه خبرنگاران جوان؛ تیم فوتبال پرسپولیس در این فصل برای چهارمین بار مغلوب سپاهان شد؛ شکست‌هایی که به‌وضوح نشان می‌دهند تیم کارتال در این فصل نه ثبات تاکتیکی داشته، نه ابزارهای لازم برای پاسخ به چالش‌های فنی تیم‌های سطح بالا را در اختیار دارد. شکست در دور رفت لیگ، از دست دادن سوپرجام، حذف از جام حذفی و حالا باخت در بازی برگشت لیگ، همه گواه بر این است که پرسپولیس نه‌تنها در مسیر قهرمانی نیست، بلکه از بسیاری جهات دچار افول ساختاری شده است.

در دیدار مقابل سپاهان، بار دیگر یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های پرسپولیس در کنار ضعف در دفاع آشکار شد: ناتوانی خط هافبک در انتقال سریع توپ و خلق موقعیت. هافبک‌های پرسپولیس در فاز گذار (transition) بسیار کند عمل کردند و نتوانستند ریتم بازی را به سود خود تغییر دهند. تیم در ساختار بازی‌سازی از عقب زمین (build-up) نه پویایی لازم را داشت، نه ارتباط مؤثری بین خط دفاع و حمله برقرار شد. همین مسئله باعث  شد که عملاً مهاجمان پرسپولیس در بیشتر دقایق بازی در انزوا قرار بگیرند و صرفاً با ارسال‌های بلند و بی‌هدف تغذیه شوند؛ روشی که بارها توسط مدافعان سپاهان قطع و خنثی شد.

سپاهان اما باهوش‌تر و واقع‌بینانه‌تر بازی کرد. تیم اصفهانی با استفاده از گردش توپ هدفمند و کنترل بازی در نیمه دوم، بدون آن‌که نیاز به ریسک بالا داشته باشد، توانست جریان بازی را مدیریت کند. بازیکنان این تیم با حفظ آرامش و تسلط تاکتیکی، اجازه ندادند پرسپولیس به فضای پشت خط دفاعی دست یابد. به همین دلیل بود که پیام نیازمند، دروازه‌بان سپاهان، یکی از بی‌دردسرترین بازی‌های فصل خود را سپری کرد.

یکی دیگر از ضعف‌های پرسپولیس در این بازی، نبود برنامه حمله مشخص و تنوع تاکتیکی بود. تیم کاملاً یکنواخت، قابل‌پیش‌بینی و با تمرکز افراطی بر جناحین بازی کرد؛ بدون طراحی حمله از عمق، بدون تغییر آرایش در شرایط بحرانی و بدون تعویض‌هایی که بتوانند تغییری در روند بازی ایجاد کنند. نبود «پلن دوم» در ساختار فنی پرسپولیس بار دیگر در این مسابقه مشهود بود.

نوسانات عملکردی پرسپولیس در این فصل – از جمله باخت به شمس آذر، توقف برابر استقلال خوزستان، پیروزی شکننده مقابل نساجی، و حالا شکست مقابل سپاهان – نشان می‌دهد که تیم از منظر فنی، روانی و بدنی، دچار افتی چندوجهی است. فشردگی برنامه‌ها، تعطیلات طولانی‌مدت بدون مدیریت مناسب بازی ها، و به‌ویژه خالی بودن نیمکت از بازیکنانی که بتوانند در لحظات سخت بازی را برگردانند، همگی دلایلی هستند که پرسپولیس را از قواره تیمی مدعی قهرمانی خارج کرده‌اند.

در نهایت، اگر تغییری جدی در ساختار ذهنی، جسمی و تاکتیکی این تیم ایجاد نشود،و البته مدیریت قرار باشد با همین ایده ها مدیریت کند پرسپولیس نه‌تنها باز هم جام را از دست خواهد داد، بلکه حتی ممکن است به استقلال دیگری تبدیل شود.

عبدالصمد ابراهیمی  روزنامه نگار