باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی‌تبار - به گزارش نشنال اینترست موشک‌ها و پهپادهایی که می‌توانند ناوهای هواپیمابر را غرق کنند، نسبت به میلیاردها دلاری که برای طراحی، ساخت، تجهیز و عملیات این ناوها لازم است، بسیار ارزان‌تر هستند. نشنال اینترست پرسیده آیا هنوز هم سرمایه‌گذاری بر روی این ناوها توجیه‌پذیر است؟
اگر سیستمی نظامی و ملی را بخواهیم معرفی کنیم که نماد قدرت باشد، باید به ناوهای هواپیمابر اشاره کنیم. این ناوها بزرگ، گران‌قیمت و مرگبار در میدان نبرد هستند و قابلیت‌هایی تقریباً بی‌همتا در جنگ به ارمغان می‌آورند.
با این حال، فناوری‌های نوظهور در حال چالش کشیدن این مفهوم از ناوهای هواپیمابر قدرتمند هستند و نیروی دریایی آمریکا را مجبور کرده‌اند که به دقت در مورد آینده این ناوها فکر کنند.
نیروی دریایی آمریکا بهترین ناوگان ناوهای هواپیمابر در جهان را دارد. این ناوگان شامل یازده «سوپرکاریر» است که ناوهایی بزرگ هستند که قادر به حمل و پرتاب ده‌ها جت جنگی و هواپیماهای پشتیبانی می‌باشند. در حال حاضر، نیروی دریایی آمریکا دو کلاس از ناوها را عملیات می‌کند: کلاس نیمیتز و کلاس فورد. به طور خاص، ۱۰ ناو از کلاس نیمیتز و یک ناو از کلاس فورد وجود دارد. تنها ناو فورد، USS Gerald R. Ford، پیشرفته‌ترین ناو هواپیمابر در جهان است و به عنوان پیش‌گام این کلاس شناخته می‌شود.
این ناوها قادر به حمل تعداد زیادی جت جنگی، از جمله F/A-18 Super Hornets، F-35B/C Lightning II و E/A-18G Growler هستند. به طوری که در بسیاری از جنبه‌ها، ناوهای هواپیمابر به شهرهای شناوری تبدیل شده‌اند که جمعیت آن‌ها می‌تواند به بیش از ۵,۰۰۰ ملوان و تفنگدار دریایی برسد. علاوه بر این، همه ناوهای هواپیمابر آمریکایی با انرژی هسته‌ای کار می‌کنند، به این معنی که آن‌ها می‌توانند بدون نیاز به سوخت‌گیری تقریباً به طور نامحدود حرکت کنند، هرچند که به طور منظم باید با تأمین نیازهای غذایی و تعمیرات دوره‌ای در ساحل مواجه شوند.
این قابلیت‌ها ارزان به دست نمی‌آیند. برای مثال، هزینه USS Gerald R. Ford حدود ۱۳ میلیارد دلار بوده است. کشتی‌های پیشرو در هر کلاس معمولاً گران‌تر از کشتی‌های بعدی همان کلاس هستند، در حالی که ناوهای کلاس نیمیتز نسبتاً ارزان‌تر هستند و هر یک حدود ۴.۵ میلیارد دلار هزینه دارند. البته این قیمت تنها هزینه ثابت ساخت ناوهای هواپیمابر است و هزینه‌های عملیاتی مداوم آن‌ها نیز قابل توجه است.
اما سوال بزرگ این است که آیا ناوهای هواپیمابر در آینده همچنان اهمیت خواهند داشت؟
این هزینه‌های عظیم باعث نگرانی در واشنگتن شده‌اند، به‌ویژه با توجه به نوآوری‌ها در سیستم‌های سلاح‌های تهاجمی که تهدید می‌کنند این ناوها را غرق کنند یا دست‌کم آن‌ها را از کار بیندازند. یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات برای ناوهای هواپیمابر موشک‌های ضد کشتی پیشرفته هستند که در حال گسترش در میان دشمنان آمریکا در خارج از کشور هستند و به احتمال زیاد در آینده‌ای نزدیک، طوفان‌های پهپادی نیز به این تهدیدات افزوده خواهند شد. این سیستم‌های تسلیحاتی نسبت به میلیاردها دلاری که برای طراحی، ساخت، تجهیز و عملیات یک ناو هواپیمابر لازم است، بسیار ارزان‌تر هستند. پس آیا همچنان سرمایه‌گذاری بر روی این ناوها توجیه‌پذیر است؟
به گزارش نشنال اینترست پاسخ ساده نیست.
البته نیروی دریایی می‌تواند در ناوهای کوچکتر و ارزان‌تری سرمایه‌گذاری کند که تعداد کمتری جت جنگی را حمل کنند، اما هزینه کمتری هم خواهند داشت. از دست دادن چنین ناوهایی به دلیل موشک‌های ضد کشتی دشمن یا طوفان‌های پهپادی به اندازه از دست دادن یک سوپرکاریر فاجعه‌بار نخواهد بود. با این حال، هیچ‌کدام از این کشتی‌ها نمی‌توانند به طور واقعی جایگزین ناو هواپیمابر شوند و قدرت آتش عظیمی که می‌توانند به میدان جنگ بیاورند.