«عبدالباری عطوان» با اشاره به عبور ناو جنگی رژیم صهیونیستی از کانال سوئز و توجیه قاهره مبنی بر اینکه عبور این ناو طبق توافق «قسطنطنیه» سال ۱۸۸۸ بوده، آن را به باد انتقاد گرفت و نوشت: شاید ذکر چهار نکته اساسی در این باره مفید باشد.

نخست: مصر در سال ۱۹۶۷ کانال سوئز و تنگه‌های «تیران» و «صنافیر» در خلیج «عقبه» را به روی کشتی‌های اسرائیلی اعم از نظامی و غیرنظامی بست و در آن زمان بحثی از توافق قسطنطنیه نبود.

دوم: یمن تنگه باب المندب و دریا‌های عمان و سرخ را نه تنها به روی کشتی‌های جنگی و تجاری اسرائیل بلکه به روی همه کشتی‌هایی که با رژیم صهیونیستی همکاری می‌کنند و کالا به سمت آن می‌برند اعم از آمریکایی و اروپایی بست.

سوم: اصولا رژیم اشغالگر به توافق و معاهده بین المللی از جمله کمپ دیوید پایبند نبوده و نیست، به ویژه اینکه با اشغال محور صلاح الدین و گذرگاه رفح، این توافق را نقض کرد و فراتر از آن نظامیان مصری را که در برج دیده بانی بودند، کشت و قاهره از مسئولان نظامی که عامل این تعدی‌ها بودند، استقبال کرد.

چهارم: آیا معاهدات و قوانین بین المللی نیست که نسل کشی و پاکسازی نژادی و محاصره و گرسنه نگه داشتن و نیز قتل کودکان طی ۱۳ ماه جنگ را جرم بداند؟

عطوان افزود: توافقات و معاهدات بین المللی باید دو طرفه باشد، اما به نظر می‌رسد که مقامات مصری این گونه فکر نمی‌کنند و به توافق کمپ دیوید با وجود نقض آن از سوی ارتش اسرائیل پایبند هستند. مقامات مصری باید فرصت را غنیمت شمرده و به اجرای این معاهدات خفت باری که نه تنها برای مصر رفاه به بار نیاورده بلکه این کشور را غرق در بدهی و فقر کرده است، پایان دهند.

این تحلیلگر بیان کرد: کانال سوئز باید به روی همه ناو‌های جنگی و تجاری اسرائیلی در حمایت از مردم غزه و لبنان بسته شود. کل منطقه ما در آستانه جنگ سرنوشت ساز و رژیم صهیونیستی در حال فروپاشی است و امنیت و ثبات آن به دست مقاومت و موشکها، پهپاد‌ها و عملیات‌های جانانه آن از هفت جبهه بر باد رفته است.

عطوان تاکید کرد: دشمن صهیونیست همه خطوط قرمز را رد کرده و بی طرفی مصر در این مرحله تاریخی متناسب با مکان و جایگاه مصر نیست و شمشیر روی گردن همه است.