قزل در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
آتش‌بس میان ایروان و باکو از همان ابتدا شکننده بود

بهروز قزل کارشناس مسائل قفقاز در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره آتش بس نیم ساعته‌ای که بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان برقرار شد، گفت: چند روز گذشته با چراغ سبز مسکو آتش بسی میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان برقرار شد، اما از یک طرف فشار اجتماعی فزآینده‌ای که در جمهوری آذربایجان در قبال تداوم بحث اشغالگری اراضی‌شان وجود داشت و از طرف دیگر بحث حیثیتی و پرستیژی که منطقه قره باغ برای دولت ارمنستان داشت، این آتش بس دوام نیاورد.

او افزود: روسیه برای اعمال فشار به دولت پاشینیان و باز کردن فضای تعامل و بهبود روابط با جمهوری آذربایجان چراغ سبزی را برای ایجاد یک سری تحولات در مورد باز پس گیری اراضی اشغالی در قفقاز جنوبی از خود نشان داد.

قزل ادامه داد: آتش بس نیم بندی که بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان به وجود آمد، با بهانه جمع آوری اجساد و تبادل اسرا بین دو کشور انجام شد که از همان ابتدا مشخص بود نمی‌توانست پایدار باشد و آتش بس شکننده‌ای بود.

کارشناس مسائل قفقاز تصریح کرد: جمهوری آذربایجان برای اجماع سازی و بسیج سازی فضای داخلی کشورش در باز پس گیری مناطق اشغالی خود کمپین بزرگی را به راه انداخت و فعلا با توجه به فضای متورم شده داخلی این کشور رسیدن به یک آتش بس پایدار تر ممکن نیست.

قزل تصریح کرد: با توجه به هزینه بر شدن تداوم جنگ و احتمال آسیب رساندن جنگ به خطوط انتقال انرژی، تاسیسات زیر بنایی و افزایش میزان کشته‌ها برای جمهوری آذربایجان و ارمنستان، کشور‌ها حتی اگر تمایل به باز کردن باب گفت‌وگوی دیپلماسی را داشته باشند، اکنون به دلیل فضای متورم شده اجتماعی داخل این کشور‌ها آتش بس ممکن نیست و اگر هم باشد شکننده‌ است.


بیشتر بخوانید


او افزود: آتش بس فضای صلح نیست و بدین معناست که فعلا تبادل آتش نداریم، صلح هم نکردیم، لذا مفهوم آتش بس شکننده است، در چنین شرایطی اگر هم کشور‌ها به دنبال باز کردن باب گفت‌وگو و آغاز روند دیپلماتیک باشند، می خواهند قدرت چانه زنی و تحمیل اراده خود را افزایش دهند، یعنی کشوری که اکنون از ادامه جنگ عقب بکشد به نوعی اعلام انفعال و شکست کرده است.

این کارشناس مسائل قفقاز تاکید کرد: حتی ممکن است برای دوره‌ای آتش بین جمهوری آذربایجان و امنستان سنگین‌تر شود، چراکه دو کشور می خواهند کماکان تهدید را بالای سر طرف مقابل  حفظ کنند و این موضوع به نوعی قدرت چانه زنی به دو کشور‌ می‌دهد تا در روند دیپلماتیک خود موفق تر باشند.

انتهای پیام/