آد‌مهای امروزی به سرعت پیش می‌روند و حتی لحظه‌ای باز نمی‌ایستند، چرا که شهر‌ها جایی برای ایستادن ندارند و انسان‎ها درگیر روزمرگی‎‎ اند و کسی به جهان پیرامون خویش توجهی نمی‎کند؛ در این میان تنها عکس است که می‌تواند لحظه‌ای از هزاران ثانیه و زمان در حال گذر را متوقف کرده و تکه‌ای از آدمی را نشان دهد که هیچ‌گاه به آن فکر و تعمق نکرده است. سایه روشن، نگاهیست ساده به زندگی روزمره و محیط پیرامونی ما در بطن تهرانی اشباع شده از دود و دیوار و آدم که با سختی‌هایش رو به جلو می‌رود و با هر ثانیه نمایی از سادگی تمامی روز‌ها و لحظه‎ها را برای فردا مشق می‌کند، شاید عجیب باشد، اما زندگی به همین سادگی و با تمام سایه ـ روشن‌هایش همچنان پیش می‌رود و سریع می‎گذرد. این فضا با دنیایی از تصاویر ثبت شده همراه است، تصاویری که چشم‎ها آن را نمی‎بینند، تصاویری که از واقعیت دور نیستند و در مجاورت ما هستند.