در گذشته مردم لباس‌های خود را در قنات‌ها، لب چاه‌ها و رودخانه‌ها می‌شستند. در شهر زنجان دوران قاجار به دستور اولین شهردار این شهر بنایی ساخته شد که محلی برای شستشوی ظروف و لباس‌های مردم، و استفاده از آن برای همه شهروندان به طور شبانه روزی مجانی بوده است. در این مکان حوضچه‌های متعددی با کاربرد‌های متفاوت ساخته شده؛ حوضچه شستشوی ظروف، حوضچه لباس‌های نسبتاً تمیز و آبکشی و حوضچه‌ای که محل خروجی آب بوده، مختص لباس‌های بسیار آلوده و لباس‌های مربوط به افرادی با امراض مسری بوده است. این محل به رختشویخانه معروف شد.