رفوگر، معجزه‌گری است که با دستان هنرمند و سحار خود به کالبد فرش‌های در حال نابودی روحی تازه می‌دهد و به آن‌ها جلوه‌ای تازه می‌بخشد. رفوگری یکی از هنر‌های اصیل و دیرینه در کشورمان است که همپای با هنر فرش بافی به وجود آمده است. محرک ایجاد هنری به نام رفوگری در واقع احتیاج بوده و زمانی ارزش این هنر مشخص می‌شود که فرش گرانبهایی در نتیجه پوسیدگی یا بید زدگی یا رطوبت و آتش سوزی و حوادث دیگر آسیب دیده باشد، در این هنگام انگشتان معجزه‌گر رفوگر به کمک خواهد آمد به طوری که با دستان سحار و نفس خود، روحی تازه به کالبد این قالی در حال نابودی خواهد داد و جلوه‌ای تازه به آن خواهد بخشید. البته در گذر زمان این هنر ریشه‌دار نیز همانند بسیاری از هنر‌های دستی و مهارت‌هایی که نیازمند ذوق و تلاش است، دست‌خوش ماشینی شدن و تا حدودی کم‌رنگ شده و مردم نیز بیشتر در مورد فرش‌های نفیس دستباف خود به سراغ هنرمندان رفوگر می‌روند. رفوگری هنری است که در استان فارس همچنان زنده و پویا به حیات خود ادامه می‌دهد و همچون مکملی حیاتی در مسیر بالندگی فرش فارس ایفای نقش می‌کند. فرش بافی و رفوی فرش از دیرباز در شیراز به خاطر وجود پیشینه‌ای دور و دراز که فارس در این هنر به جای گذاشته، دیده می‌شود.