اینجا قلعه گنج است؛ جایی که در اوج محرومیت، زندگی جلوه‌های زیبایی هم دارد. داستان حصیربافی در قلعه گنج، روایت مردمان کپرنشینی است که با دست خالی تار و پود حصیر را در هم تنیده و هرآنچه را که می‌بافند هرکدام قصه‌ای برای خود دارد. دست ساخته‌های اهالی قلعه گنج با غم و شادی آنان عجین است، چنان که گویی هر سبد یا زیر انداز و ... که بافته اند راز‌هایی در دل دارد که شنیدنش گوش دل می‌خواهد. اهالی قلعه گنج کارخانه و کارگاه ندارند؛ هر کپر کارگاهی است برای خودش؛ هم محل زندگی شان است و هم محل کار. بوته (درختچه داز) یا همان «پیش» مواد اولیه کار بیش از یک هزار زن و مرد روستایی قلعه گنج است. این مجموعه عکس روایت گنج‌های پنهان این سرزمین است و شما را به کپر‌هایی می‌برد که صاحبانشان دریافته اند، مهر و محبت ارزشمندترین گنج جهان هستند.