شاید زندگی با وجود کمترین امکانات برای بسیاری از افراد دور از تصور باشد. برخی چیز‌ها را باید با دیده لمس کرد تا بر یقین افزوده شود. با دیدن مردمان سخت کوشی که برای تامین ابتدائی‌ترین مایه حیات با زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند می‌توان معنی امیدواری را درک کرد. اهالی روستا‌های مناطق محروم جازموریان کرمان از جمله روستای چاه ابراهیم، کُنج کَسُور، سنگ کُت و پَتکی با وجود نبود آب قابل شرب با دامپروری و تنها کاشت و برداشت چای ترش زندگی خود را می‌گذرانند، دختران روستایی با سوزن زدن بر پارچه‌های بی جان خود روحی تازه به زندگی می‌بخشند که آن را «زی دوزی» می‌نامند. این روستا‌ها از توابع بخش جازموریان شهرستان رودبار جنوب در استان کرمان ایران است. شرایط جغرافیایی این روستای محروم به گونه‌ای است که با مرکز این استان یعنی شهر کرمان، بیش از ۲۲۰ کیلومتر فاصله دارد.