با آغاز ماه محرم و ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع) مردم جای جای ایران به شیوه‌های مختلف به سوگ امام حسین (ع) و یاران با وفایش می‌نشینند و با آیین‌هایی که از پشتوانه مذهبی، فرهنگی و صبغه تاریخی خاصی برخوردار هست، عزاداری شهدای کربلا را برپا می‌کنند. آیین‌های سنتی عاشورایی روایتگر عاشقانه‌ای حزن‌انگیز از مردمان ایران است، روایت این عاشقانه از روز‌ها قبل از محرم شروع می‌شود، از ایامی که همه چیز مهیای عرض ارادتی دیگر است. خیمه‌ها در شهر پا می‌گیرد؛ دیوار‌ها و خیابان‌ها سیاه‌پوش می‌شوند و نوحه‌های محلی تا روستا‌های دورافتاده ضجه می‌زنند و در نهایت مردم آماده می‌شوند تا یک بار دیگر مجلس عزایی به پا کرده و عارفانه در سوگ امام سوم خود به سوگ بنشینند. آیین‌های محلی محرم و عاشورا به فراخور فرهنگ و شیوه‌های مرسوم هر منطقه و استان متفاوت است اگرچه عزاداری و به سوگ نشینی شهیدان کربلا وجه اشتراک تمامی این آیین‌ها است، اما این آیین دارای تفاوت‌ها و ظرایف خاصی است که آن را در هر منطقه از کشور می‌توان دید. یکی ازین مراسم‌های مذهبی و قدیمی که در روستایی در غرب شهر گرگان، استان گلستان برگزار می‌شود جلسه روضه خوانی در خانه دده می‌باشد (دده در گویش محلی یعنی خواهر). در سال‌های دور به دلیل نبود مسجد در روستا، مراسم روضه خوانی امام حسین (ع) در دهه محرم در منزل دده برگزار می‌شد. در این مراسم روضه خوانی، زنان و مردان به همراه روضه خوان به منزل دده می‌آیند و بعد از پذیرایی که هر روز به نیت خاصی صورت می‌گیرد، روضه خوان ذکر مصیبت ائمه را قرائت می‌کند و پس از پایان جلسه روضه فاتحه‌ای برای بانی مجلس خوانده می‌شود. بانی مجلس بعد ازاتمام جلسه روضه در کنار درب ورودی میهمانان امام حسین (ع) را بدرقه می‌کند. با گذشت چند سال از فوت دده، فرزندان آن مرحومه راه مادر را ادامه می‌دهند و درب خانه را از اول محرم برای مهمانان حسینی باز و مراسم روضه را هر چه با شکوه‌تر برگزار می‌کنند.