به گزارش خبرنگار حوزه حوادث و انتظامی گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اواخر خرداد ماه بود که خبر گم شدن آتنا اصلانی دختر بچه پارس آبادی در فضای مجازی از جمله تلگرام پخش شد و والدین این کودک از مردم درخواست کمک برای پیدا شدن دخترشان را کردند. با انتشار این خبر پلیس جستجوی خود را برای پیدا کردن آتنا شروع کرد و بعد از پیدا کردن سرنخ هایی پرده از یک جنایت برداشته شد؛ کودک‌آزاری، تجاوز و قتل.
کودک‌آزاری از جمله معدود پدیده‌های انسانی در سطح جهانی است که به‌رغم تلاش‌های گوناگون بین‌المللی در جهت حمایت و جلوگیری از تضییع حقوق کودکان، همچنان شاهد برخوردهایی نامعقول و غیرمنطقی با کودکان هستیم. امروزه کودکان تحت خشونت‌های بی‌رحمانه از خفیف‌ترین شکل آن، که همان نگاهی منتقد یا کلامی طعنه‌آمیز است تا شدیدترین آن که تنبیه بدنی است، قرار دارند. ابعاد تأثیرگذاری آزار جسمی که شامل آزار جنسی و عاطفی است همه‌جانبه است که البته در مواردی اثرات آن تا پایان عمر باقی خواهد ماند. در این مورد شاید بتوان بی‌مهری‌ها و تهاجم بدنی را فراموش کرد اما آزار جنسی را کمتر کسی به فراموشی خواهد سپرد.
طبق آمارهای رسمی 20 درصد جمعیت 75 میلیون نفری ایران را کودکان زیر 12 سال تشکیل می‌دهند که از این تعداد 12 تا 15 درصد آنان مورد کودک‌آزاری قرار می‌گیرند. فقر، فضای نامساعد خانواده، بروز پدیده‌های اجتماعی مانند مهاجرت، بلایای طبیعی و انسانی، اعتیاد و بیماری‌های روانی و در مواردی هم مشکلات درسی کودکان را می‌توان از شایع‌ترین دلایل کودک‌آزاری از سوی والدین آنها برشمرد.
روانشناسان در تعریف کودک‌آزاری می‌گویند: «هر نوع رفتاری که از سوی بزرگسالان نسبت به کودک به‌صورت غیرتصادفی انجام شود و به‌نوعی به سلامت جسمی و روانی کودک آسیب برساند کودک‌آزاری محسوب می‌شود.
گاهی کودک توسط نزدیک‌ترین افراد ازجمله مادر مورد آزار قرار می‌گیرد؛ چنین مادرانی نمی‌دانند که رفتارشان با کودک، چه لطمه بزرگی به وی می‌زند و او را دچار چه مشکلاتی می‌کند. رفتارهایی از این دست، بسیار شایع هستند، مادری که عصبانی می‌شود و بچه را در خیابان به شدت تکان می‌دهد یا سیلی می‌زند، بی‌آنکه به عواقب کارش فکر کند، به یک کودک‌آزار تبدیل می‌شود.
تنبیه‌ها و فشارهای روانی و جسمی در خانواده‌هایی که می‌خواهند به هر قیمتی فرزندان منضبطی بار بیاورند، نمونه دیگری از رفتارهایی است که به اسم تربیت با کودک و نوجوان اعمال می‌شود اما درواقع کودک‌آزاری به‌شمار می‌آید. اولین گام برای اصلاح رفتارهای غلط در زمینه کودک‌آزاری، آشنایی با انواع کودک‌آزاری و مصادیق آن است.
نتیجه مطالعاتی که در کشورهای پیشرفته صورت گرفته نشان می‌دهد اغلب مجرمان جنسی، خودشان قربانی کودک‌آزاری بوده‌اند و در کودکی مورد آزار جسمی و جنسی قرار گرفته‌اند. آنها با مشکلات متعدد هیجانی، رفتاری و ارتباطی دست به گریبان هستند و هیچ یک از مشکلات‌شان حل نشده است.
انواع کودک‌آزاری
آزار عاطفی
آزار عاطفی مواردی را شامل می‌شود که در آن والدین یا فرد بدرفتار، شخصیت کودک را تحقیر می‌کنند. کودک همواره با دیگران مقایسه می‌شود و موجودی بد و اشتباهی به حساب می‌آید. دائما بر سر کودک فریاد کشیده شده یا مورد تهدید قرار می‌گیرد. در واقع او از آزار کلامی در رنج است.
کودک هرگز بوسیده و در آغوش گرفته نمی‌شود و از هر نوع محبت پدری و مادری محروم است. به‌عنوان مجازات به او بی‌توجهی شده و با رفتاری سرد مواجه می‌شود؛ گویی که وجود ندارد. برخی افراد خواهر یا برادر کوچک یا حتی حیوانات خانگی را در مقابل چشمان او مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند تا از لحاظ عاطفی به کودک آسیب برسانند.
آزار آموزشی
آزار آموزشی شامل مواردی است که در آن والدین یا سرپرست از فرستادن کودک به مدرسه خودداری کرده یا از فراهم کردن آموزش مناسب برای کودک سر باز می‌زنند. نیازهای آموزشی کودک نادیده گرفته شده و او به خاطر این غفلت و بی‌توجهی رنج می‌برد.
آزار پزشکی
آزار پزشکی مواردی را شامل می‌شود که در آن یکی از والدین یا سرپرستان از ارائه درمان پزشکی ضروری و مناسب به کودک خودداری می‌کنند. این خودداری شامل نزدن واکسن‌های ضروری کودک، نبردن کودک به دکتر در زمان بیماری، تهیه نکردن داروهای مورد نیاز کودک در زمان بیماری وغیره است.
آزار جسمی
یکی از شایع‌ترین علائم کودک‌آزاری آسیب جسمی است. در این نوع کودک‌آزاری کودک ممکن است بیش از کودکان دیگر دچار شکستگی شود و کبودی معمولا به همراه تورم و التهاب عضلات مشاهده می‌شود.
آزار جنسی
به جرات می‌توان گفت خطرناک‌ترین نوع کودک‌آزاری از نوع جنسی آن است که قربانی شاید تا پایان عمر آن را فراموش نکند. یکی از سناریوهای منحرف و وحشتناک کودک‌آزاری سوء‌استفاده جنسی از کودکان است. سوء‌استفاده جنسی اغلب پنهان می‌ماند زیرا نمی‌توان علائم این عمل هولناک را دید یا از حکایت‌های مربوط به آن آگاه شد.
نشانه‌های کودکی که آزار دیده چیست
برای والدینی که به کودک اهمیت می‌دهند، تشخیص ناراحتی کودک کار سختی نیست. کافی است از کنار تغییرات رفتاری به سادگی عبور نکنند.
کودکی که مهد یا مدرسه می‌رود، ولی یک مرتبه بدون دلیل دیگر نمی‌خواهد به مدرسه برود و مدام بهانه می‌آورد تا در خانه بماند.
کودکی که از یک فرد خاصی می‌ترسد و با دیدنش پنهان می‌شود یا گریه می کند،ممکن است این فرد، مربی مهد یا معلم یا یکی از افراد فامیل باشد.
کودکی که از کابوس‌های شبانه و مکرر خلاص نمی‌شود.
کودکی که تمام روز در گوشه ای می نشیند و حتی اگر پیشنهادهای جالب به او بدهید، به هیجان نمی‌آید.
کودکی که نظم خوابش به هم خورده یا ممکن است با هر صدای کوچکی از جا بپرد، بترسد یا گریه کند.
کودکی که آزار را در بازی‌هایش شرح می‌دهد. اگر در بازی‌های کودک مورد مشکوکی دیدید، آن را صرف بازی یا اشتباه کودک تلقی نکنید.
کودکی که مورد آزار جنسی قرار گرفته، عروسک‌هایش را لخت می‌کند و به بدن آنها دست می‌زند. در صورت مشاهده هر رفتار اینچنینی که در قالب کودکی نمی‌گنجد، مسئله را جدی بگیرید.
بعضی نشانه‌ها ظاهری هستند و راحت‌تر کشف می‌شوند؛ مثلا درد در ناحیه پشت، کبودی، اثر سوختگی، التهاب پوست، یبوست بدون منشا تغذیه‌ای و بی‌اختیاری ادرار و غیره از نشانه های کودک آزاری است.
بهنرین راه مقابله با کودک‌آزاری پیشگیری است
اگر می خواهیدکودکتان را به مهد بفرستید، حتما در انتخاب مهدکودک دقت کنید. درباره نوع آموزش، مربیانی که آنجا کار می‌کنند و بهداشت محیط تحقیق کنید.
گاهی سر زده و بدون اطلاع قبلی به مدرسه و مهدکودک بروید و ببینید رفتار پرسنل با کودکان چگونه است. به مدارس و مهدکودک‌هایی که به دوربین مداربسته مجهز هستند بیشتر می‌شود اطمینان کرد.
در مورد کودک حساس باشید، این حساسیت را در مورد تمام کسانی که قرار است با کودک در ارتباط باشند، داشته باشید، حتی راننده سرویس را از قلم نیندازید. اغلب کودکان از سوی کسانی آزار می‌بینند که خانواده به آنها بیشترین اعتماد را دارد.
از کودک‌تان بخواهید هر روز برای شما تعریف کند که چه کارهایی انجام داده است. البته مبالغه نکنید. اما فضای اعتماد را به وجود بیاورید و به کودک القا کنید که همیشه، بدون قضاوت در موردش، می‌توانید محرم اسرار او باشید.
در دو سال اخیر با توجه به افزایش بازنمایی رسانه‌ای برخی آسیب‌های اجتماعی مانند آزار جنسی آتنا اصلانی و قتل وی، آزار و قتل ستایش قریشی توسط پسر همسایه، آزار جنسی چند دانش‌آموز پسر از سوی ناظم مدرسه و یا آزار دختربچه دبستانی از سوی راننده سرویس مدرسه، در صدر اخبار قرار گرفته و مورد توجه واقع شدند. شاید زمان آن رسیده باشد که دیگر ستایش‌ها و آتناهای کشور را قربانی نکنیم. کودکانی که باید بازی کنند، نه آنکه با آنها و آینده‌شان بازی کنیم.
انتهای پیام/