به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران؛جاده این روزها شلوغ است و از دور دست ها صدای پاهای قهرمانان لرزه بر زمین انداخته,عجب ماراتنِ بزرگی است، المپیک کجا و ماراتن دل ها کجا؟پارالمپیک کجا و اینجا،کجا؟

این مسابقه تماشاگران هم جایزه می گیرند و

طلایش سالی یکبار تقسیم می شود،از زمین و هوا و دریا و ...

فرقی ندارد مهم این است که اینجا نقطه ی پایان ندارد و خط پایاش آغاز راهی است به بالاترین سکوها...

آنها که رفتند و طلاهای دنیا را درو کردند و آمدند مشهور و معروف شدند سهمیه حضور را گرفتند و آنهایی که نه طلا داشتند و نه نقره و جنسشان از طلا بود هم آمدند و در یک خط قرار گرفتند.

برگزاری این رقابت ستاد ندارد مقدمات ندارد و سرمربی نمی خواهد.

در خط یک این آزمایش پول و سابقه معیار نیست ووایلد کارت ها با نام "برات" صادر می شود.

عجیب است که سهمیه ها در دلها تقسیم می شود.

رده سنی این رقابت آزاد است و حاضرین آزاده

اول و آخر این رقابت برنده اند و خط پایانش زیباترین نمای دنیا را دارد.

کرنومتر ها از حرکت می ایستد تا جائیکه دلها در خط پایانش خالی شود از حسرت ها و پُر شود از افتخاراتی که فقط یک نمره اش معدل کارنامه را 20 آنهم از نوع ابدی می کند.

این یادواره فقط بزرگداشت نیست که بیعت است با خدا،با بهترین انسان های خدا،بیعت با قلب است و وجدان...

نوش جانتان ،گوارای وجودتان این حکم را همه جا نمی دهند دنبالش فقط روی خاک باید گشت و این مدال ها را از قرن ها پیش تا به حال در قتلگاه قهرمانان برای شما کنار گذاشتند.

تا فینال فقط چند ساعت مانده چند کیلومتر و نام هایی که لیست مدال آوران حسینی درآن ابدی خواهد ماند.

اکبرباقری

انتهای پیام/