باران،بر سر همه ي درختان ميباريد...تند و بي وقفه،بي دريغ،بي دروغ...بي مضايقه! بر سر همه ي درختان،حتي آنها كه نگاهشان هم به آسمان نبود...حتي آنها كه با باران قهر كرده بودند و نگاهشان را ميدزديدند!و من فكر كردم،نگاهِ خدا،حتماً به شيوه ي باران است...،بي مضايقه!حتي آنها كه نگاهشان را دزديده اند.