مجتبی رحمان‌دوست نماینده مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از تناسب فطرت کودک و نوجوان و با طبیعت گفت: کودک و نوجوان از آن حیث که وجودشان با طبیعت همخونی دارد بنابراین نسبت به بزرگسالان به طبیعت نزدیک‌ترند. وقتی شخصی از دوره کودکی و نوجوانی خود دور می‌شود و وجودیت آن به مرور سیاه و کدر شده و از طبیعت فاصله می‌گیرد.

بنابراین وقتی کودک مدافع طبیعت شود مانند همجنسی است که از همجنس خود دفاع کرده است و حرفش از آنرو بیشتر به دل می‌نشیند و از یک پدیده پاک مشابه خودش دفاع می‌کند.

ما باید بتوانیم به طور مستقیم و غیر مستقیم از طریق صدا و سیما، کتاب‌های درسی، قصه، شعر، تصویر و... کودکانمان را نسبت به کوچه و محله و محیط اطراف، کوه، دشت و... حساس کنیم طوری که لکه سیاه به وجود خودش نشسته است و به او بیاموزیم دفاع از خود همان دفاع از طبیعت است.

رحماندوست خاطرنشان کرد: به طور طبیعی چون بزرگتر‌ها احساس‌شان به طبیعت نسبت به کودکان کمتراست و چون به فرزندان خود تعلق روحی، دلبستگی و علاقه به خوشبختی بیشتری دارند و به حرف‌ها و خواسته‌هایشان نیز دل می‌دهند و از این بزرگسالان را نسبت به نقطه سیاه موجود در طبیعت حساس می‌کنند و زمانی که کودک پیشنهاد زدودن این لکه را می‌دهد فرد بزرگسال آن را بهتر می‌پذیرد.

وی افزود: به عقیده من باید با روش‌های که متناسب با روحیه کودک و نوجوان که در دنیا شناخته شده است در صدد این امر برائیم و کودک را به طبیعت تشبیه کنیم، این در واقع یک همانی است، یعنی کودک همان طبیعت و طبیعت همان کودک است. این آموزش را باید توسط اندیشه و زبانی کودکانه به آنها انتقال بدهیم و این حس را در او ایجاد کنیم که طبیعت خود اوست.

انتهای پیام/