به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،رنگرزی یکی از هنرهای زنان کرمانج عشایر این استان است، به طوری‌که زنان عشایر برای تهیه رنگ گلیم های خود از گیاهان صحرایی و بعضی از موادی که در رنگرزی محلی بکار می‌رود، استفاده می کنند و بر این باورند که این رنگ‌ها با دوام‌تر از رنگ‌های بازاری یا جوهری است. صنایع دستی زنان ایل همانند دیگر عشایر ایران از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و چون دامپروری و پرورش دام یکی از محورهای اصلی زندگی آن‌هاست.

رنگرزی گیاهی در بین زنان عشایر کرمانج این استان رواج فراوان دارد، بنابراین طراوت و شفافیت رنگ و تنوع غنای رنگ آمیزی دستبافته‌های این استان بیش از هر عامل دیگری در شهرت آن مؤثر است.

توانایی زنان عشایر کرمانج در احساس رنگ‌ها و رنگ‌آمیزی گاه چنان باورنکردنی است که به اعجاز می‌ماند هم از نظر فراوانی رنگ و ریزه‌کاری‌های رنگ‌آمیزی و هم از لحاظ پختگی و گیرایی و چشم‌نوازی و هم از نظر هماهنگی پرجاذبه و افسون‌کننده‌ای که جریان وقفه‌ناپذیر رنگ‌ها را پدیدار می‌کند.

سفره کردی یک هنر خاص از بافته‌های منحصربه فرد زنان کرمانج عشایر خراسان شمالی است و به عنوان هنری وصف‌ناپذیر است که نمادهای مذهبی و احساسی عشایر را نسبت به طبیعت در خود جای داده و نقش‌های آن نشانگر عظمت فرهنگ و اعتقادات و آداب و رسوم قوم کرد است.

نمادها در سفره کردی همگی بیانگر شکر به درگاه خدا و نعمات الهی و احترام به طبیعت است، با توجه به ذهنی‌بودن بافت، نقوش و رنگ‌‏ها می‌‏تواند حاکی از روحیه بافنده در زمان بافت باشد.

هنر سفره کردی در شهرستان های بجنورد، مانه و سملقان، شیروان و فاروج رواج دارد. نقش‌های بافته شده بر این سفره‌ها بیشتر حیوان و انسان است و نیز نقش انگشت‌ها در سفره، نماد دست‌های بلند شده به درگاه خداوند جهت طلب رزق و روزی است و نقش‌های حوض و لاک پشت نیز نماد بارش باران و برکت هستند.

نگاره و نقوش سفره کردی در واقع نقش‌های کهنی هستند که در نوع خود بی‌نظیر هستند. نمادها در سفره کردی بیشتر نماد نوع زندگی و معیشت و سیستم اجتماعی و فرهنگی کرمانج‌های این دیار را در خود جای داده است.

/ انتهای پیام

‌