کد خبر: ۴۹۳۹۰۵۹
تاریخ: ۱۹ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۰:۰۰
دنیا، فوتبال ما را نپسندید
حوادثی که بعد از جام جهانی برای فوتبال ما و بازیکنان اتفاق افتاد به گونه‌ای بود که با ارزیابی‌هایی که برخی از کارشناسان فوتبال در مورد بازی‌های تیم ملی در جام جهانی عنوان می‌کردند کاملا متضاد بود.
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، اگر باور داشته باشیم که جام جهانی ویترین هر کشوری است که ما هم این ویترین را یکبار تجربه کرده‌ایم، در آن ویترین بود که جهان، فوتبال ما را پسندید و باور کرد و ثمره آن پسندیدن و باور کردن، انتقال 10بازیکن تیم ملی به کشورهای اروپایی بعد از جام جهانی بود.
همه به خاطر دارند چطور علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری قبل از جام جهانی 98 و مهدی پاشازاده، مهدی مهدوی‌کیا، علیرضا منصوریان، سیروس دین محمدی و وحید هاشمیان بعد از جام جهانی به فوتبال اروپا وارد شدند.
این بازیکنان بلافاصله به تنهایی در تیم‌های اروپایی بازی کردند حتی بسیاری از آن‌ها توانستند چند سال در اروپا بازی کنند. این انتقال‌ها به دلیل ارتقاء فوتبال ملی بود در آن سال‌ها،فوتبال ملی مدعی نداشت کسی برای ابقاء مربی تیم ملی سنگ به سینه نمی‌زند و جلال طالبی بعد از بازی تیم ملی به مس کرمان رفت، بدون ادعا و بدون اینکه برای وی بازار گرمی شود، اما جام جهانی برزیل فرق داشت.
در این جام جهانی سکه‌های مسی را طلا عنوان کردند و آنچنان بر طبل تیم ملی کوبیدند که مردم عادی مردد شدند که آیا تیم ملی، فوتبال ایران را به جهان نشان داد یا خیر؟
اساسا با گذشت دو ماه از جام جهانی، شروع مجدد نقل و انتقالات بازیکنان در اروپا و جابجایی‌های که انجام گرفت لااقل همه چیز را برای گروهی که مردد بودند یا سنگ فوتبال ملی را به سینه می‌زنند مشخص کرد.
حوادثی بعد از جام جهانی اتفاق افتاد که متضاد صحبت‌های برخی از کارشناسان و گزارشگرها بود به عنوان مثال در جام جهانی 98 فرانسه فوتبالیست‌های ما را به اروپا بردند و ارتباط فوتبالمان را با اروپا بیشتر کردند اما در جام جهانی 2014 برزیل دو بازیکنی که نصف و نیمه در اروپا داشتیم یعنی اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد به ترتیب به تیم‌های العربی قطر و الکویت کویت پیوستند.
از آن طرف جواد نکونام کاپیتان تیم ملی به حضور در تیم دسته یکی اوساسونا رضایت داد و بهترین انتقال را به نام خود ثبت کرد، سید جلال حسینی بهترین مدافع تیم ملی هم به الاهلی قطر پیوست.
مسعود شجاعی هم از یک تیم دسته یکی اسپانیا به نام ساراگوسا پیشنهاد دارد، کریم انصاری‌فرد و مهرداد پولادی هم هنوز نتوانستند به یک تیم اروپایی بپیوندند.
به هر حال آیا کسی پیدا می‌شود به ما بگوید این مسائل همه در اثر نمایش خیرکننده تیم ملی در جام جهانی اتفاق افتاده است یا نه!
اگر این چنین است پس ارتباط فوتبال ما با اروپا در جام جهانی 98 چه می‌شود؟
اگر جام جهانی 98 ویترین فوتبال ما بود جام جهانی 2014 برزیل چه ارزشی را برای فوتبال ما به ارمغان آورد؟ باید دید که چه کسی می تواند جواب سوال ما را بدهد؟
انتهای پیام/
همه به خاطر دارند چطور علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری قبل از جام جهانی 98 و مهدی پاشازاده، مهدی مهدوی‌کیا، علیرضا منصوریان، سیروس دین محمدی و وحید هاشمیان بعد از جام جهانی به فوتبال اروپا وارد شدند.
این بازیکنان بلافاصله به تنهایی در تیم‌های اروپایی بازی کردند حتی بسیاری از آن‌ها توانستند چند سال در اروپا بازی کنند. این انتقال‌ها به دلیل ارتقاء فوتبال ملی بود در آن سال‌ها،فوتبال ملی مدعی نداشت کسی برای ابقاء مربی تیم ملی سنگ به سینه نمی‌زند و جلال طالبی بعد از بازی تیم ملی به مس کرمان رفت، بدون ادعا و بدون اینکه برای وی بازار گرمی شود، اما جام جهانی برزیل فرق داشت.
در این جام جهانی سکه‌های مسی را طلا عنوان کردند و آنچنان بر طبل تیم ملی کوبیدند که مردم عادی مردد شدند که آیا تیم ملی، فوتبال ایران را به جهان نشان داد یا خیر؟
اساسا با گذشت دو ماه از جام جهانی، شروع مجدد نقل و انتقالات بازیکنان در اروپا و جابجایی‌های که انجام گرفت لااقل همه چیز را برای گروهی که مردد بودند یا سنگ فوتبال ملی را به سینه می‌زنند مشخص کرد.
حوادثی بعد از جام جهانی اتفاق افتاد که متضاد صحبت‌های برخی از کارشناسان و گزارشگرها بود به عنوان مثال در جام جهانی 98 فرانسه فوتبالیست‌های ما را به اروپا بردند و ارتباط فوتبالمان را با اروپا بیشتر کردند اما در جام جهانی 2014 برزیل دو بازیکنی که نصف و نیمه در اروپا داشتیم یعنی اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد به ترتیب به تیم‌های العربی قطر و الکویت کویت پیوستند.
از آن طرف جواد نکونام کاپیتان تیم ملی به حضور در تیم دسته یکی اوساسونا رضایت داد و بهترین انتقال را به نام خود ثبت کرد، سید جلال حسینی بهترین مدافع تیم ملی هم به الاهلی قطر پیوست.
مسعود شجاعی هم از یک تیم دسته یکی اسپانیا به نام ساراگوسا پیشنهاد دارد، کریم انصاری‌فرد و مهرداد پولادی هم هنوز نتوانستند به یک تیم اروپایی بپیوندند.
به هر حال آیا کسی پیدا می‌شود به ما بگوید این مسائل همه در اثر نمایش خیرکننده تیم ملی در جام جهانی اتفاق افتاده است یا نه!
اگر این چنین است پس ارتباط فوتبال ما با اروپا در جام جهانی 98 چه می‌شود؟
اگر جام جهانی 98 ویترین فوتبال ما بود جام جهانی 2014 برزیل چه ارزشی را برای فوتبال ما به ارمغان آورد؟ باید دید که چه کسی می تواند جواب سوال ما را بدهد؟
انتهای پیام/