بهورزان بهترين پیام آوران سلامت در ايران بوده و هستند. بهورزان با كمترين هزينه، كمترين امكانات و با تلاش و فعاليت شبانه روزي از سلامت مردم صيانت كردند واگرامروز شاهد ريشه كني بيماريهايي مانند فلج اطفال، و كاهش بيماريهاي واگير در كشور هستيم نتيجه تلاش اين عزيزان است.

بهورزان در دورترين و محرومترين نقاط كشور در حال ارائه خدمت فعال و خانه به خانه به جامعه هستند و اين باعث شده است كه خدمات پيشگيري در مناطق روستايي بهتر از مناطق شهري صورت گيرد.

متاسفانه كمتر كساني هستند كه قدردان سالم ماندن و بيمار نشدن باشند و اغلب درصورت احساس ناخوشي دنبال درمان هستند نه فقط سلامت.

بهورزان در صف مقدم پيشگيري بايد با تلاش مضاعف و جلب نظر مردم به آنان خدمات سلامت و مراقبت براي جلوگيري از بيماري را ارائه دهند در حالي كه همه مردم و مسئولين نيازهاي درماني را به هر ترتيبي از نظام سلامت طلب مي كنند. تفاوت دو جبهه بهداشتي و درماني در ديربازدهي خدمات بهداشتي است كه متاسفانه در سالهاي اخير خيلي مورد حمايت واقع نشده در حالي كه خدمات درماني زودبازده است و سريعتر مردم و مسئولين را متقاعد مي سازد. اگر مسئولين وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، طرح هاي طولاني مدت حوزه بهداشت كه همان صيانت از سلامت مردم و جلوگيري آنان از ابتلا به بيماري را در اولويت قرار دهند، مسلماً اقتصاد مقاومتي كه به دنبال آن هستيم با كاهش هزينه هاي تشخيصي و درماني در خانواده و دولت اتفاق خواهد افتاد.

بهورزان، نمونه بسيار مناسبي از فناوري كم هزينه و پرثمر در نظام سلامت هستند كه هيچ فناوري پيچيده اي قابل رقابت با آنان نيست. شيوه آموزش بهورزان در آموزشگاههاي بهورزي الگوي بسيار كاربردي و مناسب است كه دانشگاههاي ايران بايد شيوه آموزشي آموزشگاههاي بهورزي را الگوي خود قرار دهند. در اين روش آموزشي پس از يك سال دوره تئوري و علمي بهورز در خانه بهداشتي كه در آينده بهورز آن خواهد شد به مدت يكسال نقش بهورز را ايفا  مي كند و با نظارت مربيان و آموزش ها به تمام آنچه مورد نياز منطقه و مهارتهاي لازم، مسلط مي شود. در طول سال هر ماه دوره هاي بازآموزي و تبادل نظر و تجارب دارند و براي بهبود ارائه خدمات در حال مطالعه موضوعات جديد هستند.

دانش آموختگان رشته هاي مختلف پزشكي در وزارت بهداشت بايد با نگاه پيشگيري از بيماريها تربيت شوند و مهارتهاي لازم را براي آن كسب كنند همانطور كه بهورزان اكثريت اقدامات و آموخته هايشان از اين نوع است.

در حال حاضر مراقبت از بيماريهاي غيرواگير از جمله فشار خون و ديابت در روستاها به خوبي انجام مي شود. در حالي كه برای خدمات مشابه آن در شهرها با مشكل مواجه هستيم.

آنچه نياز فعلي بهورزان است ارتقاي كيفي آموزش ها و متناسب سازي آن با انتظارات جامعه است. از سوي ديگر بايد ترويج سبك زندگي سالم در الويت فعاليت هاي بهورزان براي پيشگيري از بيماريهاي غيرواگير قرار گيرد كه در دستور كار وزارت بهداشت قرار دارد./ح