به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران از سنندج، خواجه نصيرالدين محمد بن حسن جهرودي طوسي، مشهور به خواجه نصيرالدين طوسي در يازدهم جمادي الاول سال 597 قمری به دنیا آمد ، او به تحصیل دانش، علاقه زیادی داشت و از دوران جوانی در علوم ریاضی، نجوم و حکمت سرآمد و از دانشمندان معروف زمان خود بود که همچون ستاره درخشانی در افق تاریک مغول درخشید و در هر شهری پا گذارد آنجا را به نور حکمت، دانش و اخلاق روشن کرد.

خواجه نصرالدین طوسی از بزرگ‌ترین فلاسفه، ریاضی‌دانان و دانشمندان ایرانی است که پس از بزرگانی مانند فارابی، ابوریحان بیرونی، ابوعلی سینا و رازی ظهور کرد.

از زمان حیات این دانشمند ایرانی تا کنون بیش از هفتصد و پنجاه و چهار سال می‌گذرد اما هنوز دستاوردهای علمی و آراء این مهندس ایرانی محل رجوع است.

زندگی او بر پایه دو هدف اخلاقی و علمی بنا نهاده شده بود و خواجه نصیر در بیشتر زمینه‌های دانش و فلسفه، تألیفات و رسالاتی از خود به یادگار گذاشته که تعداد آنها در حدود یکصد و نود کتاب و رساله علمی می‌رسد که بیشتر عربی هستند، معروف‌ترین آثارش به فارسی، اساس الاقتباس و اخلاق ناصری را می‌توان نام برد.

خواجه نصرالدین طوسی در زمانی می‌زیست که دشواری‌های زیادی گریبانگیر ایران بود، از طرفی مواجه با حملات خانمانسوز مغول و از سوی دیگر مواجه با تسلط متعصبانی بود که با ظهور دانشمندانی مانند او مخالف بودند.

وی گذشته از مقامات علمی در زندگی خود خدمات بزرگی به تمدن ایرانی کرد و توانست کتب، نسخ و آثار علمی را از خطر نابودی نجات دهد و برپایه گفته برخی منابع، بالغ بر چهارصد هزار جلد کتاب در مراغه جمع آوری و کتابخانه‌ای عظیمی در این شهر تاسیس کند که یاد این مرد بزرگ عرصه علمی تاریخ ایران را گرامی می‌داریم./س