به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک مهریه، مالی است که در زمان جاری شدن صیغه‌ی عقد و نکاح، طبق توافق قبلی زوجین و براساس قوانین اسلام و رسوم اجتماعی، مرد به زن پرداخت می‌کند یا مکلف به پرداخت آن می‌شود.

البته در آموزه‌های دینی نوع و مقدار مهریه تعیین نشده و هرچیزی که ارزش اقتصادی و اجتماعی داشته باشد، مانند طلا، نقره، ملک، پول رایج و حتی لوازم زندگی می‌تواند به عنوان مهریه قرار گیرد.

مهریه با نام‌های دیگری چون صداق، صداقیه، کابین و فرض نیز شناخته می‌شود. در حقیقت مهریه نوعی معاوضه‌ است و زن استفاده‌ی جنسی از خود را در مقابل مهریه‌ به شوهر واگذار می‌کند و به محض جاری شدن صیغه‌ی عقد نکاح، زوجه مالک آن می‌گردد.

با توجه به اهمیت نقشی که زن در خانواده و بقای آن دارد، قانون مدنی نیز به دلیل تأکید شرع بر حقوق زن در خانواده، از حقوق آن‌ها به‌خصوص حقوق مالی حمایت می‌کند.

از جمله‌ی آن می‌توان به مبحث مهریه اشاره کرد که فصل هفتم از باب اول در کتاب هفتم قانون مدنی به این بحث اختصاص دارد و 24 ماده‌ را به خود اختصاص داده است.

مهریه که فقط مختص دین اسلام است و در ادیان دیگر مانند آن دیده نمی‌شود، به محض وقوع عقد زوجه مالک آن می‌شود (ماده‌ی 1028) و به عنوان دِینی بر عهده‌ی مرد قرار می‌گیرد و هر زمان که بخواهد چه در زمان تداوم زندگی مشترک و چه در زمان طلاق می‌تواند آن را مطالبه کند.

به همین دلیل است که مهریه را عندالمطالبه می‌گویند‌ و در سند ازدواج نیز با همین عنوان ذکر می‌شود.

درصورتی که به دلایل مختلف زوجه بخواهد از طریق قانونی دادخواستی را به دادگاه تقدیم نماید و طی آن خواستاری مطالبه‌ی مهریه‌ی خود شود، می‌تواند با توجه به ماده‌ی (1085 قانون مدنی) تا دریافت نکردن مهریه‌ی خود از وظایف همسری خود و تمکین همسر امتناع کند.

در این مهریه‌ مدت و زمان آن مشخص است و تمام زوایای آن برای قانون شناخته شده است و در صورتی که زن برای مطالبه‌ی مهریه اقدام کند، قاضی می‌تواند حکم به قسطی شدن مهریه‌ی زن دهد.

همچنین این نوع مهریه، ضمانتی برای زن محسوب می‌شود و در صورتی که مرد از پرداخت مهریه سر باز زد یا توان پرداخت آن را نداشت زن می‌تواند حکم حبس مرد را از دادگاه بگیرد./س