دکتر مهدی علیرضایی، دکتری معماری بیمارستان در گفتگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران با اشاره به نبود برنامه استراتژی براي نگهداری از بیمارستانها افزود: تحقیقات کاملی دراین زمینه در کشور ما صورت نگرفته و وزارت بهداشت بهتر است این امر را جزء برنامه هایش قرار دهد و به جای تخریب بیمارستانها و ساخت بیمارستان جدید، بحث مقاوم سازی را ارتقا دهد، چرا که در حال حاضر  هر مدیری طبق سلیقه و ترجیح خودش از بیمارستان مربوطه نگهداری کند.
وی گفت: باید بحث استراتژی نگهداری از بیمارستانها به طور جدی مطرح شود و در این خصوص کارشناسي های ویژه ای برای حفظ و جلوگیری از آسیب به بیمارستانها در نظر گرفته شوند . بر اساس آخرین تحقیقات علمی دراین زمینه، ساخت بناهای جدید بیمارستانی علاوه بر صرف هزینه های بسیار کلان، زمان بر نیز بوده و ممکن است این کار حتی بیش از هشت سال به طول بیانجامد، در حالیکه ما می توانیم با یک برنامه ریزی صحیح و کارشناشی شده، نواحی آسیب دیده بیمارستان ها را ترمیم و آنها را مقاوم سازی کنیم.
دکتر علیرضایی با بیان اینکه مقاوم سازی بیمارستان های موجب صرفه جویی های قابل توجهی در این زمینه می شود عنوان کرد: در حال حاضر نمی توان تعریفی از بیمارستان فرسوده ارائه کرد زیرا وزارت بهداشت در این زمینه هنوز به سمت دانشگاه ها و سازمان مدیریت مسکن نیامده تا یک تیم کارشناسی برای تعیین آمار دقیق و نوع فرسودگی مشغول به کار شود و تعریفی از فرسودگی و آسیب فیزیکی بیمارستان ها شکل گیرد. از سوی دیگر وزارت بهداشت آمار فرسودگی را در کشور 75 درصد و در تهران 95 درصد اعلام کرده و اين درحالیست که مشخص نیست این آمار از کجا آمده زیرا بر اساس آخرین تحقیقات و بررسی های این جانب در سراسر ایران میزان فرسودگی بیمارستانی در کشور نزدیک به 60 درصد وتهران شاید به 20 درصد هم نرسد.
 

*** جای معماری آکادمیک در کشور خالی است
وی در ادامه با اشاره به اینکه رشته تخصصی معماری بیمارستانی درکشور وجود ندارد، تصریح کرد: متخصصان این رشته در کشور بسیار کم هستند ودر واقع جای معماری آکادمیک در کشور خالی بوده و معماری بیمارستان به لحاظ حجم بالای طراحی و شناخت تجهیزات پزشکی ساخت و ساز ویژه، یک معماری معمولی نیست و معماری معمولی نمی تواند جایگزین و یا پاسخگوی آن شود. در این زمینه بهتر است که وزارت بهداشت به سمت دانشگاه ها و متخصصان این رشته قدم بردارد.
دکتر علیرضایی افزود: یکی از مهمترین عوامل و اصلی ترین عامل بروز آسیب به بیمارستانها، معماری های غلطی است که بدون در نظر گرفتن استاندارد های لازم صورت گرفته است و از سوی دیگر مسئولین باید بدانند که ساخت بیمارستان کاری تخصصی بوده و در معماری آن باید نوع اقلیم منطقه، شرایط محیطی و حتی آب و هوا و فرهنگ لحاظ شود و در واقع عقل اقتصادی ایجاب نمی کند که ما نواحی سالم بیمارستانهای فرسوده را نیز نابود کنیم تا یک بیمارستان جدید بسازیم و در حال حاضر بحث اساسی این است که چه منابعی داشته باشیم تا برنامه نگهداشت بیمارستان ها در راستای سیاست های درمانی وزارت بهداشت قرار گیرد.
وی با اشاره به برپایی همایشی در خصوص اجرای طرح نگهداشت بیمارستان ها در سال 83 در تهران گفت: طرح نگهداشت در آن زمان به صورت آزمایشی در 40 بیمارستان کشور در قالب سیاست های طراحی شده ای اجرا شد که بر اساس آن ساختمان بیمارستان طی یک سیستم هوشمند کنترل شده و پس از اجرای آن طبق گزارش ارائه شده از مدیران این بیمارستان، 23 الی 28 درصد شاهد کاهش هزینه های نگهداری در بیمارستان ها شدیم زیرا بر اساس این طرح ضمن تسلط مدیر به کنترل تمام بیمارستان درصورت بروز کوچکترین خرابی یا نقصی بلافاصله سیگنالهای هشدار به همراه قد محل دقیق تخریب در صفحه مانیتور موجود در اتاق مدیر بیمارستان ظاهر شده و به طور اتوماتیک کار آن قسمت مثل موتور خانه تا زمان ترمیم محل آسیب دیده متوقف می شود که متاسفانه اجرای این طرح در همان سال متوقف شد.

*** کم کاری مدیران بیمارستانها در بروز فرسودگی آن نقش مهمی داشته است

این دکتری معماری بیمارستان با اشاره به کم کاری در خصوص جلوگیری از بروز فرسودگی و نگهداری از بیمارستان اظهار داشت: باید خود مدیران دلسوز باشند زیرا در همه بیمارستانها مهندس تجهیزات پزشکی مشغول به کار است اما این به آن معنا نیست که وزارت بهداشت استراتژی خود را در این بحث مطرح نکند، اما متاسفانه امروزه چنین دیدگاهی در کشور وجود ندارد در صورتی که از نظر فنی معتقدیم که طرح نگهداشت در همه جا خود را نشان داده است ولی اکنون حتی ارائه یک گزارش هفتگی از رئیس بیمارستان ها در خصوص وضعیت دقیق بیمارستان ها را هم نداریم.
وی تصریح کرد: به جای نگهداشت مدرن در عصر حاضر همچنان سیستم نگهداشت سختی در بیمارستان های کشورمان حاکم است که بر اساس آن هر زمان بیمارستانی خراب شده به جای تعمیر، شروع به ساخت بیمارستانی دیگر می شود و هیچ پیشگیری از بروز فرسودگی و آسیب به بیمارستان صورت نمی گیرد./ط2