
باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - سد بتنی دو قوسی معشوره که بر رودخانه کشکان احداث میشود، با اهداف تأمین آب برای آبیاری ۳۶ هزار هکتار اراضی دیم، تأمین آب شرب و صنعتی، کنترل سیلابها و تولید انرژی برقآبی طراحی شده است.
با وجود آغاز عملیات اجرایی از سال ۱۳۹۲، تاکنون تنها حدود ۹ درصد پیشرفت فیزیکی حاصل شده؛ وضعیتی که از ضعف شدید در برنامهریزی، پیگیری و اراده برای اجرای پروژههای راهبردی استان حکایت دارد.
تغییر حجم مخزن از ۱ ٬ ۶۰۰ میلیون مترمکعب به ۵۰۰ میلیون مترمکعب و کاهش ظرفیت تولید برق از ۲۰۰ به ۱۶۲.۶ گیگاوات ساعت بدون توضیح روشن به افکار عمومی، بر ابهامات موجود افزوده است.
بر اساس اطلاعات موجود، سد معشوره به عنوان یکی از پروژههای راهبردی در سند توسعه استان لرستان تا افق ۱۴۰۶ تعریف شده است. در این سند، تکمیل این پروژه به عنوان پیشران توسعه کشاورزی و تامین آب پایدار منطقه ذکر شده، اما در عمل، میزان پیشرفت و تأمین اعتبار آن بسیار ناچیز بوده است.
در بودجه سال ۱۴۰۳، تنها ۱۶۱ میلیارد تومان برای ادامه عملیات اجرایی سد معشوره اختصاص یافت؛ رقمی که با توجه به وسعت پروژه و نیاز به سرمایهگذاری چند هزار میلیارد تومانی، در عمل تنها به تثبیت کارگاه و جلوگیری از تعطیلی کامل پروژه کفایت میکند. در حالی که طبق اعلامهای پیشین، برای اتمام این سد بیش از ۶ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
با توجه به بحران افت منابع آب زیرزمینی در دشتهای کوهدشت و رومشکان (افتی معادل ۲۲ و ۹ متر طی چند دهه)، اهمیت اجرای کامل این پروژه بیش از هر زمان دیگری احساس میشود.
اکنون پرسشهای مهمی پیش روی مدیریت ارشد استان قرار دارد:
جایگاه واقعی سد معشوره در سند توسعه استان کجاست؟
آیا استاندار لرستان و تیم برنامهریزی، جدول زمانبندی روشن و قابل اتکایی برای تکمیل پروژه تا پایان برنامه توسعه استان دارند؟
آیا منابع مالی لازم در سنوات آتی تأمین خواهد شد یا این پروژه همچنان در گرداب کمبود اعتبار گرفتار میماند؟
انتظار میرود مسئولان استان، بهویژه استاندار محترم، با شفافیت کامل درباره وضعیت فعلی، میزان تخصیص اعتبارات و برنامه زمانبندی تکمیل سد معشوره به مردم پاسخ دهند.
پروژهای با این وسعت و اهمیت، سزاوار آن نیست که در سایه کلیگوییها، بیبرنامگی و وعدههای مبهم، سالهای طلایی توسعه استان را از دست بدهد.
اگر لرستان قرار است در مسیر توسعه پایدار حرکت کند، تکمیل سد معشوره باید به یک اولویت واقعی تبدیل شود، نه یک شعار تکراری.