باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - هنگامی که تل‌آویو هنوز در خواب مصنوعی امنیت غوطه‌ور بود، آژیر‌های خطر نه فقط سکوت شب را، بلکه توهم شکست‌ناپذیری رژیم صهیونیستی را در هم شکستند. منابع خبری از شلیک موشک بالستیک از یمن به سوی قلب سرزمین‌های اشغالی خبر دادند؛ عملیاتی که از فاصله‌ای چند هزار کیلومتری، پیامی رسا به رژیم و حامیانش فرستاد: مقاومت، مرزی نمی‌شناسد. این نه یک حمله ساده، بلکه فریادی بود که از صنعا تا غزه، اتحاد جبهه‌های مقاومت را طنین‌انداز کرد.

موشک‌هایی که معادله می‌سازند 

شلیک موشک‌های بالستیک از یمن به سوی اهدافی مانند فرودگاه بن‌گوریون و پایگاه سودت میخا، فراتر از یک عملیات نظامی، یک مانور سیاسی و روانی بود که رژیم صهیونیستی را در تنگنای بی‌سابقه‌ای قرار داد. بر اساس داده‌های موجود، این موشک‌ها با برد تقریبی ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر و توانایی مانور در برابر سامانه‌های پدافندی، نشان‌دهنده جهشی در توان نظامی یمن هستند. این پیشرفت که احتمالاً نتیجه سال‌ها توسعه فناوری بومی در شرایط محاصره است، رژیم صهیونیستی را با چالشی مواجه کرده که سامانه‌های پرهزینه‌ای مانند گنبد آهنین و پیکان ۳ در برابر آن ناکارآمد به نظر می‌رسند. 

انتخاب اهدافی مانند بن‌گوریون که دروازه اصلی ورود و خروج رژیم به جهان است، و سودت میخا که از مراکز حساس اطلاعاتی و عملیاتی محسوب می‌شود، تصادفی نیست. این انتخاب‌ها نشان‌دهنده درکی عمیق از نقاط ضعف رژیم است؛ زیرساخت‌هایی که نه‌تنها برای عملکرد نظامی، بلکه برای حفظ ظاهر ثبات اقتصادی و اجتماعی حیاتی‌اند. ضربه به بن‌گوریون حتی اگر موقت باشد، می‌تواند پرواز‌های بین‌المللی را مختل کند و تصویری از ناامنی به سرمایه‌گذاران خارجی ارائه دهد. این در حالی است که رژیم صهیونیستی در سال‌های اخیر تلاش کرده خود را به عنوان مقصدی امن برای فناوری و تجارت جهانی معرفی کند. 

این عملیات را باید در متن حمایت بی‌وقفه یمن از غزه تحلیل کرد. غزه، که از اکتبر ۲۰۲۳ تحت شدیدترین حملات و محاصره قرار دارد، به نمادی از ایستادگی تبدیل شده است. یمن با این حملات نشان می‌دهد که جبهه مقاومت دیگر یک گروه محلی نیست، بلکه شبکه‌ای است که از خلیج عدن تا مدیترانه که هماهنگ و متحد عمل می‌کند. این هماهنگی، رژیم را در موقعیتی قرار داده که نه‌تنها باید با تهدیدات داخلی و مرزی مقابله کند، بلکه باید آسمان خود را از حملاتی دوربرد نیز محافظت کند. این تغییر معادله، هزینه‌های نظامی و روانی سنگینی به رژیم تحمیل کرده و نشان می‌دهد که مقاومت چگونه می‌تواند با منابع محدود، اثری نامتناسب ایجاد کند.

وقتی وحشت به لانه بازمی‌گردد

وقتی آژیر‌های خطر در بیش از ۳۰۰ شهرک صهیونیست‌نشین، از تل‌آویو تا قدس اشغالی، به صدا درآمدند، چیزی بیش از یک هشدار نظامی در جریان بود؛ این صداها، آینه‌ای بودند که واقعیت شکننده رژیم را به شهرک‌نشینان نشان دادند. گزارش‌ها از انفجار‌هایی در مناطق مرکزی حکایت داشتند، هرچند رژیم طبق معمول با ادعای رهگیری کامل موشک‌ها، تلاش کرد خسارات را پنهان کند.

تل‌آویو که به عنوان قلب تپنده اقتصاد و فرهنگ رژیم شناخته می‌شود، با هر آژیر به یاد می‌آورد که هیچ دیواری نمی‌تواند آن را از اراده مقاومت جدا کند. شهرک‌نشینان که سال‌ها با تبلیغات امنیت مطلق گمراه شده‌اند، حالا با هر حمله موشکی به پناهگاه‌هایی می‌روند که بیش از آن که آرامش بدهند، یادآور آسیب‌پذیری‌شان است. این موضوع از منظر اجتماعی نیز اهمیت دارد: جامعه صهیونیستی که با شکاف‌های سیاسی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، با هر حمله شکننده‌تر می‌شود. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که اعتماد به نهاد‌های نظامی در میان شهرک‌نشینان از سال ۲۰۲۳ به طور مداوم کاهش یافته است، و حملاتی مانند این، این روند را تسریع می‌کنند. 

 اتحاد در خون و خاک

پیام ابوعبیده، سخنگوی گردان‌های عزالدین قسام، در ستایش عملیات یمن، لایه‌ای عمیق‌تر از این رویداد را آشکار کرد. او با اشاره به فداکاری یمن در حمایت از غزه، بر اتحادی تأکید کرد که فراتر از جغرافیا و محدودیت‌هاست. یمن، که خود سال‌هاست تحت محاصره و حملات ائتلاف‌های منطقه‌ای قرار دارد، با این عملیات نشان داد که آرمان فلسطین را بخشی از هویت خود می‌داند. این فداکاری، همان‌طور که ابوعبیده گفت، در حافظه جمعی فلسطینیان حک خواهد شد. 

این حملات پیامی به جامعه جهانی نیز دارند؛ در حالی که قدرت‌های غربی با حمایت بی‌چون‌وچرا از رژیم صهیونیستی، جنایات غزه را نادیده گرفته‌اند، یمن با این اقدامات نشان می‌دهد که مقاومت تنها راه پاسخ به ظلم است. این پیام در میان ملت‌های منطقه، که شاهد سال‌ها بی‌عدالتی بوده‌اند، بازتابی گسترده دارد. حمایت یمن از غزه، فراتر از یک اقدام نظامی، به نمادی از ایستادگی در برابر سلطه تبدیل شده است. 

این عملیات همچنین معادلات منطقه‌ای را پیچیده‌تر کرده است. رژیم صهیونیستی که با حمایت آمریکا و برخی دولت‌های منطقه تلاش کرده تا مقاومت را منزوی کند، حالا با جبهه‌ای روبه‌روست که نه‌تنها منزوی نشده، بلکه روزبه‌روز منسجم‌تر می‌شود. این انسجام می‌تواند کشور‌های حامی رژیم را وادار به بازنگری در سیاست‌های خود کند، به‌ویژه در شرایطی که افکار عمومی منطقه به شدت علیه عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است.

از صنعا تا غزه؛ تپش قلبی که خاموش نمی‌ایستد

شلیک موشک‌های یمنی به تل‌آویو و قدس اشغالی، لحظه‌ای بود که تاریخ مقاومت را به پیش برد. این عملیات نه‌تنها آسیب‌پذیری رژیم صهیونیستی را عریان کرد، بلکه اتحاد بی‌مانند جبهه‌های مقاومت را به نمایش گذاشت. از وحشت در شهرک‌های صهیونیست‌نشین تا اختلال در زیرساخت‌های رژیم، این حملات نشان دادند که هیچ فاصله‌ای نمی‌تواند اراده مقاومت را مهار کند. 

غزه، که در میان آتش و خون ایستاده، حالا نه‌تنها با سلاح، بلکه با حمایت برادرانش در یمن و فراتر از آن تقویت شده است. این اتحاد، پیامی روشن به رژیم و حامیانش می‌فرستد؛ اشغال ابدی نیست، و هر ظلمی پاسخی خواهد داشت. فلسطین، همان‌طور که ابوعبیده وعده داد، این ایستادگی را فراموش نخواهد کرد، و این یادآوری، سوخت مبارزه‌ای است که تا آزادی ادامه خواهد یافت.