در نشست امنیتی مونیخ، سخنرانی‌های مختلفی از سوی مقامات آمریکایی و اروپایی مطرح شد که نشان دادند اروپایی‌ها هنوز با واقعیت‌های جدید سیاست جهانی هماهنگ نشده‌اند. جِی. دی. وِنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا، انتقادهای شدیدی به اروپا وارد کرد و آن را به خاطر تضادهایی در حمایت از دموکراسی مورد سرزنش قرار داد، اما پاسخ سردی از سوی حاضران گرفت. پس از او، دو سناتور جمهوری‌خواه دیگر، لینزی گراهام و راجر ویکر، پیام کاملاً مخالفی را ارائه دادند و اوضاع را رضایت‌بخش ارزیابی کردند.

در این میان، برخی مقامات اروپایی نیز واکنش نشان دادند. وزیر دفاع آلمان، بوریس پیستوریوس، سخنان وِنس را غیرقابل قبول دانست و سعی کرد به این طریق نشان دهد که اروپا همچنان در برابر تهدیدات مقاومت خواهد کرد. این نوع واکنش‌ها برای اروپایی‌ها یادآور تجربه‌های گذشته با ترامپ بود، زمانی که پس از هر سخنرانی شوک‌آور، مقام‌های میانه‌رو در تلاش برای آرام کردن اوضاع وارد عمل می‌شدند.

در عین حال، برخی کشورها مانند لهستان، به شدت بر مخالفت با ایجاد ارتش اروپایی تأکید کردند، زیرا آن را گامی به سوی هزینه‌های بیشتر و پیچیدگی‌های سیاسی می‌دانند. افزایش هزینه‌های دفاعی در اروپا، گرچه به صورت تدریجی آغاز شده، اما به نظر نمی‌رسد که تحولی اساسی در توازن قدرت ایجاد کند.

اما تفاوت اصلی در دولت دوم ترامپ این است که حالا دیگر شخصی مانند مایک پنس، که در دوره اول در نقش "پلیس خوب" ظاهر می‌شد، در کار نیست. جِی. دی. وِنس به‌عنوان یک جمهوری‌خواه نسل جدید، به شدت از حمایت از دفاع از قاره‌ای که خود تمایلی به دفاع از آن ندارد، انتقاد کرده است.

در نهایت، اتحادیه اروپا و دیپلماسی‌های لیبرال هنوز در تلاشند تا خود را با شرایط جدید تطبیق دهند، اما این روند می‌تواند به تغییرات عمده‌ای در نحوه برخورد کشورهای اروپایی با تهدیدات جهانی منجر شود.

منبع: دویچه وله