باشگاه خبرنگاران جوان - سحر دانشور؛ نویسنده و پژوهشگر مطالعات زنان در صفحه شخصی خود در اینستاگرام با اشاره به ویدئوی منتشر شده از بانوی گلپایگانی در راهپیمایی ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ نوشت:

چند روز پیش صحنه‌ای از فیلم گشت ارشاد را دیدم، یاد فیلم‌هایی مثل دینامیت و مارموز و آثاری از این دست افتادم که شمایل مذهبی و انقلابی را دستمایه طنزهای سخیف کرده و می‌کنند. گذشت تا فیلم بانوی گلپایگانی منتشر و دستمایه طنز شد. پیش از این هم تجربه‌هایی از این دست داشتیم، انتشار فیلم‌هایی از مردم در راهپیمایی‌ها و جشن‌ها و مراسم‌های مذهبی و انقلابی که صریح، صادقانه و با زبان خودمانی حرفشان را می‌زنند، اما عده‌ای آنها را دستمایه طنز و تحقیر و حتی عقده گشایی می‌کنند.
اینبار اما صحنه یک تفاوت اساسی دارد: «زبان» میاندار شده است. از گوشه‌کنار متن‌هایی را می‌بینیم که نه تنها بر جریان تمسخر و تحقیر و عقده‌گشایی می‌تازند بلکه سعی می‌کنند حقیقت جامعه ایران را به رخ بکشند، حقیقتی که رابطه میان مردم و انقلاب اسلامی با آن ذاتِ استکبارستیزش را نشان می‌دهد. حقیقتی که از قضا در زبان روزمره مردم معمولی نهفته است و پیش از این جسارت تامل در این زبان وجود نداشت. این فقدان جسارت ریشه در فاصله میان زبان مردم و زبان صاحبان قلم و تریبون(کوچک و بزرگ) داشته و دارد. در حالی که زبان مردم معمولی در زندگی روزمره‌شان آمیخته با اعتقادات و باورهایشان بود-و هست- زبان نخبگان و قلم به دستان و تریبون‌داران فاصله‌ای جدی با واقعیت موجود داشت و همپای این حقیقت نبود. اما «سترکه» و بانوی گلپایگانی به نقطه عطفی برای احیای زبان صاحبان قلم تبدیل شد و ما شاهد واکنش‌های مختلفی هستیم که صحنه را شکل می‌دهد. در حقیقت دیگر نه تنها وجود این زن و افرادی چون او انکار نمی‌شود بلکه نحوی اندیشیدن به وجود، کنش و زبانِ مهم‌‌ترین ستون‌های انقلاب اسلامی در حال پا گرفتن و رشد است. بدیهی است که این گام‌ها ابتدایی است و تا شکل گرفتن اندیشه و زبان متناسب با این حقیقت بزرگ فاصله‌ زیادی داریم اما باید گفت از چنین نقطه‌ای است که امکان فهم بهتر حقیقت مردم ایران فراهم می‌شود و چه بسا در ساحت اندیشه و علم نیز اتفاقی بیفتد. از سوی دیگر حضور زبان در صحنه معادلات بازی تخفیف و تمسخر را تغییر می‌دهد و امکان دیدن واقعیت جاری در جامعه را ایجاد می‌کند، واقعیتی که با تکرار تمسخر نادیده گرفته می‌شد.
اندیشیدن به واقعیت موجود مردم ایران و صحبت درباره آنها با تمام زیر و بم‌هایشان، ریشه در همان تهور و اعتمادبه نفسی دارد که پیش از این رهبری به عنوان یکی از ضرورت‌های مقدماتی تولید علم بومی به آن اشاره کرده بودند. زبان‌آوری جریان انقلاب اسلامی در فقره «سترکه» یکی از امیدبخش‌ترین اتفاق‌هایی است که در روزهای اخیر اتفاق افتاده است.