باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - تعداد زیادی از فضانوردانی که مدت زمان زیادی را در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) سپری می‌کنند، تغییراتی را در بینایی خود گزارش کرده‌اند که نگرانی‌هایی را در مورد مأموریت‌های فضایی آینده ایجاد می‌کند.

گزارش شده است که ۷۰ درصد از فضانوردانی که ۶ تا ۱۲ ماه را در ریزگرانش گذرانده‌اند، تغییرات قابل توجهی را در بینایی تجربه کرده‌اند.

این پدیده به توزیع مجدد سیالات در ریزگرانش نسبت داده می‌شود که فشار بر ساختار‌های چشم را افزایش می‌دهد؛ در حالی که بسیاری از فضانوردان پس از بازگشت به زمین بهبود می‌یابند، تاثیر طولانی مدت آن نامشخص است و آن را به یک مسئله حیاتی برای ماموریت‌های طولانی فراتر از مدار پایین زمین تبدیل می‌کند.

نتایج مطالعه

بر اساس مطالعه ریز گرانش، محققان به رهبری سانتیاگو کوستانتینو در دانشگاه مونترال، ۱۳ فضانورد را که ۵ تا ۶ ماه در ایستگاه فضایی بین المللی سپری، شامل شرکت کنندگانی از ایالات متحده، اروپا، ژاپن و کانادا با میانگین سنی ۴۸ سال مورد بررسی قرار دادند.

اندازه‌گیری‌های چشمی قبل و بعد از پرواز فضایی با تمرکز بر سفتی چشم، فشار داخل چشم و دامنه ضربان چشم انجام شد و این مطالعه کاهش ۳۳ درصدی سفتی چشم، کاهش ۱۱ درصدی فشار داخل چشمی و کاهش ۲۵ درصدی در دامنه ضربان چشم را شناسایی کرد.

برخی از فضانوردان نیز ضخامت مشیمیه بیش از حد طبیعی را نشان دادند.

نگرانی در مورد سفر‌های فضایی طولانی مدت

سندرم SANS از اوایل دهه ۲۰۰۰ مشاهده شده است، با فضانوردان روسی در ایستگاه فضایی میر که در سال ۲۰۱۱ علائم مشابهی را گزارش کردند.

راه حل‌های بالقوه و تحقیقات آینده

بر اساس گزارش ها، تحقیقات در حال انجام با هدف شناسایی فضانوردانی است که بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات جدی بینایی هستند. همان طور که Space.com گزارش داد، کوستانتینو خاطرنشان کرد که تغییرات در خواص مکانیکی چشم می‌تواند به عنوان نشانگر‌های زیستی برای SANS عمل کند و به طور بالقوه به تشخیص و مداخله زودهنگام کمک کند.

آژانس‌های فضایی همچنان به اولویت توسعه استراتژی‌هایی برای محافظت از دید و بینایی فضانوردان برای ماموریت‌های آینده در اعماق فضا، از جمله ماموریت‌های مریخ، ادامه می‌دهند.

منبع: youm7